Aυτή την εβδομάδα, η μεγαλύτερη παραγωγή του ελληνικού κινηματογράφου με την υπογραφή της Μιμής Ντενίση μάς ταξιδεύει στη Σμύρνη του 1922, ο Κιάνου Ριβς επιστρέφει στον κόσμο του «Matrix» και ένα συγκινητικό ντοκιμαντέρ από τη Ρωσία μάς υπενθυμίζει ότι και τα ζώα έχουν συναισθήματα.
Σμύρνη μου αγαπημένη
Σκηνοθεσία: Γρηγόρης Καραντινάκης
Παίζουν: Μιμή Ντενίση, Λεωνίδας Κακούρης, Burak Hakki, Κρατερός Κατσούλης, Ταμίλλα Κουλίεβα, Κατερίνα Γερονικολού, Ντίνα Μιχαηλίδου, Αναστασία Παντούση, Ozdemir Ciftcioglu, Νέδη Αντωνιάδη, Γιάννης Εγγλέζος, Έφη Γούση, Nathan Thomas, Χρήστος Στέργιογλου, Θοδωρής Κατσαφάδος, Daniel Crossley, Dunkan Skinner, Δάφνη Αλεξάντερ, Μιχάλης Μητρούσης, Nαταλία Δραγούμη, Μανώλης Γεραπετρίτης, Ανδρέας Νάτσιος, Ian Roberson, Joanna Kalafatis και ο Γιάννης Βογιατζής
Περίληψη: H Φιλιώ Γουίλιαμς, μία ηλικιωμένη Ελληνοαμερικανίδα, σπεύδει στη Μυτιλήνη με την εγγονή της, για να συμπαρασταθεί στους Σύριους πρόσφυγες. Κανείς δεν ξέρει την καταγωγή της, κανείς δεν ξέρει ότι η Σμυρνιά γιαγιά της βρέθηκε κάποτε στο ίδιο νησί κατατρεγμένη και προσφυγοπούλα. Το τεφτεράκι με τις συνταγές της συνονόματης γιαγιάς Φιλιώς ξετυλίγει την πολυτάραχη ιστορία της κοσμοπολίτικης οικογένειας Μπαλτατζή, όπως διαμορφώνεται από τις τραγικές διεθνείς εξελίξεις, που καθόρισαν τη μοίρα ολόκληρων λαών.
Η μεγαλύτερη και ακριβότερη παραγωγή στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου μάς μεταφέρει στη Σμύρνη του 1922, ξεκινώντας από τη Μυτιλήνη του σήμερα.
Βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό της έργο, η Μιμή Ντενίση με τη συνδρομή του Μάρτιν Σέρμαν στο σενάριο, μέσα από την ιστορία της Φιλιώς Μπαλτατζή, μιας κοσμοπολίτισσας Σμυρνιάς,που βιώνει τη τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής, καταφέρνει να μας ταξιδέψει στον χρόνο και να ζωντανέψει ένα από τα πιο τραγικά κεφάλαια της Ελληνικής ιστορίας. Ακριβής στα γεγονότα και καλά μελετημένη, η Ντενίση αποτυπώνει το ελληνικό αφήγημα της Μικρασιατικής καταστροφής, χωρίς όμως εθνικιστικές εξάρσεις. Η περιβόητη Μεγάλη ιδέα, η σύγκρουση βενιζελικών και βασιλικών, η στάση των Μεγάλων δυνάμεων που ουσιαστικά άφησαν τη Σμύρνη παραδομένη στις φλόγες, ο τρόπος που οι απλοί άνθρωποι -Τούρκοι και Έλληνες,οι οποίοι αιώνες είχαν μάθει να συμβιώνουν αρμονικά, βρέθηκαν ξαφνικά και χωρίς να το θέλουν σε αντίπαλα τρατόπεδα και μαζί το δράμα μιας οικογένειας, που ξεκληρίζεται και ξεριζώνεται, περνούν μέσα από τον φακό του Καραντινάκη, που συνδυάζει το προσωπικό και το πολιτικό στοιχείο, κρατώντας σωστά τις ισορροπίες.
Ταυτόχρονα, το εύρημα με την Εληνοαμερικανίδα Φιλιώ, που πηγαίνει στη Λέσβο σήμερα για να παρασταθεί στους πρόσφυγες, με συντροφιά το τεφτέρι της γιαγιά της να της ξυπνάει μνήμες, συνδέει τις δυο εποχές, χωρίς μεγαλοστομίες και διδακτισμούς.
