Ακόμα θυμάμαι την έκπληξη που ένιωσα, όταν στην πρώτη συνάντηση στο σχολείο, με ενημέρωσαν ότι τα δίδυμα θα χωριστούν και θα μπουν σε διαφορετικές τάξεις.
Ένα άγχος, μία θλίψη, μία ανασφάλεια πώς θα είναι ο ένας μακριά από τον άλλον, μήπως αυτό χαλάσει τη σχέση των παιδιών μου, καθώς μεταξύ τους έχουν απίστευτο δέσιμο.
Στο σχολείο ήταν κάπως απόλυτοι και μου εγγυήθηκαν ότι αυτό είναι το καλύτερο για εκείνα, για να ξετυλίξει το καθένα την προσωπικότητά του, για να κοινωνικοποιηθούν και το καθένα να μάθει να υπερασπίζεται μόνο του τον εαυτό του. Όμως, όλα αυτά, τουλάχιστον στην αρχή, κάπως με τρόμαζαν. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η ειδική παιδαγωγός Τζωρτζίνα είναι η λύση μου.
Είναι το άτομο που θα στείλω μήνυμα και θα συμβουλευτώ. Μάλιστα στο συγκεκριμένο θέμα, η άποψή της είναι ίσως η πιο ισχυρή για εμένα, καθώς είναι και εκείνη δίδυμη, οπότε καταλαβαίνετε ότι το θέμα είναι και εμπειρικό για την ίδια.
Της ζήτησα λοιπόν να μοιραστεί και στο bovary.gr τους λόγους για το οποίο είναι απαραίτητο -ναι είναι απαραίτητο, σας το επιβεβαιώνω και εγώ πλέον-, να χωριστούν τα δίδυμα, στο σχολείο, στις δραστηριότητες.
Η Τζωρτζίνα Σιδερίδου συμβουλεύει όλες τις μητέρες διδύμων:
Τα δίδυμα, ένας μαγικός δεσμός καθώς μοιράζεσαι από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής σου τον χώρο σου με κάποιον άλλον.
Η σύνδεση αυτή που συμβαίνει από την κοιλιά της μαμάς είναι πολύ δυνατή και ακολουθεί τα αδέλφια σε όλη τους τη ζωή. Τι συμβαίνει όμως όταν η σύνδεση αυτή πολλές φορές δεν βοηθά αλλά αντιθέτως δυσκολεύει;
Κάνοντας ουσιαστικά τα πράγματα που θέλεις από τη βρεφική σου ηλικία σχεδόν ταυτόχρονα με ένα άλλο άτομο, μαθαίνεις ότι όλα πρέπει να γίνονται με αυτό τον τρόπο. Όλα πρέπει να τα κάνουμε μαζί, να τρώμε μαζί, να κοιμόμαστε μαζί, να παίζουμε μαζί, να μοιραζόμαστε τη μαμά μαζί.
Αυτό πολλές φορές, κυρίως στη φάση που τα αδέλφια μεγαλώνουν και φτάνουν στην πρώτη παιδική ηλικία, δεν βοηθάει ιδιαίτερα, καθώς εκείνη την περίοδο, είναι η στιγμή που πρέπει να μάθουν ότι, ναι μεν είμαστε μαζί, όμως είμαστε και ο καθένας μόνος του, για τον εαυτό μας και μόνο.
Ο διαχωρισμός βοηθά να μάθουν τα παιδιά που είναι δίδυμα ότι, εκτός από μαζί είσαστε και χωριά.
Τα δίδυμα αδέλφια μαθαίνουν να είναι ένα, ένας άνθρωπος, μία κίνηση, μια οντότητα. Τι γίνεται όμως όταν πολλές φορές τα δίδυμα αδέλφια χρειάζονται το χώρο τους για να αναπτυχθούν και να αναπτύξουν τις δεξιότητες τους;
Είναι σχεδόν απαραίτητο κάθε παιδί να αναπτύξει μόνο του τις δεξιότητες του. Εδώ ο διαχωρισμός αφορά τη σχολική δομή του παιδιού, δηλαδή να χωριστούν τα αδέρφια σε διαφορετικό τμήμα. Αυτό είναι σημαντικό, καθώς έτσι μαθαίνει το κάθε παιδί να λειτουργεί με τον δικό του χρόνο και χώρο. Σε μία δεύτερη ανάγνωση της έννοιας του διαχωρισμού, το κάθε παιδί έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει τα δικά του ταλέντα, τις δικές του δραστηριότητες. Σε αυτό το σημείο θα ακούσουμε ξεχωριστά το καθένα από τα αδέλφια και θα δοκιμάσουμε διαφορετικά χόμπι, ώστε να μπουν σε μία διαδικασία να αναπτύξουν τον εαυτό τους χωρίς να κοιτάνε δίπλα τον αδερφό ή την αδερφή τους. Με άλλα λόγια ο καθένας θα ξετυλίξει την προσωπικότητα του.
