Τα Όσκαρ, τα παραλειπόμενα και όλα όσα συνέβησαν στο κόκκινο χαλί

Η 90η τελετή απονομής των βραβείων της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 4 Μαρτίου στο Dolby Theatre του Λος Άντζελες, με παρουσιαστή για δεύτερη συνεχή χρονιά τον Αμερικανό Τζίμι Κίμελ.

Με την παρουσία τριών δυναμικών κινημάτων στην αίθουσα, -(#MeToo, #TimesUp, #NeverAgain)- τα δυο εκπροσωπούν τις γυναίκες που έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση και διεκδικούν ισότιμη συμπεριφορά στον εργασιακό χώρο με τους άνδρες, ενώ το τρίτο μάχεται κατά της οπλοκατοχής- φανταζόμασταν ότι η βραδιά θα είχε έντονο κλίμα, όμως τελικά κρατήθηκαν ήπιοι τόνοι.

Επικράτησαν τα μηνύματα κατά του ρατσισμού και υπέρ της διαφορετικότητας, αφού τόσο οι ταινίες που ξεχώρισαν όσο και οι βραβευθέντες στους λόγους που εκφώνησαν επέλεξαν μια πιο οικουμενική προσέγγιση.

Ο Κίμελ άνοιξε την εκδήλωση λέγοντας: «Είναι μεγάλη μου τιμή να βρίσκομαι ξανά ανάμεσα σε τόσες ταλαντούχες γυναίκες και τόσο ταλαντούχους άνδρες» και με το γνωστό του χιούμορ αναφέρθηκε στην περσινή γκάφα, όπου το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας αρχικά δόθηκε στο «La la land» ενώ είχε κερδίσει το «Moonlight»: «Φέτος, αν ακούσετε το όνομά σας, μη σηκωθείτε αμέσως, δώστε μας λίγο χρόνο να σιγουρευτούμε...».

Ακόμη, μίλησε για τον Χάρβεϊ Γουάινστιν που διαγράφηκε από την Ακαδημία και προέτρεψε το Χόλιγουντ να αντιμετωπίσει τη σεξουαλική παρενόχληση, ώστε «οι γυναίκες να έχουν ν' ασχοληθούν μ' αυτήν μόνο... σ' όλα τα υπόλοιπα πεδία της ζωής, σ' όλο τον υπόλοιπο κόσμο».

Μεγάλος νικητής της βραδιάς αναδείχθηκε το ρομαντικό αλληγορικό παραμύθι του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο «Η Μορφή του Νερού», που πραγματεύεται μια ιδιαίτερη ιστορία αγάπης ανάμεσα σε μια άλαλη γυναίκα κι ένα περίεργο πλάσμα με φόντο τον Ψυχρό Πόλεμο στην Αμερική του 1962.

Η «Μορφή του Νερού» κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας, αφήνοντας πίσω τις πολύ δυνατές «Τρεις Πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι» του Μάρτιν ΜακΝτόνα, που όπως όλοι περιμέναμε απέσπασε βραβείο Α’ Γυναικείου και Β’ Ανδρικού για την Φράνσις Μακ Ντόρμαντ και τον Σαμ Ρόκγουελ αντίστοιχα.

Μάλιστα η Μακ Ντόρμαντ, 21 χρόνια μετά το βραβείο που είχε πάρει για το «Fargo» των αδελφών Κόεν κι έχοντας ήδη κερδίσει φέτος Χρυσή Σφαίρα και το βραβείο του Σωματείου των Ηθοποιών για τον ρόλο της τραγικής μητέρας που ζητάει εκδίκηση για τον θάνατο της κόρης της, αναφέρθηκε με τον δικό της τρόπο στο θέμα των γυναικών στη κινηματογραφική βιομηχανία, καλώντας όλες τις κυρίες της αίθουσας να σηκωθούν.

«Μη μας μιλάτε μόνο απόψε στο πάρτι, καλέστε μας στα γραφεία σας να μιλήσουμε για τη δουλειά μας», συμπλήρωσε χαρακτηριστικά. Το βραβείο απένειμε στην ηθοποιό η Τζόντι Φόστερ και η Τζένιφερ Λόρενς στη θέση του Κέισι Άφλεκ, που αποφάσισε να αποσυρθεί από την παρουσίαση του βραβείου καλύτερης γυναικείας ερμηνείας, εξαιτίας των κατηγοριών για σεξουαλική παρενόχληση.