Με την αρωγή μιας πραγματικά αξιοθαύμαστης προαγωγής για τα ελληνικά δεδομένα, που με θάρρος ανέλαβε ο Διονύσης Σαμιώτης, αλλά και την αριστοτεχνική διεύθυνση φωτογραφίας του Σίμου Σαρκετζή, ο Καραντινάκης κινείται επιδέξια στην προκυμαία που στήθηκε στο Φάληρο, χρησιμοποιεί σωστά τα ειδικά ψηφιακά εφέ, αποδίδει πιστά τη ζωή στη Σμύρνη, αλλά και το μέγεθος της καταστροφής, προβάλλοντας δύο πραγματικότητες- την ευμάρεια και την ανεμελιά από τη μια, την απόλυτη τραγωδία από την άλλη- ενώ ταυτόχρονα μέσα από ένθετα κομμάτια κινηματογραφημένo στη λογική των επίκαιρων, μας μεταφέρει και στο μέτωπο, εκεί που μαινόταν ο πόλεμος, προσφέροντας μας μια ολοκληρωμένη εικόνα του τι συνέβη τότε.
Πραγματικά, πέρα από κάποιες μικρές αδυναμίες,κυρίως σε ό,τι αφορά στη διαχείριση των προσωπικών ιστοριών,που θα μπορούσαν να είχαν αναπτυχθεί περισσότερο, δεν μπορεί κανείς να μην επαινέσει αυτήν την ελληνική παραγωγή, που πετυχαίνει να αναπαραστήσει σωστά την εποχή, υπηρετεί στο έπακρο τις ανάγκες ενός ιστορικού δράματος και αφήνει μια σημαντική παρακαταθήκη για το μέλλον του εμπορικού σινεμά στη χώρα μας, που επιτέλους δείχνει πως μπορεί να ξεπεράσει τη φθήνια και την προχειρότητα και να προσφέρει στο ευρύ κοινό μια κινηματογραφική εμπειρία.
The Matrix Resurrections
Σκηνοθεσία: Λάνα Γουατσόφσκι
Παίζουν: Κιάνου Ριβς, Κάρι-Αν Μος, Τζέιντα Πίνκετ Σμιθ, Κριστίνα Ρίτσι, Πριγιάνκα Τσόπρα Τζόνας, Νιλ Πάτρικ Χάρις, Γιαχία Αμπντούλ-Ματίν, Τζέσικα Χένγουικ, Τζόνοθαν Γκροφ
Περίληψη: Επιστροφή σε έναν κόσμο με δύο πραγματικότητες. Η μία είναι η καθημερινότητα. Η άλλη κρύβεται πίσω της. Για να ανακαλύψει αν η δική του πραγματικότητα υφίσταται, ή είναι ένα νοητικό κατασκεύασμα, για να γνωρίσει τον πραγματικό του εαυτό, ο κύριος Άντερσον πρέπει να ακολουθήσει ξανά τον λευκό λαγό. Και αν ο Τόμας ή ο Νίο έχει μάθει κάτι καλά, είναι ότι αυτή η επιλογή, ακόμα κι αν είναι ψευδαίσθηση, είναι ο μόνος τρόπος για να βγει, ή να μπει στο Matrix.
Η Λάνα Γουατσόφσκι, χωρίς την αδερφή της Λίλι αυτή τη φορά, που αποφάσισε να μην συμμετέχει στο πρότζεκτ λόγω κόπωσης, επιστρέφει με το επόμενο κεφάλαιο της πρωτοποριακής κινηματογραφικής σειράς-ορόσημο, που καθιέρωσε ένα δικό της κινηματογραφικό υποείδος.
Ο κύριος Άντερσον/Νίο ζει πλέον μια τακτοποιημένη ζωή, είναι σχεδιαστής ενός βιντεοπαιχνιδιού με το όνομα «Μatrix» κι έχει ξεχάσει -ή έχει επιλέξει να απωθήσει- το κομμάτι της πραγματικής ζωής. Οι μνήμες του όμως επανέρχονται και τον στοιχειώνουν, ενώ μια γυναίκα, μητέρα τριών παιδιών, που συναντάει στην καφετέρια, θα μπορούσε να είναι τελικά η Τρίνιτι. Φυσικά, ο Νίο ξέρει τι πρέπει να κάνει. Αυτό που δεν ξέρει ακόμα είναι ότι το Matrix έχει ισχυροποιηθεί και έχει γίνει πιο επικίνδυνο από ποτέ.
