Ο σπουδαίος Έλληνας δημιουργός υπογράφει μια οπτική φαντασμαγορία, προαναγγέλλοντας τον αιώνα των γυναικών.
Αλχημιστής και μάγος της εικόνας, όπως συχνά τον έχουν αποκαλέσει, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου συνηθίζει στα θεάματά του να εγείρει τις αισθήσεις, αλλά και την κριτική σκέψη του θεατή, αφήνοντας του ανοιχτούς χώρους για το δικό του προσωπικό ταξίδι.
«Εγκάρσιος προσανατολισμός» είναι η μέθοδος που χρησιμοποιούν τα έντομα για να διατηρούν μια σταθερή γωνία προς μια μακρινή πηγή φωτός. Κι αυτή η πηγή, που άλλοτε λάμπει, άλλοτε πάλλεται και τρεμοπαίζει, μέχρι που κάποια στιγμή σβήνει, σταθεροποιείται τελικά από την ισχυρή θηλυκή παρουσία της Τίνα Παπανικολάου, που ως άλλη Αφροδίτη του Βίλλεντορφ αποκαθιστά με τη βακτηρία της το φως, προαναγγέλλοντας τον αιώνα των γυναικών, που έρχεται μετά το χάος να επαναφέρει την ισορροπία.
Στον λιτό σκηνικό χώρο της νέας παράστασης του ιδιοφυούς χορογράφου, που έχει στηθεί στην κεντρική σκηνής της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, πρωταγωνιστούν μια λάμπα και μια σκάλα, που οδηγεί σε μια πόρτα και τίποτα άλλο. Όμως, με το τρίτο κουδούνι η σκηνή γεμίζει από όντα ψηλόλιγνα, με κεφάλια εντόμου, που έχουν την καταγωγή τους από τον εξπρεσιονισμό, ή ίσως σας θυμίσουν φιγούρες του Τιμ Μπάρτον, που θα δώσουν με τη σειρά τους τη θέση τους σε μια σειρά από ανυπέρβλητης ομορφιάς ταμπλό βιβάν.