Η Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Η επιλογή της ημερομηνίας της 8ης Μαρτίου δεν είναι τυχαία. Στις 8 Μαρτίου του 1857 οι εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη βγήκαν στους δρόμους σε μια μεγάλη διαδήλωση, διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η αστυνομία τότε επιτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών, όμως δυο χρόνια αργότερα, οι γυναίκες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών και συνέχισαν τον αγώνα για τη χειραφέτησή τους.
Παρ’ όλα αυτά είναι αρκετά δύσκολο να οριστεί πότε ακριβώς ξεκίνησε το φεμινιστικό κίνημα, που ως βασικό στόχο του έχει σε όλες τις φάσεις του την ισότητα των δυο φύλων. Ήδη την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης το συγκεκριμένο θέμα τίθεται από την Ολυμπία Ντε Γκουζ με τη διάσημη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων της Γυναίκας και της Πολίτισσας (1791). Η Γκουζ όμως καρατομήθηκε για τις απόψεις της από τον Ροβεσπιέρο, γεγονός που λειτούργησε ως τροχοπέδη στις διεκδικήσεις. Όμως έναν χρόνο αργότερα η Μαίρη Γουόλστονκραφτ, η μητέρα της συγγραφέα Μαίρης Σέλλεύ, διατυπώνει και θεωρητικά τις ιδέες του φεμινισμού με την «Υπεράσπιση των Δικαιωμάτων της Γυναίκας». Στοχαστές του Διαφωτισμού ενώνουν τις φωνές τους με τις γυναίκες και μιλούν για τα δικαιώματά τους, όμως ως κίνημα ο φεμινισμός οργανώνεται πολύ αργότερα και σήμερα πλέον χωρίζεται σε τέσσερις φάσεις, που ονομάζονται «κύματα».