Ο Μεξικανός Ντελ Τόρο τώρα δήλωσε στον ευχαριστήριο λόγο του, παραλαμβάνοντας το Όσκαρ σκηνοθεσίας: «Είμαι μετανάστης, σαν τον Αλεχάντρο, τον Γκαέλ, τη Σάλμα και τα τελευταία 25 χρόνια ζω σ' έναν κόσμο που είναι παντού. Νομίζω το ωραιότερο πράγμα είναι να σβήνουμε τα όρια. Το 2014 είχα μια τρελή ιδέα για έναν αμφίβιο θεό και μία μουγκή γυναίκα και κάποιοι πίστεψαν ότι αυτή η ταινία ήταν σίγουρο στοίχημα. Ευχαριστώ τους φίλους και την οικογένειά μου», ενώ όταν ανέβηκε και πάλι στη σκηνή για το Όσκαρ καλύτερης ταινίας είπε: «Όταν ήμουν παιδί στο Μεξικό, έβλεπα ταινίες του κλασικού σινεμά. Κι ο Στίβεν Σπίλμπεργκ μου είπε, αν ανέβεις απόψε στη σκηνή, να νιώσεις μέρος αυτής της κληρονομιάς και να είσαι περήφανος. Αφιερώνω το βραβείο στους νέους, που μας δείχνουν πώς γίνονται τα πράγματα, σε όλες τις χώρες. Μεγαλώνοντας στο Μεξικό, ποτέ δεν πίστευα ότι θα μου συνέβαινε αυτό , αλλά μου συνέβη. Αν θέλετε να χρησιμοποιήσετε τη φαντασία για να μιλήσετε για όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο σήμερα, μπορείτε να το κάνετε. Αυτή είναι μια πόρτα, κλωτσήστε την και μπείτε!».

Το βραβείο Καλύτερης ταινίας παρουσίασαν και πάλι, μετά την περσινή γκάφα, ο Γουόρεν Μπίτι και η Φέι Ντάναγουεϊ, αποδεικνύοντας ότι η Ακαδημία έχει χιούμορ. Βέβαια, αυτή η κίνηση δηλώνει σαφώς ότι οι δυο σπουδαίοι ηθοποιοί δεν έφταιγαν στην ουσία για τη λάθος ανακοίνωση που έκανε το κοινό να παγώσει.

Επίσης, «Η Μορφή του Νερού», που είχε συνολικά 13 υποψηφιότητες, κέρδισε - Όσκαρ Σκηνικών, ενώ ο Αλεξάντρ Ντεσπλά απέσπασε το Όσκαρ Πρωτότυπης Μουσικής για το σάουντρακ, που το αφιέρωσε στην Ελληνίδα μητέρα του. Άλλο ένα αδιαφιλονίκητο φαβορί, ήταν και ο Γκάρι Όλντμαν που επιτέλους κέρδισε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του ως Γουίνστον Τσόρτσιλ στην «Πιο Σκοτεινή Ώρα» του Τζο Ράιτ. Ο σπουδαίος Βρετανός ηθοποιός για χρόνια έχει παραγνωριστεί από την Ακαδημία - όχι απλώς δεν έχει κερδίσει ποτέ βραβείο, αλλά δεν ήταν καν υποψήφιος. Ευτυχώς αυτή τη φορά η λεπτομερής του ερμηνεία δεν άφησε ασυγκίνητους τους κριτές.

Δεν είναι μόνο η εντυπωσιακή του μεταμόρφωση όπως πολλοί λένε, που του έφερε το χρυσό αγαλματίδιο, αλλά και η υποκριτική του ευστροφία, γιατί σε μια ταινία σαφώς υπέρ του Τσόρτσιλ, ο Γκάρι καταφέρνει, αν και δεν είχε πολλά πατήματα από το σενάριο, να αποκαλύπτει και τις πιο σκοτεινές πλευρές του Βρετανού πρωθυπουργού.

Ο ίδιος, πάντως, ευχαρίστησε τον σκηνοθέτη του, Τζο Ράιτ, όλους τους συνεργάτες, τον Γουίνστον Τσόρτσιλ που, όπως είπε χαρακτηριστικά ήταν καλή παρέα σ' αυτή τη περιπέτεια, αλλά και τη μητέρα του που γίνεται 99 χρόνων σε λίγο καιρό και παρακολουθούσε την τελετή από τον καναπέ της.

