Πρωτοπόρος του λεγόμενου Νέου Κύματος (Nouvelle Vague) ο Ζαν Λυκ Γκοντάρ έφυγε από τη ζωή στις 13 Σεπτεμβρίου.
Ο σκηνοθέτης που άλλαξε για πάντα την ιστορία του σινεμά (και του πώς βλέπουμε σινεμά) έφυγε πλήρης ημερών, μόλις ένα χρόνο αφότου είχε δηλώσει ότι αποσύρεται επίσημα από τον κινηματογράφο.
Σε συνέντευξη που είχε δώσει ως καλεσμένος του 25ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Κεράλα στην Ινδία, δήλωσε ότι αποφάσισε να πει «αντίο» στον κινηματογράφο, αφού πρώτα ολοκληρώσει δύο νέες ταινίες του, με τίτλο «Scenario» και «Funny Wars».
«Ολοκληρώνω τη ζωή μου στον κινηματογράφο, τη ζωή μου ως σκηνοθέτης, με αυτά τα δύο σενάρια και μετά θα πω "αντίο σινεμά", είχε πει ο εμβληματικός σκηνοθέτης που θεωρείται πλέον ένας μύθος της Έβδομης Τέχνης.
Με βασικό του σύνθημα ότι στην τέχνη όλα επιτρέπονται, ο Γκοντάρ από τη δεκαετία του ’50 άρχισε να πειραματίζεται με τους κινηματογραφικούς κώδικες.
Αντλώντας έμπνευση από την προσωπική του ζωή και τις πολιτικές του πεποιθήσεις, δοκιμάζει μια σειρά από νέες τεχνικές ανατρέποντας την καθιερωμένη τάξη των πραγμάτων: κάμερα στο χέρι, αυτοσχεδιασμός, μακράς διάρκειας πλάνα, jump cuts, δοκιμιογραφικός λόγος, παράθεση λογοτεχνικών και φιλοσοφικών κειμένων είναι μόνο μερικές από τις πρωτοποριακές λύσεις που εφάρμοσε για πρώτη φορά.
Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του ήταν το «Με κομμένη την ανάσα», (1960) που θεωρείται ορόσημο για το Νέο Κύμα. Mέσα από την ερωτική σχέση δύο νέων, μιας Aμερικανίδας κι ενός Γάλλου στο Παρίσι, ο Γκοντάρ εξέφρασε το αδιέξοδο και τις ανησυχίες μιας ολόκληρης γενιάς.
Δύο χρόνια αργότερα, το 1962, με το «Ζούσε τη Ζωή της», συνδυάζει μοναδικά το ντοκιμαντέρ με τη μυθοπλασία, αφηγούμενος τη ζωή μιας γυναίκας που μέσα από την εκπόρνευσή της αναζητάει την ελευθερία της.
Η Άννα Καρίνα που έγινε σύντροφος της ζωής του και μούσα του, μεταφέρει τη βαθύτερη φιλοσοφική σκέψη του μεγάλου auteur πάνω σε διαχρονικά ερωτήματα, υποδυόμενη μια νεαρή αποτυχημένη ηθοποιό που επιλέγει να πουλήσει το κορμί της για να κερδίσει την ψυχή της.