Η Λέσλι Μάνβιλ συναντάει την Ιζαμπέλ Ιπέρ στο Παρίσι με αφορμή ένα συγκλονιστικό φόρεμα Dior

Η Κυρία Χάρις πάει στο Παρίσι (Mrs Harris Goes to Paris)

Σκηνοθεσία: Άντονι Φαμπιάν

Παίζουν: Λέσλι Μάνβιλ, Ιζαμπέλ Ιπέρ, Λαμπέρ Γουιλσόν, Αλμπα Μπαπτίστα

Περίληψη: Στο Λονδίνο μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Άντα Χάρις κερδίζει τα προς το ζην, καθαρίζοντας σπίτια. Η ίδια ζει μια μοναχική ζωή από τότε που ο αγαπημένος της σύζυγος, Έντι, χάθηκε στη μάχη, αλλά δεν είναι ο τύπος που μελαγχολεί. Κι όμως, όταν η πάντα ρεαλίστρια κυρία Χάρις εντοπίζει ένα αφάνταστα υπέροχο φόρεμα Christian Dior κρεμασμένο στην κρεβατοκάμαρα μιας πλούσιας πελάτισσάς της, νιώθει ένα συντριπτικό αίσθημα πόθου.

O Άντονι Φαμπιάν διασκευάζει το ομότιτλο μυθιστόρημα του Πολ Γκαλίκο με πρωταγωνίστρια την υπέροχη Λέσλι Μάνβιλ.

Η Άντα Χάρις μετά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και αφού ο αγαπημένος  της σύζυγός Έντι είναι αγνοούμενος, εργάζεται ως καθαρίστρια. Σε ένα από τα σπίτια όπου δουλεύει, μια μέρα βλέπει ένα συγκλονιστικό φόρεμα του οίκου Dior και αισθάνεται την ακατανόητη επιθυμία να αποκτήσει ένα παρόμοιο, παρόλο που ξέρει πως δεν θα μπορέσει να το βάλει πουθενά. Όταν μαθαίνει τελικά πως ο Έντι έχει πεθάνει, λαμβάνει μια τιμητική σύνταξη, ενώ ταυτόχρονα κερδίζει ένα στοίχημα. Οπότε πλέον έχει τα χρήματα να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα. Έτσι πηγαίνει στο Παρίσι και επισκέπτεται το ατελιέ του μεγάλου μετρ. Η διευθύντρια όμως αρνείται να την αφήσει να μπει, ώσπου ένας Γάλλος αριστοκράτης ενθουσιασμένος από την παράτολμη  ιδέα της, τη συνοδεύει στο ντεφιλέ. Στη συνέχεια, η Άντα θα μπλεχτεί σε μια απίστευτη περιπέτεια, θα μάθει πως ο οίκος αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, θα βοηθήσει έναν γοητευτικό λογιστή να βρει τον έρωτα και θα  κάνει μια μικρή επανάσταση με μόνο της όπλο την καλή της διάθεση.

Η κυρία Χάρις είναι μια αγαπημένη λογοτεχνική ηρωίδα, που έχει τέσσερα βιβλία στο ενεργητικό της. Ως μια μεσήλικη εκδοχή της Πολυάννας, αναζητάει την ομορφιά με κάθε τρόπο -τα φορέματα του Dior λειτουργούν ως σύμβολά και όχι ως αγαθά πολυτελείας-   διατηρεί την αισιοδοξία της σε δύσκολους καιρούς- η μεταπολεμική Ευρώπη που προσπαθεί να επουλώσει τα τραύματά της γίνεται ο ιδανικός σκηνικός χώρος -και με πείσμα αγωνίζεται για ένα καλύτερο αύριο. Γι’ αυτό και αγαπήθηκε τόσο από τους αναγνώστες του Γκαλίκο, που βρήκαν στις περιπέτειές της την ελπίδα.

