Στο ολιγοσέλιδο διήγημα της Βιρτζίνια Γουλφ «Το καινούργιο φόρεμα» («The new dress», 1927), η Μέιμπελ Γουόρινγκ είναι καλεσμένη στο πάρτι της Κλαρίσα Νταλογουέι. Φτάνοντας στο σπίτι, βγάζει το παλτό της και αμέσως αρχίζει να προβληματίζεται για το φόρεμά της, το οποίο έραψε ειδικά για την περίσταση.
Η ανησυχία της είναι τόσο μεγάλη, ώστε τρέχει σε μια μισοσκότεινη γωνιά του δωματίου όπου κρέμεται ένας καθρέπτης και επιθεωρεί το ντύσιμό της. Σκέψεις, ανασφάλειες και παλαιότερες εμπειρίες αναδύονται με παρονομαστή ένα αίσθημα υποτέλειας και αβεβαιότητας, και εξελίσσονται τελικά σε έναν υπαρξιακό μονόλογο.
Μια σύντομη αναζήτηση στο διαδίκτυο αποκαλύπτει ότι η πολυεπίπεδη σχέση της Woolf με τη μόδα αναδεικνύεται από μια πληθώρα πηγών. Στα μυθιστορήματα και τα διηγήματά της, σε άρθρα της στη Vogue, στις σημειώσεις της και φυσικά στην καθημερινότητά της, η μόδα και η τέχνη του ντυσίματος είναι πάντα παρούσα και ποτέ επιφανειακή.