Αυτή την εβδομάδα, η βιογραφία του ανατρεπτικού Άλντο Μπραϊμπάντι, η κινηματογραφική μεταφορά του διάσημου roleplaying game Dungeons and Dragons κι ένα βραβευμένο στις Κάννες δράμα από το Μαροκό έρχονται στις σκοτεινές αίθουσες.
Dungeons and Dragons: Εντιμότητα μεταξύ Κλεφτών (Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves)
Σκηνοθεσία: Τζον Φράνσις Ντέιλι, Τζόναθαν Γκόλντστιν
Παίζουν: Κρις Πάιν, Μισέλ Ροντρίγκεζ, Ρέγκε-Ζαν Πέιτζ, Τζάστις Σμιθ, Σοφία Λίλις, Χιου Γκραντ
Περίληψη: Ένας χαρισματικός κλέφτης και μια ομάδα από ετερόκλητους τυχοδιώκτες ξεκινούν μια επική περιπέτεια με στόχο την ανάκτηση ενός χαμένου λειψάνου. Όμως, στο διάβα τους βρίσκουν μια σειρά από επικίνδυνα εμπόδια και αντιπάλους.
Το θρυλικό role-playing game έρχεται στη μεγάλη οθόνη με θεαματικό καστ από τους δημιουργούς του «Game Night».
Αν δεν είστε εξοικειωμένοι με το παιχνίδι, καλό είναι να γνωρίζετε πως κάθε φορά οι παίκτες έχουν να αντιμετωπίσουν μα διαφορετική ιστορία, στην οποία αναλαμβάνουν ρόλους, που γίνονται σταδιακά κομμάτι της ύπαρξής τους. Εδώ λοιπό,ν η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από έναν γοητευτικό κλέφτη και μια ομάδα τυχοδιωκτών, που πρέπει να εντοπίσουν ένα χαμένο απομεινάρι του παρελθόντος, μια μυθική περικεφαλαία. Η κατάσταση όμως περιπλέκεται, όταν έρχονται αντιμέτωποι με επικίνδυνους ανθρώπους.
Η πρώτη κινηματογραφική απόπειρα μεταφοράς του διάσημου παιχνιδιού μπορεί να απογοήτευσε τους φανς του, όμως αυτή τη φορά οι Τζον Φράνσις Ντέιλι και Τζόναθαν Γκόλντστιν αναλαμβάνουν ένα επικίνδυνο εγχείρημα και το φέρνουν εις πέρας, υπογράφοντας ένα χορταστικό υπερθέαμα, όπου το στοιχείο τουfantasy εξισορροπεί με το χιούμορ και τη δράση.
Μέσα σε αυτό το επικό σύμπαν,που μπορεί να μην ο «Άρχοντας των δακτυλιδιών», διαφορετικοί χαρακτήρες μπλέκονται σε ενδιαφέρουσες αλληλεπιδράσεις και κρατούν το σασπένς αμείωτο ως το τέλος. Ευτυχώς, οι δυο δημιουργοί έχουν φροντίσει για όσους δεν γνωρίζουν την ορολογία του «Dungeons and Dragons» να κάνουν τα πράγματα εύληπτα και κατανοητά, οπότε ακόμα και αν δεν έχετ ιδέα τι μπορεί να σημαίνει «wizard», ή «sorcerer», μην τρομοκρατείστε. Ο κόσμος, που φτιάχνουν οι Ντέιλι και Γκόλντστιν έχει από μόνος του τη γοητεία ενός παιχνιδιού, που θα σας διασκεδάσει αν μη τι άλλο, ακόμα κι αν δεν ξέρετε του κανόνες του.
Ο Άρχοντας των Μυρμηγκιών (Il Signore Delle Formiche)
Σκηνοθεσία: Τζιάνι Αμέλιο
Παίζουν: Λουίτζι Λο Κάσιο, Έλιο Τζερμάνο, Σάρα Σεραϊόκο
Περίληψη: Ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης, ο Μπραϊμπάντι βρισκόταν μεταξύ των κορυφαίων δημιουργών της δεκαετίας του '60 στην Ιταλία. Ωστόσο, εξαιτίας μιας τραβηγμένης ανάγνωσης ορισμένων νόμων, βρέθηκε στη φυλακή λόγω της ομοφυλοφιλίας του. Εκεί έρχεται αντιμέτωπος με τον πληροφοριοδότη που ευθύνεται για τη σύλληψή του.
