Οι ταινίες της εβδομάδας: Οι Τρείς Σωματοφύλακες επιστρέφουν

Οι Τρεις Σωματοφύλακες: Ντ' Αρτανιάν (Les Τrois Μousquetaires: D'Artagnan)

Σκηνοθεσία: Μαρτάν Μπουρμπουλόν

Παίζουν: Φρανσουά Σιβίλ, Βενσάν Κασέλ, Ρομέν Ντουρίς, Πίο Μαρμάι, Εύα Γκριν

Περίληψη: Σ' ένα βασίλειο διχασμένο από θρησκευτικούς πολέμους και υπό την απειλή της Βρετανικής εισβολής, μια μικρή ομάδα ανθρώπων παίρνει στα χέρια της τη μοίρα της Γαλλίας.

Το πρώτο εντυπωσιακό κεφάλαιο από το δίπτυχο της φιλόδοξης, γαλλικής υπερπαραγωγής με την υπογραφή της Pathé, που μεταφέρει το επικό μυθιστόρημα του Δουμά στη μεγάλη οθόνη.

Από το Λούβρο μέχρι τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, από τις τρώγλες του Παρισιού μέχρι την πολιορκία της Λα Ροσέλ, σ’ ένα βασίλειο διχασμένο από τους θρησκευτικούς πολέμους και υπό την απειλή της εισβολής από την Αγγλία, μία χούφτα αντρών και γυναικών θα διασταυρώσουν τα ξίφη τους και θα ενώσουν το πεπρωμένο τους με τη μοίρα της Γαλλίας.

Η γνωστή ιστορία του Δουμά έχει γνωρίσει αμέτρητες κινηματογραφικές εκδοχές για μικρούς και μεγάλους. Αυτή τη φορά ο Μαρτάν Μπουρμπουλόν ανανεώνει το υλικό του με  περισσότερες λεπτομέρειες, διανθίζει το ρομάντζο της Βασίλισσας Άννας με τον Δούκα του Μπάκιγχαμ, προσθέτει ένα στοιχείο διαφορετικότητας -ο biosexual Πόθος ταιριάζει απόλυτα στο κλίμα της εποχής- και προσθέτει μια δόση σπλάτερ και χιούμορ, που έχουν ως αποτέλεσμα μια απολύτως χορταστική και διασκεδαστική παραγωγή. Η γοητευτική Εύα Γκριν, ο σιωπηλά αινιγματικός Βενσάν Κασέλ ως Άθως, ο σέξι Ρομάν Ντουρίς και η υπέροχη Σοφί Κριπς στον ρόλο της βασίλισσας, είναι μόνο μερικοί από τους πρωτοκλασάτους πρωταγωνιστές, που δίνουν νέο αέρα στους κλασικούς  ήρωες.

Ταυτόχρονα, στο φινάλε με την εισαγωγή ενός νέου χαρακτήρα, του Χάνιμπαλ, του πρώτου μαύρου σωματοφύλακα, ο Γάλλος σκηνοθέτης μάς προετοιμάζει για το sequel, που αναμένεται μέσα στη χρονιά.

Σεντ Ομέρ (Saint Omer)

Σκηνοθεσία: Αλίς Ντιόπ

Παίζουν: Κάγιέ Καγκάμε, Γκουσλαζί Μαλάντα

Περίληψη:  Η δίκη μιας νεαρής γυναίκας, η οποία κατηγορείται για τον θάνατο του βρέφους της, το οποίο εγκατέλειψε σε μια παραλία την ώρα της παλίρροιας.

Η Αλίς Ντιόπ, στην πρώτη της απόπειρα στη μυθοπλασία, εμπνέεται από μια αληθινή ιστόρα,  αποσπώντας τον Αργυρό Λέοντα και  Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Βενετίας, ενώ υπήρξε ανάμεσα στις 9 φιναλίστ για το Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας.

Η νεαρή συγγραφέας Ραμά παρακολουθεί στο δικαστικό μέγαρο στην πόλη Σεντ Ομέρ την πολύκροτη δίκη της Λοράνς Κολί, μιας νέας γυναίκας αφρικανικής καταγωγής, που κατηγορείται για τον θάνατο της δεκαπέντε μηνών κόρη της σε μια παραλιακή πόλη της Βόρειας Γαλλίας. Η ίδια υποστηρίζε ότι υπήρξε θύμα μαγείας και πως μια σατανική δύναμη την έσπρωξε στον φόνο. Καθώς η διαδικασία προχωρά, τα λόγια της κατηγορούμενης και οι καταθέσεις των μαρτύρων δίνουν αναπάντεχες διαστάσεις στην υπόθεση και κάνουν τη Ραμά να αμφισβητήσει τα πιστεύω της, αλλά και την απόφασή της να κρατήσει μυστική από την οικογένειά της τη δική της εγκυμοσύνη.

