Αυτή την εβδομάδα, ο Ρόμπερτ Πάτινσον βάζει τη στολή του «Batman», ενώ η κλασική ιστορία του Συρανό ντε Μπερζεράκ γίνεται μιούζικαλ από τον βραβευμένο με Όσκαρ Τζο Ράιτ.
The Batman
Σκηνοθεσία: Ματ Ριβς
Παίζουν: Ρόμπερτ Πάτινσον, Ζόε Κράβιτς, Κόλιν Φάρελ, Πολ Ντέινο, Τζέφρι Ράιτ, Τζον Τουρτούρο, Άντι Σέρκις
Περίληψη: Πάνω από έναν χρόνο τώρα, ο Μπρους Γουέιν βυθίζεται στο σκοτάδι της Γκόθαμ ως Μπάτμαν και σπέρνει τον φόβο στις καρδιές των εγκληματιών. Με μόνους συμμάχους τον Άλφρεντ και τον Τζέιμς Γκόρντον, ο μοναχικός τιμωρός δίνει σάρκα και οστά στην εκδίκηση για χάρη των συμπολιτών του. Όταν ένας κατά συρροή δολοφόνος στοχεύσει στην ελίτ της πόλης, ένα μονοπάτι από γρίφους οδηγεί την έρευνά του μ στον υπόκοσμο.
Ο Ρόμπερτ Πάτινσον γίνεται ο νεότερος σε ηλικία Μπάτμαν στην κινηματογραφική ιστορία, στη νέα ταινία του Ματ Ριβς, που κινείται στη λογική ενός νέο-νουάρ αστυνομικού θρίλερ.
Με το τραγούδι των Nirvana «Something in the way» κι ένα υποβλητικό voice over ξεκινάει η καινούργια ταινία του Μπάτμαν, που ακολουθώντας τη σκοτεινή ατμόσφαιρα του Κρίστοφερ Νόλαν και τον πολιτικό προσανατολισμό του «Τζόκερ» φέρνει τον Εκδικητή της Γκόθαμ Σίτι σε ρόλο ντετέκτιβ, που βιώνει τη δική του περιπέτεια ενηλικίωσης. Εδώ λοιπόν ο Μπρους Γουέιν, που ζει απομονωμένος από τον κόσμο, αποτελεί τον φόβο και των τρόμο των εγκληματιών. Όταν ο δήμαρχος της πόλης βρίσκεται δολοφονημένος από κάποιον που αρέσκεται σε γρίφους σαν άλλος Zodiac, οι οποίοι φυσικά απευθύνονται στον «Σκοτεινό Ιππότη», ο σούπερ ήρωας αναλαμβάνει δράση.
Μαζί με τον αστυνομικό επιθεωρητή Τζέιμς Γκόρντον και τον συγκινητικά αφοσιωμένο μπάτλερ του, Άλφρεντ, ξεδιπλώνει το νήμα μιας συνωμοσίας, μπαίνει στα άδυτα του υποκόσμου, για να ανακαλύψει τις διασυνδέσεις του με υψηλά ιστάμενα πρόσωπα της πόλης, αλλά και το παρελθόν της οικογένειας Γουέιν. Σε αυτή την περιπλάνηση, το μελαγχολικό αγόρι με τη μαύρη σκιά κάτω από τα ματιά, που δεν αγαπήθηκε ποτέ πραγματικά από κανέναν, γνωρίζει τη μυστηριώδη και εξίσου μοναχική Σελίνα, η οποία ζει με τις αδέσποτες γάτες της, και ανακαλύπτει τον πραγματικό εαυτό του, αλλά και την αλήθεια για την Γκόθαμ.
O Ριβς («Cloverfield», «Άσε το Κακό να Μπει»,«Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Αυγή», «Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Εξέγερση») πατάει πάνω στην κλασική συνταγή του Νόλαν, εγκαταλείποντας το χιούμορ προηγούμενων ταινιών και επενδύει περισσότερο στην αποτύπωση ενός διεφθαρμένου συστήματος- δεν λείπουν οι αντι-τραμπικές αλληγορίες και η κριτική του καπιταλιστικού συστήματος,-που μεταμορφώνει τους ανθρώπους σε villain. Μέσα εκεί ο πληγωμένος Μπρους Γουέιν, που για πρώτη φορά είναι σχεδόν απών, επουλώνει τα τραύματά του κάτω από τη στολή του και προσπαθεί να βρει κάτι να πιστέψει σε έναν κόσμο που καταρρέει.
Ποντάροντας περισσότερο στο νουάρ στοιχείο και λιγότερο στο κομμάτι του action, ο Ριβς αξιοποιεί την κληρονομιά του Νόλαν, αλλά και του «Seven»και υπογράφει τη μεγαλύτερη σε διάρκεια ταινία για τον Μπάτμαν (σχεδόν τρεις ώρες), που θα μπορούσαμε να πούμε ότι λειτουργεί και ως origin story του σουπερήρωα. Αν και συχνά οι πολιτικές του αναφορές μοιάζουν αρκετά απλοϊκές και η σοβαροφάνεια περισσεύει, ο Ριβς προσθέτει στην μυθολογία του Ανθρώπου-Νυχτερίδα το συγκινητικό στοιχείο ενός ευάλωτου κι όχι άτρωτου αγοριού, που παλεύει να ενηλικιωθεί και να μάθει να αγαπάει.
Ο Ρόμπερτ Πάτινσον, με βαθιά φωνή και weirdo εμφάνιση τις λίγες φορές που εμφανίζεται ως Μπρους Γούειν, θυμίζει καταραμένο ποιητή, που μάχεται τον εαυτό του, ερμηνεύοντας τον Μπάτμαν με έναν τρόπο που δεν έχει ξανακάνει ποτέ κανείς. Δεν φοβάται να μην είναι γοητευτικός, αν και είναι, δεν μοιάζει καθόλου με υπερήρωα (όπως άλλωστε ο ίδιος έχει δηλώσει, δεν ήθελε να εμφανιστεί με φουσκωμένους μύες για να μη δίνει λάθος πρότυπα στους νέους), αλλά με ένα ευαίσθητο παιδί, που δεν πήρε ποτέ την αγάπη που του αναλογούσε. Στο πλευρό του η εκρηκτική Ζόι Κράβιτς, που ως Catwoman δεν ακολουθεί τον δρόμο της femme fatale, αλλά δημιουργεί ένα κορίτσι αδέσποτο, όπως οι γάτες της, και με έναν τρόπο λειτουργεί ως alter ego του πρωταγωνιστή.
Εξαιρετικοί οι Άντι Σέρκις και Τζέφρι Ράιτ, που υποδύονται τον μπάτλερ και τον επιθεωρητή, δηλαδή δυο ρόλους με ρεαλιστική κατεύθυνση, όχι όμως αντίστοιχα πετυχημένοι οι «κακοί» της υπόθεσης, που εδώ δεν καταφέρνουν κυρίως λόγω του σεναρίου να συνθέσουν πολύπλοκους χαρακτήρες. Μετά όμως από τον Χιθ Λέτζερ και τον μύθο που δημιούργησε ως Τζόκερ, δεν αρκεί πια μόνο μια εξωτερική μεταμόρφωση -θα δείτε τον Κόλιν Φάρελ αγνώριστο- αλλά μια υποκριτική μετακίνηση για την ενσάρκωση του «κακού», η οποία απουσιάζει στην εκδοχή του Ριβς.