Η αληθινή ιστορία του Ιταλού ποιητή, θεατρικού συγγραφέα και σκηνοθέτη Άλντο Μπραϊμπάντι, ο οποίος καταδικάστηκε για τη σχέση του με έναν νεότερό του άντρα στην Ιταλία του ’60.
Μπορεί στον Ιταλικό ποινικό κώδικα η ομοφυλοφιλία να μην υπήρξε ποτέ παράνομη, αφού όπως εξηγεί ένας δημοσιογράφος στην ταινία, η επίσημη εξουσία θα αναγνώριζε την ύπαρξή της, αλλά αυτό δεν εμπόδισετις δικαστικές αρχές της χώρας να επιβάλουν φυλάκιση 14 ετών στον Άλντο Μπραϊμπάντι εξαιτίας των σεξουαλικών του προτιμήσεων. Το «έγκλημά» του, ήταν επισήμως αυτό της «plagia», της επιβολής της θέλησης του και της κλοπής της προσωπικότητας ενός άλλου ανθρώπου, εν προκειμένου ενός 23χρονου νεαρού, ο οποίος στη δίκη θα κατέθετε ότι όλες του οι πράξεις ήταν αποτέλεσμα δικής του θέλησης και πήγαζαν από την αγάπη του για τον μέντορά του.
Βασισμένος σε αυτή τη δικαστική υπόθεση, άγνωστη στους περισσότερους, που ξεκίνησε από τον πατέρα του νεαρού Τζοβάνι Σανφρατέλο, μαθητή του Μπραϊμπάντι, ο βετεράνος Αμέλιο («Ο Κλέφτης των Παιδιών», «Λαμέρικα»,) που πριν από μερικά χρόνια αποκάλυψε ανοιχτά την ομοφυλοφιλία του, υπογράφει, επιμένοντας σε μια κλασική στιβαρή φόρμα, μια επιστολή αγάπης για όλους όσους αναγκάστηκαν να ζήσουν στη σκιά, στέλνοντας ένα πανανθρώπινο μήνυμα υπέρ της διαφορετικότητας. Ο ίδιος δηλώνει πως αυτή η ιστορία τον είχε ταράξει στα νεανικά του χρόνια, καθώς έβλεπε τον αυτό του στη θέση του ήρωα του. Ακαδημαϊκός ως προς την προσέγγισή του, αλλά συνεπής ως προς την εσωτερική του ανάγκη, μέσα από το πρόσωποενός δημοσιογράφου, που παλεύει στη δίκη του Μπραϊμπάντι να ακουστεί η αλήθεια, συνθέτει το πορτρέτο μιας ολόκληρης εποχής και υπενθυμίζει μια σκοτεινή περίοδο, καλύπτοντας ένα μεγάλο μέρος όχι μόνο της δικαστικής περιπέτειας, αλλά και του έργου του Ιταλού διανοητή, χωρίς ωστόσο να κάνει την έκπληξη.
Το Μπλε Καφτάνι (Le Bleu du Caftan)
Σκηνοθεσία: Μαριάμ Τουζανί
Παίζουν: Σαλέχ Μπακρί, Λούμπνα Αζαμπάλ, Αγιούμπ Μισιούι
Περίληψη: Μια ταινία για την αγάπη, που έρχεται αντιμέτωπη με μια βαθιά αναχρονιστική κοινωνία.
Μαροκινό δράμα βραβευμένο στο φεστιβάλ Καννών, που ήταν και η επίσημη υποβολή της χώρας στα Όσκαρ.