Η Αλίς Ντιόπ, βασισμένη στη δίκη της Φαμπιέν Καμπού, την οποία παρακολούθησε ενώ  ήταν έγκυος, δημιουργεί ένα στιβαρό δικαστικό δράμα, παντρεύοντας το ντοκιμαντέρ με ποιητικό λυρισμό, ααντρέποντας τους στερεοτυπικούς κανόνες του είδους. Ακολουθώντας την οπτική της Ράμα, που λειτουργεί ως alter ego της, αντιπαραβάλλει δυο γυναίκες, αναρωτιέται για την έννοια της μητρότητας, φέρνει αντιμέτωπες διαφορετικές κουλτούρες και προσεγγίζει μια υπόθεση παιδοκτονίας, που αναμφίβολα είναι το ειδεχθέστερο  έγκλημα, με μια κριτική ματιά, που ξεπερνάει την αναζήτηση απλώς ενός ενόχου.

 Με αναφορές στην αρχέγονη τραγωδία της Μήδειας, όπως τη σκηνοθέτησε ο Παζολίνι, αλλά και την Μαργκερίτ Ντιράς, χρησιμοποιεί την αίθουσα του δικαστηρίου ως πεδίο μάχης πολιτισμών με όχημα τη γυναικεία ταυτότητα, και ανατρέπει όλες τις σταθερές του δυτικού πολιτισμού, χωρίς να δίνει καμία εύκολη απάντηση.Ταυτόχρονα, η έμπειρη στις ταινίες τεκμηρίωσης Σενεγαλέζα δημιουργός φέρνει στο προσκήνιο το θέμα της ορατότητας των Αφρικανών γυναικών, χωρίς καταγγελτική διάθεση,αλλά μέσα από τη δύναμη κυρίως του διαλόγου, οδηγώντας μας σε ένα καθαρτικό φινάλε με την υπέροχη φωνή της Νίνα Σιμόνε.

Άρρηκτος Δεσμός (Guy Ritchie's The Covenant)

Σκηνοθεσία: Γκάι Ρίτσι

Παίζουν: Τζέικ Τζίλενχαλ, Νταρ Σαλίμ

Περίληψη: Στην τελευταία του αποστολή στο Αφγανιστάν, ο Λοχίας Τζον Κίνλι συνεργάζεται με έναν τοπικό διερμηνέα, τον Αχμέντ. Μετά από μια επίθεση με μοναδικούς επιζώντες τους δύο άντρες, ο Αχμέντ θα μεταφέρει τον τραυματισμένο Τζον σε ένα ασφαλές μέρος, χιλιόμετρα μακριά. Όταν ο Τζον γυρίσει στην Αμερική και μάθει πως ο Αχμέντ βρίσκεται σε κίνδυνο, αποφασίζει να επιστρέψει πίσω για να βοηθήσει τον φίλο του, ξεπληρώνοντας το χρέος του προτού να είναι αργά.

Πολεμική περιπέτεια του Γκάι Ρίτσι με τον Τζέικ Τζίλενχαλ

Ο Λοχίας Τζον Κίνλι, ένας παλαιάς κοπής στρατιώτηςμε ηθικές αξίες, υπηρετεί τη μαμά  πατρίδα στο Αφγανιστάν, αναζητώντας τα όπλα των Ταλιμπάν, ενώ παράλληλα ανυπομονεί να επιστρέψει στην οικογένειά του. Όταν ο διερμηνέας του δολοφονείται, οΤζον διαλέγει τον Αχμέντ για αντικαταστάτη του. Πρώην έμπορος ηρωίνης, ο Αχμέντ άφησε τα πάντα πίσω του, όταν οι Ταλιμπάν σκότωσαν τον γιο του και  ποφασίζει να γίνεις διερμηνέας των Αμερικανών, όπως και πολλοί ακόμα συμπατριώτες του, με αντάλλαγμα την πολυπόθητη βίζα, που θα εξασφαλίσει τον ίδιο και τους δικούς τους. Οι δυο άντρες αναπτύσσουν έναν  ιδιαίτερο δεσμό, όταν ο Αχμέντ θα σώσει τη ζωή του Τζον. Ο τελευταίος,ε πιστρέφοντας στην Αμερική, μαθαίνει πως ο καινούργιος του φίλος είναι επικηρυγμένος από το καθεστώς των Ταλιμπάν. Έτσι θα ξεκινήσει μια ακόμα μάχη, αυτή τη φορά μέσα σε γραφεία και υπηρεσίες, για να μπορέσει να τον βγάλει από τη χώρα και να τον μεταφέρει με ασφάλεια στις ΗΠΑ.