Ο Φαμπιάν, αξιοποιώντας το στοιχείο του παραμυθιού, φτιάχνει μια κομεντί, που ξεχειλίζει από γλύκα και τρυφερότητα, αν και δεν αποφεύγει τα κλισέ και τις απλουστεύσεις -στην πραγματικότητα όλα λίγο έως πολύ μοιάζουν σχεδόν απίθανα- όμως η Λέσλι Μάνβιλ, που επιστρέφει στον κόσμο της υψηλής ραπτικής μετά από την «Αόρατη Κλωστή», προσδίδει μια ιδιαίτερη ποιότητα, και μαζί με την Ιζαμπέλ Ιπέρ που ανατρέπει τον σχηματικό ρολό της «κακιάς διευθύντριας» με τρέλα και χιούμορ, γίνονται ένα απολαυστικό δίδυμο, προσφέροντας συγκίνηση και χαμόγελα.

Στην αυλή του σχολείου (Playground)

Σκηνοθεσία: Λορά Βαντέλ

Παίζουν: Μάγια Βαντερμπέκ, Γκούντερ Ντουρέ, Καρίμ Λεκλού, Λορά Βερλίντεν

Περίληψη: Όταν η Νορά βλέπει ότι ο αδερφός της, Αμπέλ, πέφτει θύμα bullying από άλλα παιδιά, σπεύδει να τον προστατεύσει. Όμως εκείνος της ζητά να μην πει τίποτα. Παγιδευμένη ανάμεσα στον κόσμο των ενηλίκων και τον κόσμο των παιδιών, η Νορά προσπαθεί να βρει τη θέση της.

H επίσημη υποβολή του Βελγίου για το Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας του 2021.

Δυο αγαπημένα αδέρφια, η Νόρα και ο Αμπέλ, επιστρέφουν στις σχολικές  αίθουσες μετά από τις διακοπές και, όπως πολλά παιδιά την πρώτη μέρα του σχολείου, μοιάζουν αγχωμένα και φοβισμένα. Σε ένα διάλειμμα όμως, η Νόρα βλέπει πως ο αδερφός της πέφτει θύμα σχολικού εκφοβισμού από τους συμμαθητές του. Εκείνος την παρακαλάει να μην πει τίποτα σε κανέναν, κυρίως δε στους γονείς τους. Η Νόρα υπομένει στωικά τη σιωπή της, προσπαθώντας να καταλάβει ποια είναι η δική της θέση και γιατί συμβαίνουν όλα αυτά.

Επηρεασμένη από το σινεμά των αδερφών Νταρντέν, η Λόρα Βαντέλ καταπιάνεται με το σοβαρό θέμα του μπούλινγκ μέσα από τα μάτια ενός παιδιού που δεν είναι το ίδιο θύμα, αλλά γίνεται μάρτυρας μιας κακοποιητικής πράξης και βρίσκεται αντιμέτωπο σε μικρή ηλικία με κρίσιμα ηθικά διλήμματα. Με αυτό τον έξυπνο τρόπο, η Βελγίδα δημιουργός στο δυναμικό της ντεμπούτο, που τιμήθηκεμε το Βραβείο Κριτικών στις Κάννες, σε κάτι περισσότερο από μια ώρα υπογράφει μια υποδειγματική κινηματογραφική ελεγεία για το πώς μπορεί η μεγάλη οθόνη να  αντιμετωπίσει νευραλγικά ζητήματα, χωρίς να πέφτει στην παγίδα του διδακτισμού, του μελοδράματος, ή των εύκολων  ψυχολογικών αναλύσεων. 

Ταυτόχρονα, αποσπώντας μια θαυμάσια ερμηνεία από τη νεαρή Μάγια Βάντεμπεργκ, την οποία ακολουθεί σε απόσταση αναπνοής με τη κάμερά της, καταγράφει μια επώδυνη και μαζί αναγκαστική διαδικασία ένταξης σ’ έναν κόσμο βίας, συνδυάζοντας αριστουργηματικά το πολιτικό σχόλιο με τη σκληρή ενηλικίωση ενός μικρού κοριτσιού.   

