Η Ευγενία Δημητροπούλου εκπέμπει έναν ρομαντισμό, μια θετική αύρα. Κρύβει όμως μέσα της μια δύναμη, μια αποφασιστικότητα και το αποδεικνύει με τις επιλογές της. Μαμά της τρίχρονης Εύας απ΄την Σιένα Λεόνε, που υιοθέτησε μαζί με τον άντρα της, απολαμβάνει τον ρόλο της ζωής της. Γεννήθηκε στην Λαμία. Στην Αθήνα ήρθε στα 18 της για σπουδές -Νομική και θέατρο.
«Εχω ακόμα το σύνδρομο του καλού παιδιού και δεν το λέω πάντα θετικά, γιατί καταπιέζεσαι πάρα πολύ. Από μικρό παιδί μπορούσε να με πονάει το στομάχι μου γιατί έβαζα πολλά πρέπει στον εαυτό μου. Επρεπε να τα κάνω όλα σωστά, όλα τέλεια. Είναι αλήθεια ότι οι άλλοι θεωρούσαν πως αν μου αναθέσουν κάτι, θα είναι σωστά, στην ώρα του. Αλλά είναι και μια πίεση δική μου.
«Είμαι το μεσαίο απ΄τα τρία παιδιά και η μαμά ανάθετε σε μένα να΄μαι η πιο προσεκτική, να φροντίζω ή μάλλον να εποπτεύω τα άλλα δύο. Οταν έλεγε κάτι σε μένα, ήξερε ότι θα γίνει. Θυμάμαι ότι φοιτητές πια κι οι τρεις, ένα καλοκαίρι στα Καμμένα Βούρλα, βγαίνοντας το βράδυ, η μαμά μου λέει “Ευγενία να προσέχεις τα παιδιά”… Ο αδελφός μου είναι μεγαλύτερος τέσσερα χρόνια κι η αδελφή μου δυόμιση μικρότερη.
»Κατάλαβα πολύ καλά τι θα πει να΄σαι το μεσαίο παιδί, το παιδί-σάντουιτς, που συμπιέζεται για να έχει τον προσωπικό του χρόνο. Είναι το παιδί που προσπαθεί να κρατήσει τις ισορροπίες στην οικογένεια. Ημουν το πιο συνετό, το πιο επιμελές. Στο σχολείο ήμουν πάντα μέρος της παρέας -η απουσιολόγος που έκρυβε απουσίες και την φώναζαν στο γραφείο.