Ο Γκάι Ρίτσι, πιστός στον σπιντάτο ρυθμό, αλλά όχι στο στυλιζάρισμα που μας έχει συνηθίσει σε άλλες του ταινίες, υπογράφει ένα καθαρόαιμο πολεμικό φιλμ, με τις απαραίτητες πατριωτικές κορώνες, χωρίς να αποφεύγει τους διαχωρισμούς περί καλών δυτικών και κακών Ταλιμπάν, με βασικό άξονα την ανδρική  φιλία. Το πρώτο μέρος   αναλώνεται σε μια καταγραφή σκηνών δράσης σε τοπία,που θυμίζουν καλοκαιρινό θέρετρο στην Αττική, και μόνο μετά από την αποχώρηση του Κίνλι από το Αφγανιστάν, η ταινία αρχίζει να αποκτάει σενάριο και μια κάποια πλοκή, έστω και απολύτως αναμενόμενη. Έτσι, το μόνο που απομένει είναι ο πάντα καλός Τζίλενχαλ να παλεύει με έναν σχηματικό ρόλο για να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.

Πέρα από τον Τοίχο ((hab, Dakheli, Divar/ Beyond the Wall)

Σκηνοθεσία: Βαΐντ Τζαλιλβάντ

Παίζουν: Ναβίντ Μοχαμαντζάντεχ, Αμίρ Αγκάι, Ντιάνα Χαμπίμπι

Περίληψη: Τη στιγμή που ένας άντρας δίχως όραση επιχειρεί να βάλει τέλος στη ζωή του, χτυπά την πόρτα του διαμερίσματος ο θυρωρός του κτιρίου. Εκείνος τον πληροφορεί πως η αστυνομία αναζητά μια δραπέτη εντός της πολυκατοικίας. Μετά από λίγο, ο παρά τρίχα αυτόχειρας συνειδητοποιεί πως η καταζητούμενη βρίσκεται μέσα στο σπίτι του. Εντελώς απροσδόκητα, οι δυο τους αποκτούν μια ιδιαίτερη οικειότητα με απρόβλεπτες συνέπειες.

Ο Βαΐντ Τζαλιλβάντ(«Περίπτωση Συνείδησης») χτίζει ένα ασφυκτικό κινηματογραφικό δράμα δωματίου, που ήταν η επίσημη υποβολή του Ιράν για το Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας.

Ο Αλί, ένας άντρας σχεδόν δίχως όραση για λόγουςπου δεν καταλαβαίνουμε από την αρχή, επιχειρεί να βάλει τέλος στη ζωή του, όταν του χτυπά την πόρτα του διαμερίσματος ο θυρωρός του κτιρίου. Εκείνος τον πληροφορεί πως η αστυνομία αναζητά μια δραπέτη εντός της πολυκατοικίας. Μετά από λίγο, ο παρά τρίχα αυτόχειρας συνειδητοποιεί πως η καταζητούμενη, η μητέρα ενός μικρού αγοριού, βρίσκεται μέσα στο σπίτι του. Ο Αλί αποφασίζει να την προστατεύσει και έτσι οι δυο τους εντελώς απροσδόκητα, αποκτούν μια ιδιαίτερη οικειότητα, που επιφέρει απρόβλεπτες εξελίξεις.