Ο Χαλίμ και η Μίνα έχουν ένα παραδοσιακό ραφείο σε μια από τις παλαιότερες γειτονιές του Μαρόκου. Για να καταφέρουν να αντεπεξέλθουν στις εντολές των απαιτητικών πελατών, προσλαμβάνουν τον Γιούσεφ. Ο ταλαντούχος μαθητευόμενος δείχνει τη μέγιστη αφοσίωση στην εκμάθηση της τέχνης του κεντήματος και της ραπτικής από τον Χαλίλ, ο οποίος ξέρει πώς να φτιάξει ένα τέλειο καφτάνι, που θα μπορεί να ζήσει περισσότερο από την πελάτισσα και να περνάει από γενιά σε γενιά. Η Μίνα παλεύει με τον καρκίνο και αρχικά ζηλεύει τη σχέση του άντρα της με τον νεαρό μαθητή, στη συνέχεια όμως βλέπει με κατανόηση την κρυφή ομοφυλοφιλία του Χαλίλ, κι έτσι δημιουργείται ανάμεσά τους ένα ιδιότυπο τρίγωνο.
Παρακολουθώντας με λεπτομέρεια τη ζωή και το τελετουργικό του ζευγαριού, καθώς και την ιεροτελεστία της δημιουργίας ενός καφτανιού, που δεν συνάδει με την ταχύτητα του σύγχρονου τρόπου ζωής, η Μαριάμ Τουζανί διαχειρίζεται την επικείμενη απώλεια της Μίνα και αντιπαραβάλλει στο θάνατο μια αχτίδα ζωής, που προκύπτει μέσα από την αγάπη, τη συγχώρεση και την ενσυναίσθηση. Με έναν υποδόριο ερωτισμό, που ποτέ δεν εκδηλώνεται ανοιχτά, δομεί τις σχέσεις των τριών ηρώων της, επιμένοντας σε μια καθηλωτική υπαινικτικότητα, και παρόλο που καθυστερεί συνειδητά την κορύφωση των εσωτερικών συγκρούσεων, φτιάχνει μια συγκινητική ελεγεία για τις κρυφές επιθυμίες, που καταπνίγονται σε ένα συντηρητικό περιβάλλον. Ταυτόχρονα, στέκεται με ευαισθησία απέναντι στο θέμα της παράδοσης και καταφέρνει να διατηρεί τις ισορροπίες ανάμεσα στο παλιό και το νέο, χωρίς να γίνεται καταγγελτική.
Τα Οχτώ Βουνά (Le Otto Montagne)
Σκηνοθεσία: Φελίξ Βαν Γκρόνινγκεν και Σάρλοτ Βαντερμίς
Παίζουν: Λούκα Μαρινέλι, Αλεσάντρο Μπόργκι, Λούπο Μπαρμπιέρο, Κριστιάνο Σασέλα, Ελενα Λιέτι, Ελισαμπέτα Ματσούλο
Περίληψη: Ο Πιέτρο είναι ένα παιδί που έρχεται από την πόλη, το βιομηχανικό Τορίνο. Ο Μπρούνο είναι το μοναδικό παιδί ενός σχεδόν εγκαταλειμμένου χωριού στο βουνό. Η γνωριμία τους ένα καλοκαίρι θα ενώσει τις εντελώς διαφορετικές ζωές τους. Καθώς τα χρόνια περνούν, ο Μπρούνο θα παραμείνει πιστός στη δύσκολη, μοναχική, αλλά ελεύθερη ζωή κοντά στη φύση, ενώ ο Πιέτρο περιπλανιέται, αλλάζοντας τόπους και δουλειές, αναζητώντας τον προορισμό του.