Η Άλισον Τζάνεϊ κέρδισε το Όσκαρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στο ρόλο της καταπιεστικής μητέρας της αθλήτριας καλλιτεχνικού πατινάζ Τόνια Χάρντινγκ στο «Εγώ, η Τόνια» του Κρεγκ Γκιλέσπι, πράγμα επίσης αναμενόμενο.Η 59χρονη ηθοποιός που έχει πάνω από 100 ταινίες στο ενεργητικό της, είπε αστειευόμενη: «Τα έκανα όλα μόνη μου», ενώ δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τις συνυποψήφιες της, όλους τους συνεργάτες της, αλλά και την Τζόαν Γούντγουορντ που της έδωσε κουράγιο γα να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα και να γίνει ηθοποιός.

Η βραδιά είχε και το ρεκόρ της, όταν ο 90χρονος Τζέιμς Άιβορι κέρδισε το Όσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου για το λυρικό, ερωτικό δράμα του Λούκα Γκουαντανίνο «Να Με Φωνάζεις Με το Όνομά Σου», που είναι πλέον ο μεγαλύτερος σε ηλικία νικητής στην ιστορία των βραβείων.

Μία ακόμα ταινία που μιλάει για τη διαφορετικότητα, αφηγούμενη την ιστορία ενός ομοφυλοφιλικού έρωτα στη Τοσκάνη της Ιταλίας που κέρδισε κοινό και κριτικούς.

Στην πρώτη του, λοιπόν, υποψηφιότητα ως σεναριογράφος – στο παρελθόν ήταν υποψήφιος τρεις φορές, αλλά για Όσκαρ σκηνοθεσίας: για τα φιλμ «Δωμάτιο με Θέα» (1985), «Howards End» (1992) και «Τ' Απομεινάρια μιας Μέρας» (1993)- ο Άιβορι διασκεύασε το ομώνυμο βιβλίο του Αντρέ Ασιμάν, τον οποίο κι ευχαρίστησε προσωπικά, όπως και τον σκηνοθέτη. Η μεγαλύτερη, ίσως, έκπληξη της βραδιάς ήταν το Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου που κέρδισε ο Τζόρνταν Πιλ για το καθαρά αντιρατσιστικό φιλμ «Τρέξε!». Η συγκεκριμένη ταινία δεν ήταν ανάμεσα στα φαβορί- μάλιστα πολλοί είχαν εκπλαγεί όταν βρέθηκε στη λίστα με τις υποψηφιότητες- όμως φαίνεται πως η πρωτότυπη σύλληψη αυτού του τολμηρού θρίλερ έκλεψε τις εντυπώσεις, κατατροπώνοντας σημαντικούς του αντιπάλους .

«Σταμάτησα 20 φορές να γράφω αυτή την ταινία, γιατί θεώρησα ότι δεν μπορούσε να γίνει, αλλά πίστεψα ότι αν γυριζόταν, ο κόσμος θα την έβλεπε», ανέφερε ο Τζόρνταν Πιλ ευχαριστώντας τη μητέρα του που τον έμαθε να δείχνει αγάπη, αλλά και τους θεατές που αγόρασαν εισιτήριο για να δουν την ταινία. Τώρα η «Αόρατη Κλωστή», μια ανορθόδοξη ιστορία αγάπης του Πολ Τόμας Άντερσον, που φαίνεται να είναι και η τελευταία κινηματογραφική εμφάνιση του Ντάνιελ Ντέι Λιούις, κατάφερε να πάρει μόνο Όσκαρ κοστουμιών για τον Μαρκ Μπρίτζες. Οι Μπράιαν Φόγκελ και Νταν Κόγκαν κέρδισαν το Όσκαρ 2018 Καλύτερου Ντοκιμαντέρ για το Icarus, που αναφέρεται στο μεγάλο σκάνδαλο ντοπαρίσματος της Ρωσικής ολυμπιακής ομάδας, ένα από τα δύο ντοκιμαντέρ του Netflix. Συγκινημένοι οι δημιουργοί δήλωσαν ότι ελπίζουν το ντοκιμαντέρ να «δώσει έναυσμα όχι μόνο για μια καλύτερη γνώση της πραγματικότητας στη Ρωσία, αλλά και της αλήθειας σ' όλο τον κόσμο».

To εντυπωσιακό αντιπολεμικό δράμα «Δουνκέρκη» του Κρίστοφερ Νόλαν, μάλλον αδικήθηκε αφού στις μεγάλες κατηγορίες δεν είχε τύχη, αν και δικαίως κέρδισε αρκετά τεχνικά βραβεία ( Μονταζ, Μοντάζ Ήχου, όπως και του Μιξάζ Ήχου).