Το διαμέρισμα του κεντρικού ήρωα μοιάζει με ένα δυστοπικό κελί εγκλεισμού, που λειτουργεί ως μια αλληγορία του ιρανικού κράτους εντός του οποίου όλοι, αθώοι κι ένοχοι, γίνονται τρόφιμοι  μιας φυλακής, αδυνατώντας να βρουν διέξοδο. Από τη μία, η καταζητούμενη Λέιλα, που βρίσκεται στη δίνη ενός τυφώνα, και από την άλλη, ο Αλί μαζί με τους τακτικούς του επισκέπτες- έναν γιατρό, τον θυρωρό της πολυκατοικίας του κι έναν ασφαλίτη που προσπαθεί να λύσει την υπόθεση- αποτελούν ένα μωσαϊκό χαρακτήρων σε ένα καφκικά συμβολικκό και ταυτόχρονα απολύτως ρεαλιστικόπλαίσιο, όπου η εξουσία, έστω κι αν δεν ονοματίζεται με σαφήνεια, παραμένει ισοπεδωτική και μοιραία.

Καραόκε (Karaoke)

Σκηνοθεσία:  Μος Ρόσενταλ

Παίζουν: Σασόν Γκαμπάι, Ρίτα Σουκρούν, Λιόρ Ασκενάζι

Περίληψη: Ένα 60χρονο ζευγάρι νιώθει ακόμα ερωτευμένο, ωστόσο, έχει εγκλωβιστεί στη ρουτίνα της καθημερινότητας. Οι ζωές τους ανατρέπονται, όταν στο ρετιρέ της πολυκατοικίας τους μετακομίζει ένας κοσμοπολίτης εργένης, ο οποίος τους προσκαλεί στις ξέφρενες βραδιές καραόκε που διοργανώνει.

Mια γλυκόπικρη ρομαντική κομεντί από το Ισραήλ, που αποδεικνύει ότι ο χρόνος δεν έχει τόσο σημασία.

Η Τόβα και ο Μέιρ είναι ένα ζευγάρι στα  εξήντα, που αγαπιούνται ακόμα, αλλά τους έχει καταπιεί η ρουτίνα της μικροαστικής ζωής τους στα προάστια. Εκείνος δεν μιλάει πολύ και παραμένει συνήθως ήσυχος, εκείνη είναι ένα ματαιωμένο ελεύθερο πνεύμα. Όταν ένας κοσμοπολίτης εργένης, ο Ιτζίκ, μετακομίζει στο ρετιρέ της πολυκατοικίας τους, η μαγνητική του παρουσία και οι βραδιές Καραόκε στο διαμέρισμά του μετατρέπονται σε εμμονή για το φιλήσυχο ζευγάρι. Θα είναι η νέα τους συνήθεια μια νέα αρχή και για τη σχέση τους η αρχή του τέλους;

Ο Ισραηλινός Μος Ρόσενταλ με το πρόσχημα μιας ρομαντικής κομεντί και με συμμάχους του ένα απολαυστικό πρωταγωνιστικό τρίο, ανιχνεύει διεισδυτικά και μεχιούμορ τις καταπιεσμένες επιθυμίες και καταγράφει με απενοχοποιημένη διάθεση το πέρασμα του χρόνου, αποδεικνύοντας ότι η δίψα για ζωή, αλλά και για επιβεβαίωση δεν έχουν ηλικία. Κοντά στον ηλικιακό ρατσισμό της εποχής μας, ο Ρόσενταλ τολμάει να μιλήσει για τον ερωτισμό των ανθρώπων της μέσης και τρίτης ηλικίας, σχολιάζοντας με πικρόχολο χιούμορ όσους θεωρούν πως όταν κάποιος περνάει τα -ήντα πρέπει να παροπλιστεί και να μπει στο περιθώριο.

Παίζονται ακόμα:

Evil Dead Rise

Σκηνοθεσία: Λι Κρόνιν

Παίζουν: Λίλι Σάλιβαν, Αλίσα Σάδερλαντ, Μόργκαν Ντέιβις

Περίληψη: Η επανάνωση δύο αποξενωμένων αδερφών διακόπτεται από την άνοδο των δαιμόνων, που κυριεύουν τα σώματα των θυμάτων τους και τις ωθούν σε μία αρχέγονη μάχη επιβίωσης.

Περίληψη: Η επανάνωση δύο αποξενωμένων αδερφών διακόπτεται από την άνοδο των δαιμόνων, που κυριεύουν τα σώματα των θυμάτων τους και τις ωθούν σε μία αρχέγονη μάχη επιβίωσης.

Η πέμπτη ταινία του άτυπου franchise του «Evil Dead».

Μια γυναίκα επισκέπτεται στο Λος Άντζελες τη μεγαλύτερη αδερφή της, η οποία παλεύει να αναθρέψει τα τρία παιδιά της σε ένα μικρό διαμέρισμα. Η επανένωσή τους διακόπτεται βίαια, όταν ανακαλύπτουν ένα παράξενο βιβλίο στα έγκατα της πολυκατοικίας, το οποίο απελευθερώνει μετά από έναν σεισμό σατανικά πνεύματα.