Μια συγκινητική ιστορία φιλίας, που απέσπασε το Βραβείο της Επιτροπής στις Κάννες.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘80, ο εντεκάχρονος Πιέτρο περνάει τα καλοκαίρια με την οικογένειά του σ' ένα μικρό χωριό των Άλπεων, που τα τελευταία χρόνια έχει συρρικνωθεί από 184 σε 14μόνο κατοίκους. Εκεί, γνωρίζει τον συνομήλικό του Μπρούνο, το τελευταίο παιδί που έχει απομείνει στο χωριό. Ο Πιέτρο είναι παιδί της πόλης: εσωστρεφής, άτολμος, μαζεμένος. Διψά όμως για παιχνίδι και περιπέτεια κι αυτό μπορεί να του προσφέρει το χωριατόπαιδο, που ξέρει τα βουνά, τις πλαγιές, τις λίμνες και τους καταρράκτες σπιθαμή προς σπιθαμή. Αλλά κι ο Μπρούνο έχει πράγματα να πάρει από τον Πιέτρο. Η φιλία των αγοριών συνεχίζεται για χρόνια. Κάθε φθινόπωρο χωρίζουν, ο Μπρούνο πιάνει σκληρή δουλειά στις φάρμες κι ο Πιέτρο επιστρέφει στην γκρίζα μελαγχολία του αστικού Τορίνο, αλλά κάθε καλοκαίρι ξαναβρίσκονται στις καταπράσινες πλαγιές. Μέχρι που μία απόφαση των ενηλίκων θα σπάσει τον σύνδεσμο τους, για να ξαναβρεθούν είκοσι πέντε χρόνια μετά, όταν πάρα πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στις ζωές τους, για να πιάσουν το νήμα της φιλίας τους από την αρχή. Οι αραιές, αλλά σταθερές, συναντήσεις τους στο βουνό τα καλοκαίρια, τους μαθαίνουν την αληθινή φιλία, την αγάπη και μαζί την απώλεια, τους θυμίζουν από πού έρχονται και μέχρι πού μπορούν να φτάσουν.
Γοητευμένοι από βιβλίο του Πάολο Κονιέττι, ο Φελίξ Βαν Γκρόνινγκεν («Ένα Όμορφο Αγόρι», «Ραγισμένα Όνειρα») μαζί με τη σύντροφό του ηθοποιό, σεναριογράφο και μουσικό Σάρλοτ Βαντερμίς έμαθαν ιταλικά προκειμένου να γυρίσουν την ταινία και ταξίδεψαν από τις Άλπεις ως το Νεπάλ, για να αποτυπώσουν μια δυνατή ιστορία φιλίας κι ενηλικίωσης, που μιλάει κυρίως μέσα από τις εικόνες της.
Οι ήρωές τους, προσπαθώντας να χαράξουν τη δική τους πορεία μακριά από τις επιθυμίες των πατεράδων τους και της κοινωνίας, επιστρέφουν στις ρίζες τους, δηλαδή στην επαφή με τη φύση για να βρουν τον εαυτό τους. Το εκπληκτικά τοπία γίνονται στην ουσία ο τρίτος πρωταγωνιστής αυτού του χαμηλότονου βραδύκαυστου δράματος, που εξαιτίας της μακράς του διάρκειας, χάνεται συχνά σε λούπες, που του στερούν τη δυναμική του. Παρ’ όλα αυτά, η πρόθεση τωνδημιουργών και ο τρόπος που κινηματογραφούν το φυσικό τοπίο και τα πρόσωπα των δυο εξαιρετικών πρωταγωνιστών, προσφέρουν στιγμές συγκίνησης και μιας σπάνιας για την εποχή μας λυρικότητας.
Παίζονται ακόμα:
Ζλάταν (I am Zlatan)
Σκηνοθεσία: Γιενς Χόγκρεν
Παίζουν: Ντόμινικ Αντερσον Μπάρακ, Γκράνιτ Ρουσίτι, Σεφίκ Ιμπραΐμοβιτς, Μίνο Ραϊόλα
Περίληψη: Αθλητικό δράμα για τα νεανικά χρόνια του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς.
Μία βιογραφική ταινία για τον Σουηδό σούπερσταρ των γηπέδων, Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς.
Με καταγωγή από Βαλκάνιους γονείς, το ποδόσφαιρο ήταν η λύτρωση του Ζλάταν, όπου το ιδιαίτερο ταλέντο και η αυτάρκεια του τον εκτίναξαν, ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, στην κορυφή του διεθνούς ποδοσφαίρου. Έτσι, βρέθηκε να παίζει για ομάδες, όπως ο Άγιαξ, η Γιουβέντους, η Ίντερ, η Μίλαν, η Μπαρτσελόνα, η Παρί Σεν Ζερμέν και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Βασισμένος στην αυτοβιογραφία του διάσημου ποδοσφαιριστή, που δημοσιεύθηκε το 2011 με τίτλο «Εγώ, ο Ζλάταν», ο Χόγκρεν υπογράφει μια συγκινητική, λεπτομερή ματιά στο σπίτι και την οικογενειακή του ζωή και τη σχέση του με το Ρόσενγκαρντ, αλλά και τη συνοικία του, το Μάλμε, την οποία πάντα θα αποκαλεί «σπίτι του». Καταγράφει λοιπόν το πρώτο του μεγάλο ταξίδι, από το προάστιο στο κέντρο του Μάλμε με ποδήλατο, έως την κορυφή του, χωρίς εξάρσεις, εστιάζοντας βασικά στη συμβουλή του πάτερα του «Άκου, αλλά μην ακούς».