Περισσότερο με μια διάθεση νοσταλγίας, η Γουατσόφσκι φτιάχνει ένα χαοτικό, αλλά υπεραπλουστευμένο στις ιδέες του sequel, επαναλαμβάνοντας διαρκώς μοτίβα προηγούμενων ταινιών, χωρίς να προσθέτει τίποτα καινούργιο στη μυθολογία του «Matrix». Ο Μορφέας δηλώνει πως «τίποτα δεν ανακουφίζει το άγχος περισσότερο από μικρή δόση νοσταλγίας» και η Αμερικανίδα δημιουργός, όπου όπως δηλώνει, εμπνεύστηκε το σενάριο ως αντιστάθμισμα στο πένθος που βιώσε από την απώλεια των γονιών της, επιμένει σε αυτό το συναίσθημα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Δυστυχώς όμως αυτό δεν είναι αρκετό και το αποτέλεσμα είναι να κοπιάρει χορογραφίες και ιδέες, σε τέτοιο σημείο που κάποιος θα μπορούσε να πει ότι τελικά εδώ έχουμε σχεδόν ένα ριμέικ.
Έτσι Déjà vu δεν παθαίνει μόνο ο Κιανου Ριβς, αλλά και οι εμείς που επί δυόμισι ώρες έχουμε την αίσθηση ότι όλα αυτά τα έχουμε ξαναδεί, και μάλιστα παραπάνω από μία φορές. Μάλλον η Γουατόφσκι αντιλαμβάνεται και η ίδια την παγίδα στην οποία έχει πέσει κι έτσι προσπαθεί με νύχια και με δόντια να ανανεώσει το υλικό της, προσθέτοντας χαρακτήρες και παράπλευρες ιστορίες, που προκαλούν τελικά μεγαλύτερο χάος.
Gunda
Σκηνοθεσία: Βίκτορ Κοσακόφσκι
Περίληψη: Ηκαθημερινότητα των ζώων μιας φάρμας, που μας υπενθυμίζει πως κι αυτά είναι πλάσματα με ζωή.
Ντοκιμαντέρ του Βίκτορ Κοσακόφσκι («Aquarela»),που εντυπωσίασε τον Χοακίν Φοίνιξ, ο οποίος τελικά ανέλαβε την παραγωγή του.
Αφαιρώντας από το κάδρο κάθε ανθρώπινη παρουσία, χωρίς αφήγηση ή μουσική -οι μοναδικοί ήχοι είναι αυτοί των ζώων, της φύσης και ένας τρομακτικός θόρυβος από ένα τρακτέρ- κι έχοντας ως μοναδικούς πρωταγωνιστές μια γουρουνίτσα (την επονομαζόμενη Γκούντα) με τα μικρά της, δυο αγελάδες κι έναν κουτσό κόκορα, που κλέβει την παράσταση, ο δεξιοτέχνης Ρώσος ντοκιμαντερίστας παραδίδει μια ευαίσθητη καταγραφή της –σύντομης- ζωής τους, παρατηρεί τη συμπεριφορά και αποδεικνύει ότι, σε αντίθεση με αυτό που κάποιοι πιστεύουν, και τα ζώα έχουν συνείδηση και συναισθήματα.
Με μια εντυπωσιακή ασπρόμαυρη φωτογραφία, ο Κοσακόφκσι αφηγείται την ιστορία της Γκούντα από τη στιγμή που φέρνει στον κόσμο τα μικρά της-τα οποία μας συστήνει και μας μαθαίνει να τα αντιμετωπίζουμε ως ξεχωριστή οντότητα- κι έτσι παραδίδει ένα ποιητικό μανιφέστο, υπενθυμίζοντάς μας ότι τα ζώα δεν είναι μόνο «τροφή», άλλα όντα με ενσυναίσθηση.
Πολλά ντοκιμαντέρ έχουν γυριστεί για το ζωικό βασίλειο όμως το «Gunda» ξεπερνάει τις προσδοκίες και ανεβάζει ψηλά τον πήχη, υπογραμμίζοντας χαμηλότονα μια πραγματικότητα, που δεν ξέρουμε, ή επιλέγουμε να παραγνωρίζουμε.Το τρομαγμένο βλέμμα της γουρουνίτσας απέναντι στη μοίρα της είναι από μόνο του μια ακτιβιστική πράξη και ο τρόπος που ο Κοσακόφσκι αποτυπώνει αυτό τον σύντομο κύκλο ζωής χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά.
