Ο «κακός του σινεμά με τη χρυσή καρδιά»: με αυτή τη φράση αποχαιρέτησε ο πρόεδρος του ΣΕΗ, Σπύρος Μπιμπίλας τον Ανέστη Βλάχο, που μετά από νοσηλεία του στον Ευαγγελισμό έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών.
Μα κι όλοι οι συνάδελφοί του έχουν να λένε για τον ευγενικό χαρακτήρα και την καλοσύνη του, που δεν είχε καμία σχέση με τους ρόλους που ερμήνευσε την εποχή του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Κάποιοι μάλιστα έχουν δημοσιεύσει στα social media περιστατικά, που αποδεικνύουν το πόσο ήθελε να βοηθάει όσους είχαν ανάγκη.
Χαρακτηριστική η περίπτωση της δημοσιογράφου Τίνα Ντρούλις, που περιγράφει ένα άγνωστο περιστατικό από τα παιδικά της χρόνια. «Θυμάμαι τον Ανέστη Βλάχο διευθυντή στην κατασκήνωσή μου. Τον φοβόμουν τόσο που ούτε που πλησίαζα τη γραμματεία. Μέχρι που μια μέρα, βγαίνοντας από την πισίνα, ανακαλύπτω πως μου έχουν κλέψει τις σαγιονάρες. Άρχισα να κλαίω ασταμάτητα με λυγμούς και να ζητάω τη μαμά μου. Τότε εκείνος, γλυκός και τρυφερός, ήρθε να με ηρεμήσει, με πήρε αγκαλιά μέχρι τη γραμματεία και μου χάρισε ένα άλλο ζευγάρι. Από τότε τον αγάπησα και πήγαινα κάθε πρωί να τον καλημερίσω... Ακόμη θυμάμαι τα μουσταρδί παντοφλάκια... Καλό ταξίδι υπέροχε κακέ», έγραψε.
Έχοντας γνωρίσει από μικρός τον πόνο και τη φτώχεια, ο Ανέστης Βλάχος έμαθε να αντιμετωπίζει τους γύρω του με αγάπη. Γεννήθηκε το 1934 στην Προσουτσάνη της Δράμας, αλλά οι γονείς του είχαν καταγωγή από την Μικρασία. Ο παππούς του ήταν Μακεδονομάχος και ο πατέρας του πολέμησε στο Αλβανικό μέτωπο, όπου και σκοτώθηκε, όταν ο Ανέστης ήτανε μόλις έξι ετών.