Η Βασίλισσα της Νέας Υόρκης (Queen of the Deuce)
Σκηνοθεσία: Βάλερυ Κοντάκου
Η Βασίλισσα της Νέας Υόρκης (Queen of the Deuce) trailer GR subs from Exile Films on Vimeo.
Περίληψη: Από την Ελλάδα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι τα πορνοσινεμά της Times Square τη δεκαετία του '70, η Τσέλι Γουίλσον αφηγείται την πολυτάραχη και συναρπαστική ζωή της.
Ντοκιμαντέρ για την Ελληνοεβραία βασίλισσα του πορνό, που κυριάρχησε στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του ’70.
Μια χαρισματική και πρωτοπόρα Ελληνοεβραία από τη Θεσσαλονίκη, η Τσέλι Γούιλσον γλίτωσε τελευταία στιγμή από το Ολοκαύτωμα, για να χτίσει τη δική της αυτοκρατορία πάθους, επαναπροσδιορίζοντας τι πάει να πει ελληνική οικογένεια και Αμερικανικό Όνειρο.
Από τα τέλη του ’60 μέχρι τα μέσα του ’80, η Γουίλσον ήταν το κορυφαίο όνομα στο κύκλωμα των πορνό στην Times Square της Νέας Υόρκης. Ομοφυλόφιλη, μετανάστρια και επιχειρηματίας, έχτισε μια ολόκληρη αυτοκρατορία χάρη στο δαιμόνιο επιχειρηματικό της πνεύμα και την αστείρευτη προσωπικότητά της, που την ανέδειξαν σε μια από τις πιο χαρισματικές φιγούρες του χώρου. Εγκατεστημένη κοντά στην 42η Λεωφόρο, γνωστή και ως «The Deuce» (ντόρτια), η Τσέλι ζούσε ακριβώς πάνω από το θρυλικό gay πορνοσινεμά Eros – το οποίο φυσικά της ανήκε. Με το τσιγάρο κολλημένο στα χείλη και σακούλες του σούπερ μάρκετ γεμάτες χαρτονομίσματα στοιβαγμένες στη γωνία, ήταν η κεφαλή της οικογένειας, συγκεντρώνοντας γύρω της μια πληθώρα από καλλιτέχνες, συνεργάτες και χαρτόμουτρα, ενώ οι ερωμένες και τα εγγόνια της συμπλήρωναν συχνά το αλλοπρόσαλλο σκηνικό. Ελάχιστοι όμως γνώριζαν τι είχε περάσει για να φτάσει ως εκεί.
Demon Slayer: Kimetsu No Yaiba - To The Swordsmith Village
Σκηνοθεσία: Χαρούο Σοτοζάκι
Με τις φωνές των: Νατσούκι Χάναε, Ακάρι Κίτο, Χίρο Σιμόνο, Γιοσιτσούγκου Ματσουόκα, Κατσουγιούκι Κονίσι, Κένγκο Καγουανίσι, Κάνα Χάναζαουα
Περίληψη: Όταν η οικογένειά του σκοτώνεται από έναν δαίμονα, ο Ταντζίρο Καμάντο θα ενταχθεί στους Δαίμονες Ανώτατης Βαθμίδας για να επαναφέρει την αδερφή του στην ανθρώπινη μορφή της.
Σκοτεινή φαντασία και υπερβατική δράση, στην κινηματογραφική μεταφορά του manga του Κογιοχάρου Γκοτούγκε, που απευθύνεται μόνο σε φανς.