Παίζεται ακόμα:
Φεγγαρόσκονη
(Moonbound)
Σκηνοθεσία: Άλι Σαμαντί Αχάντι Μα τις φωνές των (στα ελληνικά): Θανάση Κουρλαμπά, Αποστόλη Ψυχράμη, Γιάννη Στεφόπουλου, Πέτρου Δαμουλή, Βάσιας Ζαχαροπούλου κ.α
Περίληψη: Ο Πίτερ και η αδερφούλα του Ανελί περνούν δύσκολα, καθώς έχουν μόλις μετακομίσει σε νέα γειτονιά και στο σχολείο οι συμμαθητές τους εκφοβίζουν. Μια μέρα, η Ανελί συναντά ένα σκαθάρι που μιλά, τον κύριο Ζουζούνι, το οποίο είναι δυστυχισμένο, γιατί έχει χάσει το ένα πόδι του. Τότε τα δύο αδέρφια αποφασίζουν να τον βοηθήσουν πάση θυσία.
Animation βασισμένο σε ένα διάσημο κλασικό γερμανικό παραμύθι.
Ο Πίτερ και η ονειροπόλα αδελφούλα του, η Ανέλι, περνούν δύσκολα. Έχουν μόλις μετακομίσει σε μια νέα γειτονιά και δέχονται εκφοβισμό από κάποια παιδιά στο σχολείο τους. Μια μέρα η Ανέλι συναντά τον κύριο Ζουζούνη, ένα σκαθάρι που μιλά, αλλά είναι απελπισμένο, γιατί έχει χάσει σε ένα ατύχημα το μικροσκοπικό έκτο πόδι του, το οποίο όμως κάποιος του το έκλεψε και το πήρε μαζί του στο φεγγάρι! Σύμφωνα με μια παλιά προφητεία, ο κύριος Ζουζούνης μπορεί να πάρει πίσω το χαμένο του πόδι, μόνο αν βρει δύο γενναία παιδιά, που θα τον συνοδεύσουν στο ταξίδι του στο φεγγάρι.
Η Ανέλι είναι αποφασισμένη να βοηθήσει τον μικρό τους φίλο, αλλά όταν το λέει στον Πίτερ, εκείνος δεν πιστεύει την «ανόητη ιστορία» της. Μόνο όταν εκείνη εξαφανίζεται ένα βράδυ και ο Πίτερ την ακολουθεί στο μυστηριώδη ποταμό Φεγγάρι, αρχίζει να αναρωτιέται μήπως η αδερφή του είχε δίκιο. Προς μεγάλη του έκπληξη, παρατηρεί την Ανέλι και το μικρό έντομο να εξαφανίζονται μέσα στο νερό και - δευτερόλεπτα αργότερα - να εκτοξεύονται στον αέρα μέσα σε ένα γιγαντιαίο σιντριβάνι. Ο Πέτρος πρέπει να αποφασίσει γρήγορα. Αν θέλει να πάρει πίσω την αδελφή του, πρέπει να τους ακολουθήσει. Έτσι, με θάρρος,πηδάει κατευθείαν μέσα στην αντανάκλαση του φεγγαριού στο ποτάμι και ένα απίστευτο μαγικό ταξίδι στους ουρανούς αρχίζει.
Στη συνέχεια, προσγειώνεται στο Λιβάδι των Άστρων, όπου συναντά τον νυσταγμένο κύριο Σάντμαν και μια ομάδα υπερφυσικών όντων, όπως ο Κεραυνός, η Νύφη του Ανέμου, η Γυναίκα των Νεφών, η Μάγισσα της Αστραπής και ο Γίγαντας της Θύελλας. Ξαφνικά όλ μαζί βρίσκονται σ’ ένα πάρτι, σ’ ένα κάστρο στα σύννεφα, καταφέρνουν να γίνουν φίλοι με την πανίσχυρη Νεράιδα της Νύχτας και να δαμάσουν ακόμα και τη Μεγάλη Αρκούδα. Στην πλάτη της, συνεχίζουν το ταξίδι τους προς το φεγγάρι, όπου τελικά βρίσκουν την Ανέλι αιχμάλωτη του κακού Φεγγαράνθρωπου.
Ευτυχώς, ο Πίτερ έχει συγκεντρώσει αρκετούς συμμάχους πια για να σώσει τη μικρή του αδελφή του. Το σκαθάρι Ζουζούνης είναι πανευτυχές που βρίσκει το ποδαράκι του, ενώ ο Πίτερ πρέπει να παραδεχτεί ότι κάνει στο μέλλον πρέπει να εμπιστεύεται την «ονειροπόλα» Ανελί, που είναι περήφανη για τον μεγάλο της αδελφό. Μέσα όμως αυτή την περιπέτειά τους, και οι δύο μαθαίνουν πως όταν θα επιστρέψουν στο σχολείο, δεν χρειάζεται να αφήσουν κανέναν νταή να τους φοβίσει ξανά.
