Αυτή την εβδομάδα, τα πολυσυζητημένα «Καλάβρυτα 1943» του Νικόλα Δημητρόπουλου, ένα εφιαλτικό παραμύθι από τον Σκοτ Κούπερ με την υπογραφή του Γκιγιέρμο ντελΤόρο στην παραγωγή και οι βραβευμένες με την Αργυρή Άρκτο «Ιστορίες τύχης και φαντασίας» έρχονται στις αίθουσες.
Καλάβρυτα 1943
Σκηνοθεσία: Νικόλας Δημητρόπουλος
Σενάριο: Δημήτριος Κατσαντώνης
Παίζουν: Μαξ Φον Σίντοφ, Αστριντ Ρους, Δανάη Σκιάδη, Νικόλας Παπαγιάννης, Μάρτιν Λάερ, Αλις Κρίγκε, Τόμας Αράνα, Γιώργος Βογιατζής, Μάξιμος Λιβιεράτος, Τάσος Καρλής
Τρέιλερ
Περίληψη: Η Καρολάιν Μάρτιν, δικηγόρος και εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης εναντίον της ελληνικής αξίωσης για πολεμικές αποζημιώσεις για την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, επισκέπτεται την Ελλάδα και συναντά τον Νικόλα Ανδρέου, έναν από τους τελευταίουςεν ζωή επιζήσαντες της Σφαγής των Καλαβρύτων του 1943. Όσο ο Νικόλας εξιστορεί τα γεγονότα του παρελθόντος, οι δυό τους θα αντιπαρατεθούν με τις προσωπικές τους προκαταλήψεις και πεποιθήσεις σε μια επίπονη αναμέτρηση που θα τους φέρει πιο κοντά.
Ο Νικόλας Δημητρόπουλος («Alter Ego») προσεγγίζει τη σφαγή των Καλαβρύτων, τη μεγαλύτερη που σημειώθηκε από τους Ναζί.
Η Καρολάιν, μια φιλόδοξη δικηγόρος, εκπροσωπεί τη γερμανική κυβέρνηση, όταν η Ελλάδα ζητάει πολεμικές αποζημιώσεις για τα εγκλήματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σίγουρη ότι θα βρει έναν τρόπο να κερδίσει την υπόθεση, που θα εκτινάξει την καριέρα της, ταξιδεύει στην Ελλάδα για να βρει τον Νικόλα Ανδρέου, επιζώντα της Σφαγής των Καλαβρύτων. Κι ενώ εκείνος τής εξιστορεί τα αποτρόπαια γεγονότα, κατά τα οποία οι Γερμανοί στρατιώτες δολοφόνησαν περίπου εφτακόσια άτομα και έκαψαν δεκάδες σπίτια του χωριού, η Καρολάιν θα έρθει αντιμέτωπη με το παρελθόν της χώρας της και με τα προσωπικά της διλήμματα.
Ξεκινώντας από το θέμα των ημερών, που δεν είναι άλλο από τις αντιδράσεις των θυμάτων και των συγγενών του Ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων, ας σταθούμε καταρχάς σε ένα κομβικό σημείο: ότι η ταινία δεν είναι βασισμένη, αλλά εμπνεύστηκε από τα πραγματικά γεγονότα. Άρα λοιπόν τόσο ο Δημητρόπουλος, όσο και ο Δημήτριος Κατσαντώνης που υπογράφει το σενάριο, αντλώντας υλικό από διάφορες μαρτυρίες, προσθέτουν μια σκηνή, όπου ένας Αυστριακός στρατιώτης απελευθερώνει τα γυναικόπαιδα που οι Γερμανοί έχουν κλείσει στο σχολείο. Η εν λόγω σκηνή είναι και η αιτία της διαμάχης. Ο Δημητρόπουλος θεωρεί -και πράγματι έτσι είναι- πως αυτή η προσθήκη γίνεται για να δείξει πως ακόμα και μέσα στη φρίκη μπορεί να υπάρχει μια σπίθα ανθρωπιάς και καλοσύνης και πετυχαίνει τον στόχο του, χωρίς να προσβάλλει τη μνήμη των νεκρών. Αντίθετα, η πρόθεσή του καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας είναι εμφανώς από τη μία να μας ξαναθυμίσει ένα σημαντικό κεφάλαιο της νεότερης Ιστορίας μας, και αφετέρου να πάρει θέση σχετικά με το θέμα των αποζημιώσεων και κατά πόσο μπορεί η χώρα μας να τις διεκδικήσει.