Το βραβείο Οπτικών Εφέ και Διεύθυνσης Φωτογραφίας κατέληξε στο «Blade Runner 2049», αποδεικνύοντας ότι είναι άξιος συνεχιστής της πρώτης ταινίας, που πλέον θεωρείται θρυλική. Έκπληξη ήταν και η βράβευση της «Φανταστικής Γυναίκας» από τη Χιλή που κέρδισε το βραβείο Ξενόγλωσσης Ταινίας, αφήνοντας έξω τόσο το βραβευμένο με Χρυσό Φοίνικα «Τετράγωνο» του Ρούμπεν Έστλουντ, όσο και την εξαιρετική «Χωρίς αγάπη » του Αντρέι Ζβιάνγκιντσεφ, αλλά και τη βαθιά συγκινητική «Ψυχή και σώμα» της Ιλντικό Ενιέντι.

Η καλοδομημένη ταινία του Σεμπαστιάν Λέλιο αφηγείται την ιστορία μιας τρανσέξουαλ, που ερμηνεύει η Ντανιέλα Βέγκα, η οποία παλεύει ενάντια στις προκαταλήψεις και διεκδικεί το δικαίωμά της να ζει όπως εκείνη επιθυμεί. Ο Κόμπε Μπράιαντ απέσπασε το Όσκαρ για το «Dear Basketball» στην κατηγορία Animation Μικρού Μήκους , ενώ το «Heaven is a Traffic Jam on the 405» κέρδισε το Όσκαρ Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους.

Τέλος, το «Remember Me» των Κρίστεν Άντερσον-Λόπεζ και Ρόμπερτ Λόπεζ από μια ιδιαίτερη ταινία κινουμένων σχεδίων το «Coco» κέρδισε το Όσκαρ Τραγουδιού.

Αναλυτικά οι νικητές των Όσκαρ

Καλύτερη ταινία: Η Μορφή του Νερού

Σκηνοθεσία: Γκιγιέρμο ντελ Τόρο («Η Μορφή του Νερού»)

Α' Γυναικείος Ρόλος: Φράνσις ΜακΝτόρμαντ («Τρεις Πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι»)

Α' Αντρικός Ρόλος: Γκάρι Όλντμαν («Η πιο Σκοτεινή Ώρα»)

Β' Γυναικείος Ρόλος: Άλισον Τζάνεϊ («Εγώ, η Τόνια»)

Β' Αντρικός Ρόλος: Σαμ Ρόκγουελ («Τρεις Πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι»)

Πρωτότυπο Σενάριο: Τζόρνταν Πιλ (Τρέξε!)

Διασκευασμένο Σενάριο: Τζέιμς Άιβορι («Να με Φωνάζεις με το Όνομά σου»)

Animation Μεγάλου Μήκους: Coco

Ξενόγλωσση Ταινία: Μια Φανταστική Γυναίκα

Ντοκιμαντέρ Μεγάλου Μήκους: Icarus (Μπράιαν Φόγκελ & Νταν Κόγκαν)

Πρωτότυπη Μουσική: Αλεξάντρ Ντεσπλά («Η Μορφή του Νερού»)

Πρωτότυπο Τραγούδι: Remember Me («Coco»)

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ρότζερ Ντόκινς («Blade Runner 2049»)

Μοντάζ: Λι Σμιθ («Δουνκέρκη»)

Οργάνωση Παραγωγής: Η Μορφή του Νερού

Κοστούμια: Μαρκ Μπρίτζες («Αόρατη Κλωστή»)

Μέικ-Απ: Καζουχίρο Τζούτζι, Ντέιβιντ Μαλινόφσκι & Λούσι Σίμπικ («Η πιο Σκοτεινή Ώρα»)

Οπτικά Εφέ: Blade Runner 2049

Ηχητικό Μιξάζ: Δουνκέρκη

Ηχητικό Μοντάζ: Ρίτσαρντ Κινγκ & Άλεξ Γκίμπσοον («Δουνκέρκη»)

Ταινία Μικρού Μήκους: The Silent Child (Κρις Όβερτον & Ρέιτσελ Σέντον)

Animation Μικρού Μήκους: Dear Basketball (Γκλεν Κιν & Κόμπι Μπράιαντ)

Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους: Heaven Is a Traffic Jam on the 405 (Φρανκ Στίφελ)

Φωτογραφίες: AP