Ένας μεταφραστής (Un Traductor)

Σκηνοθεσία: Ροντρίγο και Σεμπάστιαν Μπαριούσο

Παίζουν: Ροντρίγκο Σαντόρο, Μαρισέλ Αλβάρεζ, Γιοοάντρα Σουοάρεζ

Περίληψη: Το 1986 στην Αβάνα, ο Φιντέλ Κάστρο κινείται προς την ενίσχυση των σχέσεων μεταξύ Κουβανών και Σοβιετικών, οπότε κατά τη διάρκεια του ατυχήματος του Τσερνομπίλ, η κυβέρνηση της Κούβας δέχεται χιλιάδες θύματα για θεραπεία σε κουβανικά νοσοκομεία. Ο Μαλί, ένας καθηγητής ρωσικής Λογοτεχνίς, επιστρατεύεται ως μεταφραστής, γεγονός που ανατρέπει τη ζωή του.

Οι αδερφοί Μπαριούσο εμπνέονται από αληθινά σε ένα χαμηλότονο δράμα, που ήταν η επίσημη πρόταση της Κούβας για το Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας το 2020.

Μετά από το τραγικό ατύχημα του εργοστασίου του Τσέρνομπιλ το 1986, χιλιάδες ασθενείς μεταφέρθηκαν στα νοσοκομεία της Κούβας. Ο Μαλίν, μαζί με τους λίγους άλλους καθηγητές της Ρωσικής Λογοτεχνίας στην πόλη, συνεργάζεται με την κυβέρνηση για να λειτουργήσει ως μεταφραστής μεταξύ των Ρωσόφωνων θυμάτων και των κουβανών ιατρών τους. Μόνο που σε εκείνον ανατίθεται ο παιδικός θάλαμος, πράγμα που τον σοκάρει. Καθώς δεν μπορεί να εγκαταλείψει τη θέση του, αν και το θέλει, αρχίζει να αναπτύσσει σχέσεις με τους μικρούς ασθενείς, βάζοντας σκοπό να βελτιώσει τη ζωή τους.

Ο πατέρας των Μπαριούσο είναι στην πραγματικότητα ο Μαλίν και με αφορμή τη δική του  εμπειρία, οι Κουβανοί σκηνοθέτες ξεδιπλώνουν ένα ελάχιστα γνωστό κεφάλαιο της Ιστορίας της  πατρίδας τους, μιλώντας ουσιαστικά για τη σημασία της προσφοράς και της αλληλεγγύης. Χωρίς εξάρσεις, αποτυπώνουν το τραύμα του ήρωα τους που έρχεται, χωρίς να το έχει επιλέξει, σε καθημερινή επαφή με τον θάνατο, την κρίση που περνάει  με τη δική του οικογένεια, γιατί η νέα του θέση τον απορροφά ολοκληρωτικά, αλλά και το πώς τελικά αφοσιώνεται σ’ ένα καθήκον πάνω από την πολιτική: το καθήκον απέναντι στον άνθρωπο.

Η Πρόσκληση (The Invitation)

Σκηνοθεσία: Τζέσικα Μ. Τόμσον

Παίζουν: Νάταλι Εμάνουελ, Τόμας Ντόχερτι, Στέφανι Κορνέλιουσεν

Περίληψη: Μετά από τον θάνατο της μητέρας της και έχοντας μείνει μόνη στον κόσμο, η Ήβη κάνει τεστ DNA και ανακαλύπτει πως έχει έναν μακρινό ξάδελφο, την ύπαρξη του οποίου δεν γνώριζε. Όταν η νέα της οικογένεια την προσκαλεί σε έναν  γάμο στην αγγλική εξοχή,  σαγηνεύεται από τον αριστοκράτη οικοδεσπότη, όμως σύντομα βρίσκεται παγιδευμένη σε έναν εφιάλτη επιβίωσης, καθώς πίσω από την οικογενειακή ιστορία αποκαλύπτονται διεστραμμένα μυστικά και προθέσεις.

Μεταφυσικό θρίλερ της Τζέσικα Μ. Τόμσον, που εμπνέεται από τον «Δράκουλα» του Μπραμ Στόοουκερ.

