Οι ταινίες της εβδομάδας: O Άνταμ Ντράιβερ και η Μαριόν Κοτιγιάρ χορεύουν στο «Annette»
Aυτή την εβδομάδα, έρχεται το ιδιοσυγκρασιακό μιούζικαλ του Λεός Καράξ που δίχασε τις Κάννες, ο Έρικ Μπάνα αναλαμβάνει να εξιχνιάσει όχι μία αλλά δύο αστυνομικές υποθέσεις εν μέσω «Ξηρασίας», ενώ ο Ροντρίγκο Σεπούλβεδα στοχάζεται πάνω στο όραμα της επανάστασης με φόντο τη Χιλή την εποχή της δικτατορίας του Πινοσέτ.
Περίληψη: Ένας αντισυμβατικός stand-up κωμικός και μια σοπράνο ζουν έναν παθιασμένο έρωτα και αποκτούν ένα κοριτσάκι, την Ανέτ, αλλά η σχέση τους αρχίζει να καταρρέει, όταν η καριέρα του πρώτου παίρνει την κάτω βόλτα.
Το μιούζικαλ του Λεός Καράξ σε σενάριο και μουσική των The Sparks με τον Άνταμ Ντράιβερ και τη Μαριόν Κοτιγιάρ, που απέσπασε το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών.
Ένας αντισυμβατικός και αυτοκαταστροφικός stand-up κωμικός και μια διεθνούς φήμης σοπράνο ζουν έναν παθιασμένο έρωτα που απασχολεί τα ΜΜΕ. Σύντομα, αποκτούν ένα μυστηριώδες κοριτσάκι, που δεν είναι παρά μια ξύλινη κούκλα. Η σχέση τους αρχίζει να καταρρέει, όταν η δημοτικότητα του πρώτου εξαιτίας του εγωκεντρισμού και της προκλητικότητάς του κατακρημνίζεται, ενώ εκείνη γνωρίζει την αποθέωση. Μετά από μια τραγική εξέλιξη, αποκαλύπτεται πως η μικρή Ανέτ έχει ένα μοναδικό χάρισμα, που μπορεί να αλλάξει τα πάντα.
Ο Λεός Καράξ, («Εραστές στη γέφυρα», «Holy Motors») μετά από δέκα χρόνια απουσίας, ενώνει τις δυνάμεις του με τους θρυλικούς The Sparks, οι οποίοι εκτός από τη μουσική συμμετέχουν και στο σενάριο, και φτιάχνουν ένα ιδιοσυγκρασιακό love story, που δανείζεται στοιχεία από το σκοτεινό σύμπαν του σκηνοθέτη και τη σκωπτική διάθεση των τραγουδοποιών, δημιουργώντας έναν ιδιαίτερο συνδυασμό που θα ενθουσιάσει τους λάτρεις των σινεφίλ μιούζικαλ.
Αφιερωμένη στην κόρη του Καράξ, η οποία εμφανίζεται στο πρώτο πλάνο της ταινίας μαζί με τον πατέρα της και τους The Sparks μέσα σε ένα στούντιο, η ταινία ξεκινάει με έναν πρόλογο που λειτουργεί ως εισαγωγή στο δράμα που ακολουθεί. Από εκεί και πέρα, ο τελειομανής auteur με οδηγό τη μουσική φτιάχνει μια σειρά από εξαιρετικές σεκάνς, που διεγείρουν το μάτι, αλλά όχι πάντα και την καρδιά του θεατή.
Άφταστος εικονοπλάστης και με δική του κινηματογραφική γλώσσα, ξέρει να στήσει έναν παραμυθένιο κόσμο, που συνεχώς αλλάζει διαθέσεις και ατμόσφαιρες, ενίοτε δε με μαγικό τρόπο, με τους The Sparks να συμβάλλουν με το βιτριολικό τους χιούμορ, όμως κάπου η σκηνοθετική του επιδεξιότητα και η μουσική αδυνατούν να καλύψουν τα κενά μιας αδύναμης ιστορίας. Οι αλληγορίες που προσπαθούν να λειτουργήσουν μέσα από απλοϊκές συμβολικές μορφές, όπως η ξύλινη Ανέτ, λειτουργούν υποτυπωδώς, οπότε η ιδιοφυΐα τριών ιδιαίτερων καλλιτεχνών -οι The Sparks αποτελούνται από τα αδέρφια Ρον και Ράσελ Μέιλ- αναλώνεται σε ένα σενάριο που δεν καταφέρνει να αποδώσει τις αναζητήσεις του Καράξ.
Από την πλευρά τους, ο Άνταμ Ντράιβερ με πάθος και δαιμονικό πνεύμα στον ρόλο του καταραμένου καλλιτέχνη και η Μαριόν Κοτιγιάρ ως εύθραυστη φιγούρα, συγκροτούν ένα εξαίσιο υποκριτικό ντουέτο, που ανταποκρίνεται στις μουσικές απαιτήσεις αυτού του δύσκολου μιούζικαλ, κυρίως όμως δίνει πνοή εκεί που η δραματουργία αποτυγχάνει.
