Αν θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάποιος έφερε πρώιμα τον όρο animal therapy στη συντηρητική και μουντή βικτωριανή κοινωνία, αυτός θα ήταν ο καλλιτέχνης Louis Wain.
Ήταν εκείνος που επινόησε ένα αξιολάτρευτο στιλ ζωγραφικής απεικόνισης της γάτας, ίδρυσε την πρώτη λέσχη γατόφιλων και καθιέρωσε έναν ολόκληρο γατόκοσμο. «Οι γάτες που δεν μοιάζουν σε αυτές του Louis Wain ντρέπονται για τον εαυτό τους», είχε σχολιάσει με ενθουσιασμό ο H.G.Wells, συγγραφέας της Μηχανής του Χρόνου.
Γεννημένος το 1860 στο Λονδίνο, ο Louis Wain στην παιδική του ηλικία αναγκαζόταν πολλές φορές να απέχει από το σχολείο, αντιμετωπίζοντας τη δυσμορφία της λαγοχειλίας. Στις μοναχικές του στιγμές η ζωγραφική ήταν ο δικός του τρόπος διαφυγής. Στα είκοσί του χρόνια, μετά την απώλεια του πατέρα του, ανέλαβε το καθήκον του προστάτη της οικογένειας, φροντίζοντας για τις πέντε μικρότερες αδερφές του μέχρι το υπόλοιπο της ζωής του. Ο Wain σπούδασε στο West London School of Art διδάσκοντας μάλιστα για ένα διάστημα εκεί. Όμως, αυτό που επιθυμούσε περισσότερο απ’ όλα ήταν να γίνει τακτικός εικονογράφος στον ημερήσιο Τύπο.
Ο Wain αρχικά σκιτσάριζε εικόνες με βοσκότοπους ή ειδυλλιακές σκηνές της υπαίθρου, με τα σχέδιά του να επιλέγονται από δημοφιλή έντυπα των επιστημών και της επικαιρότητας. Στα 24 του πούλησε την πρώτη του σειρά σκίτσων στην Illustrated London News, παρουσιάζοντας τα πρώτα του χαριτωμένα στιγμιότυπα μιας εξημερωμένης οικόσιτης γάτας.
Ο γάμος του με την Emily Richardson είχε σημαντική επιρροή προς αυτή την κατεύθυνση, στρέφοντας την έμφασή του σε ένα διασκεδαστικό σύμπαν γεμάτο γάτες. Η σύζυγός του, σύντομα εμφάνισε καρκίνο του στήθους και ο Wain έφερε στο σπίτι τους ένα μικρό αδέσποτο γατάκι, τον Peter, που ήταν το δικό τους ξεχωριστό μέλος της οικογένειας. To 1886 ανέλαβε να εικονογραφήσει το παιδικό βιβλίο «Madame Taby’s Establishment», μία ευφάνταστη ιστορία με ένα Κολλέγιο που διδάσκει καλούς τρόπους σε μικρά γατάκια. Ανάμεσά τους ένας ζωηρός χαρακτήρας, ήταν ο Peter, σαν ένα κοινό μυστικό μεταξύ εκείνου και της Emily. Το γεγονός την ενθουσίασε τόσο, που ο ίδιος αποφάσισε να αφιερωθεί ακόμα περισσότερο στη ζωγραφική του ενασχόληση με τις γάτες.
Ο εικονογράφος είχε αρχίσει να δείχνει την κλίση του προς μια νέα φόρμα, δημιουργώντας πορτρέτα με ζώα και ιδιαίτερα γάτες σε ανθρωπομορφικές καταστάσεις, κάτι που σαν σύλληψη ήταν έξω από τα συνηθισμένα για την εποχή του. Οι γάτες του Wain ντυμένες με το Εδουαρδιανό στιλ του 19ου αιώνα μιμούνταν άψογα τα ήθη της εποχής. Παρίσταντο σε κομψά καλέσματα, διάβαζαν εφημερίδες και συνομιλούσαν σε σουαρέ με τσάι, βρίσκονταν σε επίσημα δείπνα και εορτασμούς γενεθλίων, στις ιπποδρομίες ή σε αγώνες τένις, κρίκετ και φούτμπολ με τα πιο κωμικά αποτελέσματα. Οι, ράθυμες από τη φύση τους γάτες, βρίσκονταν ταιριαστά στο στοιχείο τους, απολαμβάνοντας δραστηριότητες της αργόσχολης ανώτερης τάξης, όλα αυτά πάντα με μία παρουσίαση καρικατούρας με εστέτ καταβολές. Οι ζαβολιές οι παρεκτροπές και τα εσκεμμένα πάνω-κάτω, που προέκυπταν από τις πονηρές πρωταγωνίστριές του, ήταν που έδιναν αυτό το γοητευτικό twist στις εικόνες του.