Η Ήβη είναι μια νεαρή καλλιτέχνης που προσπαθεί  να τα βγάλει πέρα στν Νέα Υόρκη,  δουλεύοντας σε ένα catering. Καθώς έχει χάσει και τους δυο γονείς της, αναζητάει τις ρίζες της  οικογένειάς της κάνοντας ένα τεστ DNA, που θα της αποκαλύψει  ότι κατάγεται από μια πλούσια βρετανική οικογένεια.  Ένας μακρινός της ξάδερφος της έρχεται σε επικοινωνία μαζί της και την καλεί στον γάμο  ενός συγγενή τους σε μια έπαυλη στην Αγγλία. Εκείνη αποδέχεται την πρόσκληση και καταφτάνει στο αρχοντικό των εκκεντρικών  ντε Βιλ, όπου θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί τον γοητευτικό ιδιοκτήτη του. Η υπεροπτική συμπεριφορά του μπάτλερ και οι πατριαρχικές αντιλήψεις διαφόρων καλεσμένων, ακόμα και γυναικών, εξοργίζουν την Ήβη, που σταδιακά αρχίζει να καταλαβαίνει ότι το όμορφο όνειρό της μπορεί να καταλήξει σε εφιάλτη.

Η Τόμσον (« The Light of the Moon»), παίζοντας με τον πανάρχαιο  θρύλο του βαμπιρισμού, συνδυάζει το φανταστικό στοιχείο με τον ρεαλισμό και φτιάχνει ένα θρίλερ, που ενώ ξεκινάει με καλές προθέσεις, γρήγορα αποδεικνύεται πολύ κατώτερο από την πηγή  της έμπνευσής του, δηλαδή τον «Δράκουλα» του Κόπολα. Κι ενώ από τη μία η δημιουργός καταφέρνει μέσα σε ένα σύγχρονο περιβάλλον να δημιουργήσει μια ρετρό ατμόσφαιρα, γρήγορα ξεμένει από καλές ιδέες, ενώ η φεμινιστική της διάθεση χαραμίζεται σε ένα ρομάντζο δεύτερης διαλογής, άνευρες ερμηνείες και μια μετα-γκοθ προσέγγιση ενός σκοτεινού μύθου, που εδώ δεν προκαλεί καμία ανατριχίλα.

Παίζονται ακόμα:

Μεσόγειος: Πολιορκημένη Θάλασσα (Mediterranean: Life Under Siege)

Σκηνοθεσία: Φρεντ Φουζεά

Περίληψη: Η ζωή των πλασμάτων της Μεσογείου μέσα από την οπτική γωνία των ζώων, που κατοικούν στο βυθό της θάλασσας, και παράλληλα οι κίνδυνοι που διατρέχουν εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα κινηματογραφική παραγωγή με θέμα τη ζωή στη Μεσόγειο και τις απειλές που αντιμετωπίζει από την ανθρώπινη δραστηριότητα, με τη συμμετοχή 50 διεθνών επιστημόνων.

Πρωταγωνιστούν αντιπροσωπευτικά είδη θηλαστικών, ψαριών και πτηνών, που ζουν σήμερα στη Μεσόγειο, όπως η φάλαινα-φυσητήρας, η μεσογειακή φώκια Monachus monachus, η θαλάσσια χελώνα Caretta caretta, μια οικογένεια πελαργών, ένας θαλάσσιος αετός και μια γάτα από τις Κυκλάδες. Πώς αυτά τα πλάσματα συμβιώνουν μαζί μας; Πώς καταφέρνουν να γεννήσουν, να αναθρέψουν τα μικρά τους και να επιβιώσουν σε έναν κόσμο που βρίσκεται υπό συνεχή πολιορκία από την ανθρώπινη δραστηριότητα;

Η εντυπωσιακή κινηματογράφηση του Φρεντ Φουζεά μάς παρουσιάζει για πρώτη φορά τη Μεσόγειο μέσα από τα μάτια των ζώων που την κατοικούν και μεταφέρει το επείγον μήνυμα της ανάγκης να προστατεύσουμε το φυσικό πλούτο που κληρονομήσαμε.

