Αυτή την εβδομάδα, ο Λίαμ Νίσον ξαναπιάνει για δέκατη τέταρτη φορά το όπλο του, ο μεγάλος σταρ του κλασικού χορού Σεργκέι Πολούνιν επιδίδεται σε παθιασμένες περιπτύξεις, ενώ δύο ελληνικές παραγωγές -η μία εκ των οποίων με άρωμα Άπω Ανατολής- έρχονται στις σκοτεινές αίθουσες.
Ο Μεσάζοντας(Blacklight)
Σκηνοθεσία: Μαρκ Γουίλιαμς
Παίζουν: Λίαμ Νίσον, Έινταν Κουίν, Έμι Ρέιβερ-Λάμπμαν, Τέιλορ Τζον Σμιθ, Κλερ βαν ντερ Μπουμ, Γκαμπριέλα Σένγκος
Περίληψη: O Τράβις Μπλοκ λειτουργεί παρασκηνιακά για λογαριασμό του FBI, έχοντας ως αποστολή να μεσολαβεί για να σώζει μυστικούς πράκτορες από επικίνδυνες καταστάσεις. Όταν βρεθεί μπλεγμένος στα δίχτυα μιας νοσηρής συνομωσίας, αρχίζει να αναρωτιέται πού βρίσκεται η αλήθεια. Μία αλήθεια που μπορεί να κλονίσει ακόμα και τον κώδικα τιμής του.
Ο Λίαμ Νίσον για δέκατη τέταρτη φορά ξαναπιάνει το όπλο, σε σκηνοθεσία του Μαρκ Γουίλιαμς (συνδημιουργού και παραγωγού σειράς «Ozark»).
Ο Τράβις Μπλοκ είναι συνεργάτης του FBI, ένας «μεσάζοντας», που η δουλειά είναι να διασώζει μυστικούς πράκτορες, όταν αυτοί βρίσκονται σε κίνδυνο. Ο ίδιος είναι πατέρας και παππούς, πάσχει από OCD, αλλά προσπαθεί να βρει την ισορροπία του και να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος, αναλαμβάνοντας ενεργό ρόλο στην ανατροφή της εγγονής του. Όταν μια φέρελπις πολιτικός σκοτώνεται αιφνίδια ένα βράδυ από ένα διερχόμενο όχημα, μια δημοσιογράφος αρχίζει να υποψιάζεται πως κάτι σκοτεινό υπάρχει πίσω από αυτή την τραγική «σύμπτωση». Ο Μπλοκ με τη σειρά του, αν και μέχρι εκείνη τη στιγμή κάνει τη δουλειά του χωρίς πολλές ερωτήσεις, συνειδητοποιεί ότι είναι μπλεγμένος σε μια σκοτεινή συνωμοσία, που μπορεί να απειλήσει ακόμα και την οικογένειά του.
Ο Γουίλιαμς παίρνει μια γνωστή συνταγή -ένας σκληροτράχηλος χαρακτήρας με παρελθόν και μια υπόθεση με έντονο πολιτικό παρασκήνιο- για να φτιάξει ακόμα μια action movie για τον Νίσον, που στα 69 του τρέχει και πυροβολεί χωρίς έλεος, βασισμένος σε μια σειρά από παράνομα πρότζεκτ υπό την εποπτεία του FBI τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, που είχαν στόχο την παρακολούθηση αμερικανικών πολιτικών οργανώσεων. Πράγματι κάνει ό,τι μπορεί για να αξιοποιήσει αυτό το στοιχείο και να φέρει στην επιφάνεια μια εν πολλοίς άγνωστη σελίδα της Αμερικανικής ιστορίας, μεταφερμένη βέβαια στο σήμερα, όμως τελικά όλα θυσιάζονται στον βωμό των κλισέ και των κοινοτοπιών, που θέλει το κοινό του Νίσον, ο οποίος δυστυχώς συνεχίζει να ξοδεύει το ταλέντο του σε ανούσιες περιπέτειες. Το περίεργο είναι πως πάντα ακόμα και υπό αυτές τις συνθήκες εκείνος προσπαθεί να συνθέσει έναν χαρακτήρα που έχει τη δική του εσωτερική διαδρομή, και ο Γουίλιαμς φαίνεται πως αντιλαμβάνεται αυτή την ανάγκη, δίνοντάς του κάποιες πιο προσωπικές σκηνές, που όμως μέσα στο γενικό πανδαιμόνιο μάλλον λειτουργούν αρνητικά, ή απλώς δεν λειτουργούν καθόλου.
Το Πάθος (Passion Simple)
Σκηνοθεσία: Ντανιέλ Αρμπίντ
Παίζουν: Λετίσια Ντος, Σεργκέι Πολούνιν
Περίληψη: Μια χωρισμένη μητέρα μπλέκει σε μια εθιστική ερωτική σχέση με έναν Ρώσο διπλωμάτη, με τον οποίο δεν έχει κανένα κοινό. Η ζωή της συγκεντρώνεται στο πρόσωπο αυτού του άντρα, που δεν είναι παρά ένας γοητευτικός ξένος. Όταν έρχεται η μέρα που αυτός φεύγει για πάντα από τη Γαλλία, εκείνη συντρίβεται.
Η Ντανιέλ Αρμπίντ οδηγεί τη Λετίσια Ντος και το μεγάλο αστέρι του χορού Σεργκέι Πολούνιν σε έναν ερωτικό στρόβιλο, που εξερευνά τη σεξουαλική εμμονή.
«Στην αρχή, όταν ξυπνούσα, μου ήταν αδιάφορο αν θα ζούσα ή αν θα πέθαινα. Όλο μου το σώμα πονούσε από τη στέρηση», εξομολογείται η ηρωίδα της ταινίας, μια χωρισμένη μητέρα, που ανακαλύπτει ξαφνικά τη μαγεία τους σεξ, μέσα από τη γνωριμία της με έναν άγνωστο Ρώσο διπλωμάτη. Εκείνος, παντρεμένος και ξέροντας πως η παραμονή του στη Γαλλία είναι περιστασιακή, την επισκέπτεται μέσα στη μέρα, χαρίζοντάς της άπειρες στιγμές ηδονής, αλλά τίποτα περισσότερο. Όταν έρχεται η ώρα να φύγει, εκείνη διαλύεται σωματικά και συναισθηματικά. Δεν μπορεί πια να φροντίσει τον εαυτό της, ούτε το παιδί της, δεν μπορεί να ζήσει τίποτα άλλο, πέρα από μια εμμονική επανάληψη μιας ιστορίας με έναν άνδρα, που εύκολα θα έλεγε κανείς ότι ανήκει στο φάσμα της ναρκισσιστικής διαταραχής.