Φιλάσθενη, ανασφαλής και αφόρητα μόνη…
H τελευταία της Δυναστείας των Στιούαρτ, η Άννα Στιούαρτ, γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου του 1665. Ήταν η μικρότερη κόρη της Άννας Χάιντ και του Ιακώβου Δούκα του Γιορκ, (του δεύτερου γιου, ενός αμφιλεγόμενου βασιλιά), και, υπό κανονικές συνθήκες, δεν θα γινόταν ποτέ βασίλισσα.
Από ένα παράδοξο σερί συγκυριών -τραγικές απώλειες, άτεκνους γάμους, πολιτικές αναταράξεις- ανέβηκε στο θρόνο το 1702, στα 37 της. Bασίλευσε μόλις 12 χρόνια από το 1702 ως το 1714 και ουσιαστικά, ήταν η πρώτη βασίλισσα της κραταιάς Μεγάλης Βρετανίας, μιας και επί των ημερών της, η Αγγλία και η Σκωτία ενώθηκαν σε ένα μοναδικό, κυρίαρχο κράτος. Δυστυχώς, η ζωή της, δεν ήταν εξίσου ένδοξη.
Φιλάσθενη από παιδί, η Άννα έπασχε σε όλη της τη ζωή από μια μόλυνση του ματιού, που την έκανε να δακρύζει διαρκώς, ενώ είχε επώδυνες κρίσεις αρθρίτιδας, που την καθήλωναν στο κρεβάτι. Τον περισσότερο καιρό, οι υπηρέτες έπρεπε να την μεταφέρουν στα χέρια, πάνω σε ένα κάθισμα ή σε ένα αμαξίδιο με ρόδες. Ακόμα και χωρίς τις ασθένειες που την τυραννούσαν, η μοίρα δεν ήταν ιδιαίτερα γενναιόδωρη μαζί της. Έχασε την μητέρα της όταν ήταν μόλις 6 χρονών, και μεγάλωσε μακριά από το σπίτι της, στις αυλές της Γαλλίας, με την γιαγιά της, όπου την έστειλαν άρον άρον, για λόγους υγείας. Η εφηβεία της ήταν πληκτική. Ούτε ο γάμος της, στα 18 της, με τον 30χρονο πρίγκιπα Γεώργιο της Δανίας -έναν άντρα ανόητο, που αγαπούσε μόνο το ποτό και τις διασκεδάσεις- ήταν ευτυχισμένος.