Τα γυρίσματα διήρκησαν δύο χρόνια και πραγματοποιήθηκαν σε δώδεκα χώρες, αλλά εστίασαν στην Ελλάδα, καθώς εδώ συνυπάρχουν πολλά από τα χαρακτηριστικά είδη της Μεσογείου και σπάνιοι οικότοποι, όπως τα υποθαλάσσια λιβάδια Ποσειδωνίας, που είναι καθοριστικά για την επιβίωση των θαλάσσιων οικοσυστημάτων.

Πνεύμα από σπίτι (Finnick)

Σκηνοθεσία: Ντένις Τσερνόβ 

Με τις φωνές των (στα ελληνικά): Θάνου Λέκκα, Ζωής Πετράκη, Σταύρου Σιούλη, Κωνσταντίνου Καϊκή κ.ά.

https://youtu.be/GvaNn9Qdg5Q

Περίληψη: Ο Φίνικ, ένα άτακτο φιν, αναγκάζεται να αλλάξει, όταν μια νέα οικογένεια έρχεταιστο σπίτι του.

Animation τα πνεύματα που προστατεύουν τα σπίτια μας!

Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι κάθε σπίτι κατοικείται από τα φινς, κάτι γούνινα μαγικά πλάσματα, που έχουν συνυπάρξει με τους ανθρώπους για εκατομμύρια χρόνια, βοηθώντας τους και δίνοντας νόημα στα γεμάτα αναμνήσεις σπίτια τους. Ο Φίνικ  όμως είναι ένα νεαρό φιν, που δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για τις ευθύνες, που του έχουν ανατεθεί. Κάνει απλώς φάρσες στους «δικούς του» και αυτός είναι ο λόγος που καμία από τις οικογένειες δεν θέλει να μείνει για πολύ στο σπίτι του. Όλα αλλάζουν όμως, όταν νέοι ένοικοι έρχονται στο σπίτι του, οπότε  τα κόλπα τουΦίνικ φαίνεται να μην πιάνουν. Τότε γνωρίζει την δεκατριάχρονη Κριστίν, ενώ αρχίζουν να συμβαίνουν διάφορα ανεξήγητα γεγονότα. Ο Φίνικ και η Κριστίν, αν και εντελώς διαφορετικοί, θα πρέπει να συνεργαστούν και να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να λύσουν μια σειρά μυστηρίων και να σώσουν την πόλη.

Ο κοτολαγός και το χάμστερ του σκότους (Chickenhare and the Hamster of Darkness)

Σκηνοθεσία: Μπεν Στάσεν, Μπένζαμιν Μουσκέ 

Με τις φωνές των (στα ελληνικά): Ανδρέα Κωνσταντινίδη, Τηλέμαχου Κρεβάικα, Βασίλη Μήλιου,Τάκη Σακελλαρίου, Τάσου Τζιβίσκου, Γιάννη Υφαντή

Περίληψη: Ένας κοτολαγός, πρόθυμος να ταιριάξει και να αγαπηθεί παρά τις διαφορές του, έχει εμμονή με την περιπέτεια, μέχρι που βρίσκεται αντιμέτωπος με τη μεγαλύτερη απειλή της ζωής του.

Περιπετειώδης ταινία κινουμένων σχεδίων με δύο εκκεντρικούς ήρωες.

Ένα περίεργο πλάσμα, γεννημένο μισό κοτόπουλο και μισό λαγός, που έχει υιοθετηθεί από τον Βασιλιά Πίτερ, έναν διάσημο λαγο-εξερευνητή, έχει πάθος με την περιπέτεια. Όταν ο μεγαλύτερος εχθρός του βασιλείου, ο ίδιος του ο θείος, δραπετεύσει από τη φυλακή και απειλήσει να ανατρέψει τον πατέρα του, θα ξεκινήσει έναν επικό αγώνα ενάντια στον χρόνο για να τον σταματήσει.

