«Σου στέλνω δεύτερο ίνμποξ:μια φωτογραφία του χώρου -πέντε βιβλιοθήκες τίγκα στα βιβλία, δύο ποζέρικα φωτιστικά, ένας καναπές. Είμαστε περίπου 23 άτομα. Τρώμε από εφτά κουτιά πίτσες. Πίνουμε από ατελείωτα μπουκάλια κρασί. Εγώ πίνω λίγο. Δεν μου αρέσει εδώ. Σου στέλνω: «"Ακόμα δουλειά; Θα με διαλύσει αυτή η μαλακία"».
Η ζωή των millennials στην διπλή υπόστασή της -την φυσική και την ηλεκτρονική -, οι αγωνίες, η αμηχανία, οι προσδοκίες και οι ματαιώσεις, βρίσκουν θριαμβευτικά το δρόμο τους τόσο στο περιεχόμενο όσο και στον τρόπο γραφής της Βίβιαν Στεργίου. Στη δεύτερη συλλογή διηγημάτων της, η νεαρή συγγραφέας γράφει με ευθύτητα και για μεταπτυχιακούς σε ευρωπαϊκές πόλεις, με τα ποδήλατα και τα λάπτοπ τους (ή χωρίς ποδήλατα και χωρίς λάπτοπ), σε διαμέρίσματα χωρίς θέρμανση, millennials που διαχειρίζονται την ερωτική απόρριψη διαβάζοντας δοκίμια της Αν Κάρσον, μηνύματα στο messenger που μηδενίζουν αποστάσεις (και ενίοτε τις μεγαλώνουν), φοιτητές που ψήνουν μπριζόλες, φιλίες που χάνονται ή συντηρούνται με κόπο, άβολα φλερτ και ακραία μοναξιά. Όλα αυτά, χωρίς να αφήνει απ' έξω ζητήματα όπως η εικόνα του σώματος, το προνόμιο, η έλλειψη εκπροσώπησης, η πατριαρχία και η απλήρωτη γυναικεία εργασία.
Paula Fox -Πρόσωπα σε απόγνωση (Εκδόσεις Gutenberg)