Το 1981 ο Σαμ Ράιμι δημιούργησε μία από τις καλύτερες ταινίες τρόμου όλων των εποχών, η οποία με τη σειρά της εκκίνησε μία από τις απολαυστικότερες τριλογίες του είδους. Τώρα, δέκα χρόνια μετά το άνισο ριμέικ του Φέντε Άλβαρεζ («Το Πρόσωπο του Κακού»), τα δαιμονικά πνεύματα στοχειώνουν ξανά στο φιλμ του horror γνώστη Λι Κρόνιν («Η Τρύπα»), ο οποίος φιλοδοξεί να κάνει μια νέα αφετηρία το franchise.

Σπασμένος Ήχος

Σκηνοθεσία: Φοίβος Κονταογιάνης

Περίληψη: Η ιστορία του μπουζουκιού, έτσι όπως την αφηγούνται ερευνητές, συνθέτες και δεξιοτέχνες του οργάνου.

Ντοκιμαντέρ του Φοίβου Κοντογιάννη για το μπουζούκι.

Από τα παράνομα καταγώγια, τους χασικλήδες, τη λογοκρισία και τους ρεμπέτες, το μπουζούκι κατάφερε μέσα σε λίγες δεκαετίες να γίνει το πιο αγαπητό και διαδεδομένο όργανο στη χώρα. Σήμερα, με την κοινωνία μας να προσπαθεί ακόμη να επουλώσει τις πληγές της από διαδοχικές οικονομικές -και όχι μόνο- κρίσεις, η αναθεώρηση του τι είναι πραγματικά ουσιαστικό και τι όχι, φαντάζει πιο επίκαιρη από ποτέ, ενώ η αλληλεγγύη και η διαφύλαξη της ταυτότητας  μέσα από τη μουσική καθίσταται ουσιώδης. 

Παρακολουθώντας τη μουσική εξέλιξη του μπουζουκιού, o Κοντογιάννης επιχειρεί μια ιστορική, μουσική επισκόπηση, καθώς και μια πολιτιστική και κοινωνική αποτύπωση της εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας, μέσα από συνεντεύξεις μεγάλων προσωπικοτήτων της σύγχρονης ιστορίας του οργάνου, σε συνδυασμό με σπάνιο αρχειακό υλικό.

Ο γάμος στο Αφρίν  (The Wedding in Afrin)

Σκηνοθεσία: Θωμάς Σίδερης

Περίληψη: Μια ελεγεία για τον πόλεμο στη Συρία.

Το δεύτερο μέρος της τριλογίας του Θωμά Σίδερη για τον πόλεμο στη Συρία, μετά από τα  «Ρόδια του Ναγκόρνο Καραμπάχ» σε σενάριο του Μερβάν Μπερεκάτ, του μεγαλύτερου Κούρδου εν ζωή ποιητή και λογοτέχνη.

Ο σκηνοθέτης πραγματοποίησε τις πρώτες κινηματογραφικές λήψεις στο κουρδικό Αφρίν το καλοκαίρι του 2012. Επέστρεψε στην πόλη δέκα χρόνια μετά τον Ιανουάριο του 2022. Σε αυτά τα δέκα χρόνια που είχαν μεσολαβήσει είχαν γίνει πολλά: ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία και η χαοτική κατάσταση που επικράτησε στη χώρα, η γιγάντωση της ISIS και η εφιαλτική κυριαρχία του λεγόμενου ισλαμικού κράτους, η παρουσία ξένων στρατιωτικών δυνάμεων, η εισβολή τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων το 2018 και ο έλεγχος των κουρδικών περιοχών του Αφρίν. Η πόλη είχε μετασχηματιστεί. Νέα ερείπια πάνω στα ερείπια, κάποιες προσπάθειες ανοικοδόμησης και προσφυγικοί καταυλισμοί γύρω από το Αφρίν και τις άλλες κουρδικές κωμοπόλεις. Αυτό που δεν άλλαξε όλα αυτά τα χρόνια ήταν ο φόβος των ανθρώπων για την επόμενη μέρα, και κυρίως για τους Κούρδους, που έγιναν πρόσφυγες μέσα στην ίδια την πόλη τους.