Όλα ξεκίνησαν το 2018, όταν η εταιρία παραγωγής nWave έλαβε το φανταστικό σενάριο του Ντέιβ Κόλαρντ σχετικά με τις περιπέτειες ενός νεαρού κοτολαγού. Στην ιδέα του, την οποία είχε εμπνευστεί από τους κομιξικούς χαρακτήρες του Κρις Γκράιν, ο παραγωγός Μάθιου Τσέλερ είδε την προοπτική για μια πρωτότυπη σειρά ταινιών, για ένα υβριδικό πλάσμα, λίγο αθώο και εξαιρετικά αδέξιο, που ονειρεύεται να γίνει ένας σπουδαίος εξερευνητής παρά τη διαφορετικότητά του.

Επηρεασμένος από αμερικάνικα, ευρωπαϊκά και ιαπωνικά κινούμενα σχέδια, αλλά και από δημοφιλείς περιπέτειες της δεκαετίας του ’80, «Ο Κοτολαγός και το Χάμστερ του Σκότους» παραδίδει μια δυνατή ιστορία με το οικουμενικό μήνυμα της αποδοχής της διαφορετικότητας να βρίσκεται στον πυρήνα της.

Επαναπροβολή:

Τα σαγόνια του καρχαρία (Jaws)

Σκηνοθεσία: Στίβεν Σπίλμπεργκ

Παίζουν: Ρίτσαρντ Ντρέιφους, Ρόι Σνάιντερ, Ρόμπερτ Σο

Περίληψη: Όταν ένας αιμοδιψής καρχαρίας εξαπολύει δολοφονικό χάος σε μια παραλιακή κοινότητα, στην καρδιά της τουριστικής περιόδου, τότε θα αναλάβουν να κυνηγήσουν το θηρίο ο τοπικός σερίφης, ένας υδροβιολόγος και ένας παλιός θαλασσοπόρος.

Το πρώτο blockbuster όλων των εποχών από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ κυκλοφορεί σε νέα σε ψηφιακά αποκατεστημένη κόπια.

Την ήρεμη ζωή της μικρής παραθαλάσσιας κοινότητας του Amity Island διαταράσσει η εμφάνιση ενός καρχαρία φονιά, ο οποίος επιτίθεται σε ανυποψίαστους λουόμενους. Ο τοπικός σερίφης Μπρόντι προειδοποιεί πως πρέπει να απαγορευθεί η πρόσβαση στην παραλία, όμως ο δήμαρχος διαφωνεί. Τελικά ο Μπρόντι, με τη βοήθεια ενός θαλάσσιου βιολόγου και ενός έμπειρου ναυτικού, θα πλεύσουν προς τον ωκεανό για να εξοντώσουν τη θανάσιμη απειλή.

Βασισμένος στο ομώνυμο best-seller του Ρόμπερτ Μπέντσλεϊ, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ δίνει μια καινούρια διάσταση στον κινηματογραφικό τρόμο με αυτή την θαλάσσια περιπέτεια, που έκανε μεγάλη αίσθηση την εποχή που προβλήθηκε, σημειώνοντας τεράστια εισπρακτική επιτυχία (ο προϋπολογισμός της ταινίας ήταν 10 εκατομμύρια δολάρια και οι εισπράξεις ξεπέρασαν τα 100). Οι αιμοσταγείς διαθέσεις του Μπρους (το παρατσούκλι του μηχανικού καρχαρία) αξιοποιούνται στο μέγιστο από το τρομακτικά αληθοφανές μοντάζ, ενώ η απειλητική ατμόσφαιρα ενισχύεται από την αγωνιώδη μουσική επένδυση του Τζον Γουίλιαμς. Η ταινία κέρδισε τα Όσκαρ μοντάζ (Βέρνα Φιλντς), μουσικής επένδυσης (Τζον Γουίλιαμς) και ηχοληψίας (Τζον Κάρτερ, Ρότζερ Χίμαν, Ρόμπερτ Χόιτ, Ερλ Μέιμπερι).

Σχεδόν πέντε δεκαετίες αργότερα, τα «Σαγόνια του Καρχαρία» έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της παγκόσμιας κινηματογραφικής κουλτούρας και έχουν εμπνεύσει γενιές κινηματογραφιστών, παραμένοντας μια από τις πιο τρομακτικές ταινίες όλων των εποχών.