Being Me: Έχει πλάκα να μεταμορφώνεσαι στον εαυτό σου

Ανηφορίζοντας τη Μαρασλή στο Κολωνάκι, μου ήρθε στο μυαλό μια σκηνή από την εφηβική μου ηλικία. Τότε που αποφάσισα για πρώτη φορά στη ζωή μου ότι ήρθε η στιγμή να αποχωριστώ τα μακριά καστανά και πλούσια μαλλιά μου.

Θυμάμαι τον φόβο που με κυρίευσε για τη μεγάλη αυτή αλλαγή και τον ενθουσιασμό μου όταν αντίκρισα τον νέο μου εαυτό. 
Το αντρικό κούρεμα -μεσουράνησε μετά το εμβληματικό «καπελάκι» των 90s- υπήρξε μεγάλο χιτ και με έκανε να δω τον εαυτό μου από μια άλλη οπτική γωνία, λίγο πιο cool και μεταμοντέρνα. Μου άρεσα και χωρίς μακριά μαλλιά. Ένιωθα βέβαια σαν μέλος των Back street boys, αλλά είχε πλάκα. 

Πολλά χρόνια και 40 κύματα μετά, με κυρίευσε μια ανάγκη για αλλαγή. Ο κόσμος αλλάζει, οι δουλειές, οι άνθρωποι αλλάζουν. Γιατί εγώ πρέπει να έχω τα βαρετά μακριά μαλλιά που συντηρώ όλα αυτά τα χρόνια; 

Στρίβω από τη Μαρασλή στην Σπευσίπου και σε λίγα μέτρα έχω φτάσει στο κομμωτήριο της Δήμητρας Δανίκα. Είχαμε ήδη βρεθεί κάποιες μέρες νωρίτερα, με τη Δήμητρα να μου προτείνει να συμμετέχω στο πρότζεκτ Being Me κι εμένα να βρίσκω ευκαιρία να κάνω αυτό που τόσο ήθελα αλλά δεν τολμούσα. 

Μου ζήτησε να της πω την ιστορία μου και μετά με φαντάστηκε μέσα σε αυτή. Έστησε ένα υπέροχο σκηνικό με τη βοήθεια της Μαίρης Λούση, της Εύας Βαρβεροπούλου και του Σωκράτη Πατσου με μεταμόρφωσε στον νέο μου εαυτό. Αμέσως μετά γύρισε το συγκινητικό βίντεο όπου το παλιό συναντά το νέο και το σκοτεινό δίνει τη θέση του στο φως. Το μαύρο και το λευκό φόρεμα είναι από τη συλλογή ρούχων της Δήμητρας, που ονομάζεται Lengo.

Εκατοντάδες σχόλια (ευτυχώς όλα θετικά) και πολλά λουσίματα μετά, νιώθω ότι ποτέ πριν δεν ήμουν τόσο πολύ ο εαυτός μου. Απόλαυσα κάθε λεπτό της αλλαγής και των γυρισμάτων του Being Me. 
Αν θα το ξανάκανα; Ναι. Χωρίς σκέψη.