Εξίσου σημαντικό είναι να αναπτύξουν κοινωνικές ομάδες ξεχωριστά το ένα από το άλλο, είτε από το σχολείο τους είτε από τις δραστηριότητές τους. Συνηθίζεται στα δίδυμα αδέρφια να υπάρχει μία δυσκολία κοινωνικοποίησης γιατί δεν νιώθουν ότι χρειάζονται φίλο στη ζωή τους εφόσον έχουν πάντα δίπλα τους το ένα το άλλο. Το θέλουμε όμως αυτό για τα παιδιά μας; Θέλουμε πραγματικά τα παιδιά μας να μην έχουν φίλους και να έχει απλά το ένα το άλλο. Σκεφτείτε ότι τα δίδυμα είναι κάθε ένα το μαξιλάρι του άλλου και στηρίζεται σε αυτό. Πρέπει να απομακρύνουμε αυτό το μαξιλάρι και κάθε ένα να μάθει να προστατεύει μόνο του τον εαυτό του, να εξελίξει την προσωπικότητά του και να μάθει μόνο του να διεκδικεί ό,τι θέλει στη ζωή του.
Σίγουρα, η αρχή αυτή θα είναι αρκετά δύσκολη καθώς μαζί με τον διαχωρισμό και τον αποχωρισμό από τη μαμά, θα γίνει κάτι ανάλογο συναισθηματικά και με τον αδερφό ή την αδερφή.
Θέλω όμως να τονίσω ότι, είναι σχεδόν δεδομένο πως, με όπλο την υπομονή, ο διαχωρισμός των διδύμων θα οδηγήσει σε δύο διαφορετικά υπέροχες προσωπικότητες, οι οποίες όμως θα βρίσκονται στον ίδιο χώρο και πάντα θα υπάρχει μία στήριξη ανάμεσά τους. Αυτή η σχέση, αυτή η σύνδεση που ξεκινάει από την κοιλιά της μαμάς, δεν θα σπάσει επειδή τα παιδιά διαχωρίζονται στο σχολείο. Αντίθετα, θα τα βοηθήσει να εξελιχθούν το καθένα ξεχωριστά, να αποκτήσουν διαφορετικά ερεθίσματα, να ξεδιπλώσουν διαφορετικές πτυχές του εαυτού τους, τις οποίες ύστερα, στο σπίτι θα μοιραστούν με τα αδέρφια τους.
Θα έχουμε λοιπόν δύο αυτόνομες προσωπικότητες, με ταλέντα και δεξιότητες, διαφορετικά το ένα από το άλλο, που όμως η σύνδεσή τους θα παραμένει ισχυρή.
Εμπιστευτείτε τους ειδικούς και αφήστε τα παιδιά να ξεδιπλώσουν την προσωπικότητα τους.
Και μετά τα λόγια της Τζωρτζίνας, ως μαμά διδύμων που είναι πραγματικά αχώριστα, έρχομαι να επιβεβαιώσω πως ο διαχωρισμός στο σχολείο μόνο καλό τους έκανε.
Η Αθανασία απέκτησε φίλες και απέκτησε επιπλέον ενδιαφέρον στο μπαλέτο και το χορό. Όσο για τον Μιχάλη, την ήρεμη και ήπια δύναμη, μετά από ένα μήνα σχολείο, ο λόγος του έχει αναπτυχθεί, έχει αποκτήσει τους δικούς του φίλους και είναι πιο κοινωνικός. Καθημερινά ανακαλύπτω και εγώ η ίδια νέες πτυχές δικές του και της αδερφής του, που πραγματικά δεν είχα διανοηθεί ότι είχαν τα παιδιά μου.
H Σιδερίδου Γεωργία, είναι ειδική παιδαγωγός και έχει σπουδάσει στο University of East London με μεταπτυχιακό στο τμήμα special education and teaching. Δουλεύει στον τομέα της ειδικής αγωγής από το 2015 μέχρι σήμερα. Έχει δουλέψει σε δομές σχολείων, ιδιωτικά κέντρα ειδικής αγωγής και κατ οίκον υπηρεσίες ειδικής διαπαιδαγώγησης. Ασχολείται με την άτυπη και τυπική αξιολόγηση παιδιών καθώς και με το πρόγραμμα παρέμβασης τους.
Email επικοινωνίας: tzosid77@hotmail.com
