(Το κείμενο περιέχει spoilers)
Η θρυλική τριάδα πλέον -μετά από την αποχώρηση της Κιμ Κάτραλ, που δεν θέλει πια να βρίσκεται στο ίδιο σετ με την Σάρα Τζέσικα Πάρκερ- μετά από δεκαεφτά χρόνια και σαράντα κύματα επέστρεψε και αναφωνεί «And just like that».
Έτσι απλά λοιπόν η Κάρι, η Σάρλοτ και η Μιράντα έχουν μεγαλώσει -και έχουν μεγαλώσει υπέροχα-, έτσι απλά το «Sex and the city» αποφάσισε να αλλάξει ρότα και να γίνει λιγότερο «λευκό και straight»- γεγονός για το οποίο στο παρελθόν είχε κατηγορηθεί-, έτσι απλά η γυναικεία παρέα των νιάτων μας, που μίλησε ανοιχτά για το δικαίωμά μας στο σεξ, μπήκε στη δεκαετία των πρώτων -ήντα, αλλά δηλώνει παρούσα.
Τα δύο πρώτα επεισόδια της σειράς έχουν ήδη προκαλέσει σάλο στα social media και έχουν διχάσει θεατές και κριτικούς σε στρατόπεδα. Άλλοι γκρινιάζουν γιατί το «Sex and the city» δεν έχει και τόσο σεξ, άλλοι μεμψιμοιρούν για τα γκρίζα μαλλιά της Μιράντα, μερικοί μάλιστα «αισθάνονται θλιμμένοι», γιατί οι πρωταγωνίστριες πια έχουν χάσει την ανεμελιά τους.
Μήπως όμως πίσω από όλες αυτές τις μιζέριες κρύβεται το τέρας του ηλικιακού ρατσισμού, που απαιτεί οι γυναίκες μετά από τα πενήντα να θεωρούν εαυτούς «τελειωμένη υπόθεση» και να αποσύρονται; Οι κυρίες του Χόλιγουντ πολλές φορές έχουν διαμαρτυρηθεί για τον αποκλεισμό τους και έχουν μιλήσει για μια βίαιη πραγματικότητα, που μας αφορά όλους, οπότε η επιστροφή της Κάρι, της Σάρλοτ και της Μιράντα δεν είναι απλώς και μόνο ένα ακόμα sequel, αλλά μια ηχηρή δήλωση.
Πράγματι, η γνωστή παρέα που όργωνε τα μπαρ του Μανχάταν και ζούσε στο έπακρο τις ερωτικές της επιθυμίες, δεν έκανε σε δύο επεισόδια σεξ. Ε και λοιπόν; Η Σάρλοτ και η Μιράντα έχουν γίνει μητέρες, η Κάρι υποστηρίζει το δικαίωμά της να είναι ολοκληρωμένη προσωπικότητα αν και δεν έχει παιδιά, και οι τρεις τα έχουν βρει με τον εαυτό τους και με την ηλικία τους, οι σύντροφοί τους επίσης, και όλοι μαζί μοιάζουν να απολαμβάνουν τη ζωή και τα πλεονεκτήματα μιας βαθιάς φιλίας, που αντέχει στον χρόνο.
Ντυμένες με την τελευταία λέξη της μόδας, όπως έκαναν και στο «Sex and the City», λαμπερές και υπέροχες η Κάρι, η Σάρλοτ και η Μιράντα αποδεικνύουν ότι ο χρόνος είναι σύμμαχος και μας καλούν να αποδεχτούμε το γεγονός ότι μεγαλώνουμε και να το απολαύσουμε, όπως εκείνες απολαμβάνουν τα κοκτέιλ τους.
Κι επειδή σε αυτή την πορεία που λέγεται ζωή ο θάνατος είναι αναπόφευκτος, ο Μr Big πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς στο δεύτερο μόλις επεισόδιο. Η Κάρι αποχαιρετάει τον αγαπημένο της με τις εμβληματικές Manolo Blahnik γόβες, που φορούσε κι όταν της έκανε πρόταση γάμου, και με αξιοπρέπεια κλείνει ένα σημαντικό κεφάλαιο. Στο πλάι της φυσικά, η Σάρλοτ και η Μιράντα, αλλά και η Σαμάνθα με τον δικό της τρόπο από το Λονδίνο, όπου υποτίθεται πλέον ότι μένει.
Και κάπως έτσι το «Αnd just like that» ξεπερνάει την αβάσταχτη ελαφρότητα παλαιότερων δεκαετιών και συμβαδίζει με την πραγματικότητα, χωρίς να χάνει το χιούμορ του και τη feelgood διάθεση του «Sex and the city». Ταυτόχρονα, το καστ γίνεται πολυεθνικό, κάποιοι ρόλοι ανήκουν στην ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, ο κορονοϊός έχει αλλάξει την καθημερινότητα στο Μεγάλο Μήλο, ζητήματα σχετικά με τη γυναικεία χειραφέτηση μπαίνουν στο τραπέζι, ενώ οι τρεις φίλες προσπαθούν να κατανοήσουν αυτόν τον καινούργιο κόσμο που γεννιέται, να τα βγάλουν πέρα με τα παιδιά τους και να γεφυρώσουν το χάσμα.
Η Σάρλοτ έχει αποκτήσει την πρώτη έγχρωμη φίλη της, ενώ η κόρη της δυσκολεύεται να δεχτεί τη γυναικεία ταυτότητα που θέλει να της επιβάλλει η μητέρα της, η Μιράντα αρνείται να ταλαιπωρείται με κομμωτήρια και βαφές και παρακολουθεί έναν κύκλο μαθημάτων που θα τη βοηθήσουν να γίνει λιγότερο ρατσίστρια και η Κάρι ασχολείται με τα podcasts, ενώ η εργοδότριά της αυτοπροσδιορίζεται ως non-binary. And just like that... η σειρά απαντά στις κατηγορίες περί διαχωρισμών και κάνει ένα μεγάλο βήμα, απλώνοντας το χέρι στη νέα εποχή.
Θα έλεγε κανείς ότι πλέον γίνονται πολλές ταινίες και σειρές, που μιλούν για την αποδοχή της διαφορετικότητας, όταν όμως αυτό το κάνει η ιέρεια του στιλ Κάρι Μπράντσο έχει μια ειδική σημασία.
Κι όταν η απόλυτα femine παρέα βροντοφωνάζει από το πρώτο επεισόδιο πως έχει πια περάσει τα πενήντα με χαμόγελο, τότε μιλάμε για μια μικρή επανάσταση.