Η anime σειρά «Kimetsu no Yaiba (Demon Slayer)» στη οποία o Ταντζίρο και η αδελφή του Νέζουκο είναι τα μόνα δύο μέλη που επιβιώνουν, όταν η οικογένειά τους δέχεται επίθεση από δαίμονες, γίνεται ταινία. Η Νέζουκο να μεταμορφώνεται σιγά σιγά σε δαίμονα και ο Τάντζιρο εντάσσεται στο Σώμα Φονιάδων Δαιμόνων για να εκδικηθεί την οικογένειά του και να βρει έναν τρόπο να τη θεραπεύσει.
Ανθρωπόπαυση (Anthropause)
Σκηνοθεσία: Χρήστος Γόδας
Περίληψη:«Anthropause»(άνθρωπος και παύση): Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 2020 για την εμφάνιση άγριας ζωής κοντά στα αστικά κέντρα, λόγω της διακοπής της ανθρώπινης δραστηριότητας εξαιτίας της πανδημίας.
Ελληνικό ντοκιμαντέρ πάνω στη σχέση του ανθρώπου με την πίστη και τη γνώση.
Όταν την άνοιξη του 2020 ξεσπάει στον πλανήτη μια πανδημία, ο πολίτης C που ζει ως μετανάστης στη Νέα Υόρκη, βρίσκεται εγκλωβισμένος εκεί με το lock down. Βγαίνει κάθε μέρα και καταγράφει με την κάμερα του την έρημη πόλη. Ταυτόχρονα, σ' ένα νησί του Αιγαίου, στη Σύμη, οι άνθρωποι πιστεύουν στα θαύματα. Από εκεί ξεκινά η ταινία το 2018, για να εξερευνήσει τη σχέση του ανθρώπου με τη πίστη και τη γνώση, το φυσικό και το μεταφυσικό. Η γνώση και η διαχείρισή της αφορά στην κοινωνία και στους πολίτες. Η κινηματογράφηση της άδειας Νέας Υόρκης το 2020 γεννά σκέψεις και ερωτήματα, που απρόβλεπτα, σχεδόν μεταφυσικά σμίγουν και αλληλοσυμπληρώνονται με το υλικό που γυρίστηκε, δύο χρόνια πριν.
Απομνημονεύματα Κολοκοτρώνη
Σκηνοθεσία: Μαριάννα Λαμπίρη
Παίζουν: Μάνος Βακούσης, Ευγενία Αποστόλου, Σοφία Λιάκου
Περίληψη: Ένα πρωτότυπο ντοκιμαντέρ µε σύγχρονα διαδραστικά µέσα για τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, την εμβληματικότερη προσωπικότητα της Επανάστασης του 1821.
Διαδραστικό θεατρικό ντοκιμαντέρ με τον Μάνο Βακούση.
Η Μαριάννα Λαμπίρη, σε συνεργασία µε την ερευνητική και καλλιτεχνική της ομάδα, παρουσιάζει σε μορφή ντοκιμαντέρ στο θέατρο την ιστορική αφήγηση, που υπαγόρευσε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στον Γεώργιο Τερτσέτη με τίτλο: «Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836» και δημοσιεύτηκε μετά από τον θάνατό του.
Η σκηνική αφήγηση τοποθετεί τον οπλαρχηγό Κολοκοτρώνη, σύμβολο της Ελληνικής Επανάστασης, σε ένα ιδιότυπο, νοητό, ιστορικό μουσείο, ως ένα ζωντανό και παρόν «έκθεμα». Με επίκεντρο τη θεατροποιηµένη μορφή του λόγου του Κολοκοτρώνη, η παράσταση αφηγείται τη ζωή και τα πεπραγμένα, μέσα από ηχοτοπία, ζωντανή μουσική, video art και live filming με τη χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας, θέτοντας σε έναν συνεχή διάλογο το ιστορικό παρελθόν, τη μνήμη και την πρόσληψή του στο παρόν.
Στη σκηνή ο ηθοποιός Μάνος Βακούσης υποδύεται τον Κολοκοτρώνη την ιστορική στιγμή της υπαγόρευσης των απομνημονευμάτων, ενώ παράλληλα οι Ευγενία Αποστόλου και Σοφία Λιάκου παρατηρούν και συμμετέχουν ως σύγχρονες ερευνήτριες την εξέλιξη της αφήγησης σε διαρκή κίνηση μέσα στα πολλαπλά επίπεδα του ιστορικού χρόνου.