Για τον Μερβάν Μπερεκάτ, ο Σίδερης άκουσε πρώτη φορά το 2012 από τον Μπαχούζ Ντάγοντ, έναν νεαρό Κούρδο, που προσπαθούσε εναγωνίως να φύγει από τη Συρία.  Στις συνομιλίες που είχε ο σκηνοθέτης με τον Μερβάν, ο ποιητής μιλούσε συχνά για τον κήπο του, που καταστράφηκε λόγω του πολέμου. Ο κήπος δεν υπήρχε πια, αλλά ο Μερβάν ήταν πρόθυμος να καταγράψει με ό,τι μέσα είχε στη διάθεσή του τη δική του καθημερινότητα και πραγματικότητα.

Το υλικό τους συναντήθηκε πρώτη φορά και συνομίλησε στο μοντάζ του ντοκιμαντέρ. Ο Μερβάν με το κινητό του και τη φωτογραφική μηχανή της κόρης του αποτύπωσε όψεις της καθημερινότητας του Αφρίν: έτσι κινηματογράφησε τα εγγόνια του, τους φίλους του, τους δρόμους, έναν ποδοσφαιρικό αγώνα αναπήρων παιχτών, μία κοκορομαχία, το νοσοκομείο της πόλης του, τους στρατιώτες και άλλα πολλά.

Κατά τη διάρκεια της έρευνάς του, ο Σίδερης πήρε στα χέρια του μια βιντεοταινία από έναν γάμο που έγινε στο Αφρίν δεκαπέντε χρόνια, πριν από την έναρξη του εμφυλίου πολέμου . Αυτή η γαμήλια τελετή έγινε ο κύριος αφηγηματικός άξονας της ταινίας. Καθώς η τελετή εξελίσσεται μέσα στη μέρα και μέχρι αργά τη νύχτα, που ο γαμπρός θα πάρει τη νύφη από το χέρι και θα χορέψουν στο κέντρο του κύκλου, παρακολουθούμε ταυτόχρονα την εξέλιξη της πόλης. Ο χρόνος συμπυκνώνεται και τα δέκα χρόνια της φθοράς της πόλης γίνονται δέκα ώρες, όσο κρατά δηλαδή το μυστήριο και οι εορτασμοί.

Επαναπροβολή:

Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι  (Last Tango in Paris)

Σκηνοθεσία: Μπερνάρντο Μπερτολούτσι

Παίζουν: Μάρλον Μπράντο, Μαρία Σνάιντερ, Ζαν-Πιερ Λεό

Περίληψη: Ένας μοναχικός Αμερικανός, προσπαθώντας να ξεπεράσει τον θάνατο της γυναίκας του, δημιουργεί μια καθαρά σαρκική σχέση με μια άγνωστη νεαρή σε ένα άδειο παρισινό διαμέρισμα.

Επανέκδοση της ταινίας – σκάνδαλο του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι.

Συγκλονισμένος από την αυτοκτονία της γυναίκας του, ο μεσήλικας Πολ περιπλανιέται στο Παρίσι και συναντά τυχαία σ’ ένα διαμέρισμα τη νεαρή Ζαν, με την οποία ενώνονται ερωτικά με άγριο πάθος, χωρίς καν να μάθουν ο ένας το όνομα του άλλου. Χωρίζοντας, αποφασίζουν να συναντιούνται στο διαμέρισμα για να κάνουν έρωτα, χωρίς ν’ αποκαλύψουν τα ονόματά τους και χωρίς να ξέρουν τίποτα ο ένας για τη ζωή του άλλου. Έτσι, κάνοντας διπλή ζωή, συνεχίζουν να συνευρίσκονται και να επιδίδονται σε παράδοξα σεξουαλικά παιχνίδια π,ου φτάνουν μέχρι τον σοδομισμό. Σιγά σιγά όμως, η σχέση τους φθίνει, ενώ ο Πολ παραβιάζοντας τους κανόνες του παιχνιδιού, θέλει να μάθει για τη ζωή της Ζαν.

Μια καταγραφή της απώλειας και της ανθρώπινης δύναμης της αυτοσυντήρησης και ταυτόχρονα μια καταβύθιση στον ανομολόγητο κόσμο του αρσενικού ψυχισμού και της επιθυμίας, που κατά βάση έμεινε στην Ιστορία για την περιβόητη σκηνή με το βούτυρο, αλλά και τη μοναδική ερμηνεία του Μάρλον Μπράντο.