Επαναπροβολή:
Μεγαλέξαντρος
Σκηνοθεσία: Θόδωρος Αγγελόπουλος
Παίζουν: Όμηρο Αντονούτι, Εύα Κοταμανίδου, Γρηγόρης Ευαγγελάτος, Τούλα Σταθοπούλου
Τρέιλερ:
Περίληψη: Στην αυγή του 20ού αιώνα, ένας ληστής απαγάγει μια ομάδα Άγγλων τουριστών και γίνεται λαϊκός ήρωας.
Ιστορικό έπος του Θόδωρου Αγγελόπουλου.
Παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1900, δραπετεύει από τη φυλακή, καβάλα σ’ ένα άσπρο άλογο, ένας επικίνδυνος ληστής: ο Μεγαλέξαντρος, όπως τον αποκαλεί ο λαός. Με τη βοήθεια των παλικαριών του, απαγάγει μια ομάδα Άγγλων διπλωματών και τους κρατάει όμηρους στο χωριό του, ζητώντας από την κυβέρνηση αμνηστία και την επιστροφή της γης στους χωρικούς. Oι χωρικοί, που έχουν δημιουργήσει μια κοινότητα κάτω από την καθοδήγηση ενός δασκάλου σοσιαλιστή, υποδέχονται τον Αλέξανδρο και τους δικούς του, και τον χαιρετίζουν ως λυτρωτή. Η αρμονία ανάμεσα στους ληστές και τους χωρικούς όμως δεν διαρκεί πολύ. O Αλέξανδρος δεν συμμετέχει στη ζωή της κοινότητας, αντίθετα μένει μόνος με τους συντρόφους του και τις επιληπτικές του κρίσεις. Δεν ανέχεται κανενός είδους αντίδραση ή διαφωνία, και πολύ γρήγορα θα εκτελέσει τον δάσκαλο και τη θετή του κόρη. Αποδυναμωμένοι από τις εσωτερικές διαμάχες, οι χωρικοί χτυπιούνται απ' το στρατό, που επιδιώκει την απελευθέρωση των ομήρων και τη σύλληψη του Αλέξανδρου. Αυτός, πληγωμένος γίνεται βορρά του πλήθους,και το σώμα του εξαφανίζεται. Ό,τι απέμεινε απ' τον μυθικό ήρωα, είναι ένα μαρμάρινο κεφάλι και λίγο αίμα γύρω του. Στην έρημη πλατεία του χωριού, μετά από την αντιπαράθεση με τον στρατό, ο μικρός Αλέξανδρος, καβάλα σ’ ένα μουλάρι, θα απομακρυνθεί με προορισμό την πόλη.
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος στην πέμπτη μεγάλου μήκους του κάνει μια εμβάθυνση και σχολιάζει διαλεκτικά τον αιώνα που έρχεται, με στοιχεία από τη λαϊκή παράδοση της μουσικής, την τέχνη της αγιογραφίας και του θεάτρου σκιών. Ο Μεγαλέξανδρος ως ήρωας εκπροσωπεί την απόλυτη μυθική Ελληνική φιγούρα, που υιοθετεί στοιχεία από την αρχαιότητα έως σήμερα και συνδέεται τόσο με τον Μέγα Αλέξανδρο της αρχαιότητας, όσο και με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Άρη Βελουχιώτη και τον Άγιο Γεώργιο.
Η ίδια η αφήγηση είναι εμποτισμένη με τις πολιτισμικές ρίζες του Ελληνικού πολιτισμού, ενώ ο Αγγελόπουλος επιχειρεί μια ανάλυση βαθιά ταξική, περιγράφοντας για ακόμη μια φορά την Επανάσταση σαν ένα όνειρο που δυστυχώς δεν πραγματοποιήθηκε. Ταυτόχρονα, σχολιάζει τον ίδιο τον μύθο του «σωτήρα-λυτρωτή», ο οποίος θα έρθει καβάλα στο άλογο του για να σώσει τον λαό, βάζοντας στο στόχαστρο ένα θέμα, που δυστυχώς παρατηρείται έντονα σε όλη την πορεία του Ελληνικού πολιτισμού.