Περίληψη: Ένας αστυνομικός επιστρέφει στη γενέτειρά του για την κηδεία του καλύτερου παιδικού φίλου του, όπου απρόθυμα υποχρεώνεται να εξιχνιάσει τα αίτια του θανάτου του. Καθώς προχωρά η έρευνα, ανακαλύπτει πολλά μυστικά από το προσωπικό παρελθόν του.
Αστυνομικό θρίλερ με τον Έρικ Μπάνα, που αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του αυστραλιανού box office, βασισμένο στο ομώνυμο πολυβραβευμένο μυθιστόρημα της Τζέιν Χάρπερ.
Ο Άαρον Φολκ, ένας ομοσπονδιακός πράκτορας, επιστρέφει στη γενέτειρά του, στην κωμόπολη Κιβάρα που μαστίζεται από την ξηρασία, για την κηδεία του παιδικού του φίλου, που όπως όλα δείχνουν, αφού σκότωσε την γυναίκα του και το παιδί του, αυτοκτόνησε. Οι γονείς του νεκρού, πεπεισμένοι ότι κάτι περίεργο κρύβεται πίσω από αυτή την τραγωδία αναθέτουν στον Άαρον να διαλευκάνει να υπόθεση. Παράλληλα με την έρευνά του, ο ίδιος πρέπει αντιμετωπίσει τα φαντάσματα του παρελθόντος, καθώς και την οργή κάποιων κατοίκων, που ακόμα τον θεωρούν υπεύθυνο για τον θάνατο μιας έφηβης κοπέλας χρόνια πριν.
Έχοντας στα χέρια του ένα καθαρόαιμο αστυνομικό νουάρ ο Κόνολι, χτίζει λεπτό το λεπτό το σασπένς, δημιουργώντας συμπυκνωμένες σκηνές, που αναδύουν μυστήριο και συναίσθημα. Από τη μία το στίγμα και οι προκαταλήψεις, από την άλλη απωθημένα και τραύματα, συναντιούνται σε ένα άνυδρο τοπίο, όπως και οι ψυχές των ηρώων του, που αναζητούν την κάθαρση μέσα από μια «βροχή » κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Σεβόμενος τη γραφή της Χάρπερ, που επιμελώς αποφεύγει να βάλει ταμπέλες και να κατηγοριοποιήσει τους ήρωές της σε καλούς και κακούς, αλλά δεν αντιστέκεται στους κανόνες της εμπορικότητας, ο Κόνολι ενορχηστρώνει συναισθηματικές εντάσεις και σιωπές, υπογράφοντας ένα καλοδομημένο αστυνομικό θρίλερ με ένα ανατρεπτικό φινάλε, ιδανικό για τους λάτρεις των whodunit.
Περίληψη: Λίγο πριν από την απόπειρα δολοφονίας του Πινοσέτ το 1986 στη Χιλή, μια ιδιαίτερη σχέση ανθίζει ανάμεσα σε μια μοναχική τρανς γυναίκα και έναν νεαρό Μεξικανό επαναστάτη.
Ο Ροντρίγκο Σεπούλβεδα συνθέτει το μελαγχολικό πορτρέτο δύο ανθρώπων, που αντιστέκονται σε μια σκληρή πραγματικότητα.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, στη Χιλή της δικτατορίας του Πινοσέτ, μέσα σε ένα κλίμα πολιτικού αναβρασμού, οι αστυνομικές αρχές ένα βράδυ εισβάλλουν βίαια σ' ένα μπαρ όπου γίνονται drag shows. Μια τρανς γυναίκα ξυλοκοπείται άγρια την ώρα που εκτελεί το νούμερό της, ενώ μια άλλη, η Λόκα ντελ Φρέντε, σώζεται χάρη στην παρέμβαση ενός Μεξικανού επαναστάτη, με το όνομα Κάρλος. Σταδιακά, ο νεαρός μπαίνει στη μοναχική ζωή της Λόκα και ανάμεσά τους αναπτύσσεται μια ιδιαίτερη σχέση. Όταν εκείνος της ζητάει αν μπορεί να φυλάξει στο σπίτι της κάποια κουτιά με «απαγορευμένα βιβλία», που στην πραγματικότητα περιέχουν όπλα για τη δολοφονία του δικτάτορα, η Λόκα θα βρεθεί στον κυκλώνα μιας πολιτικής αλλά και προσωπικής δίνης.
Βασισμένος στο μυθιστόρημα του σπουδαίου συγγραφέα, εικαστικού και ακτιβιστή Πέδρο Λεμεμπέλ, ο Σεπούλβεδα εξετάζει την «επανάσταση» ως έννοια και ως πράξη μέσα από μια queer ιστορία, γεμάτη ανθρωπιά. Η ηλικιωμένη Λόκα είναι πάντα στο περιθώριο: τρώει ξύλο από τους καθεστωτικούς και αντιμετωπίζεται με περιφρόνηση από τους αριστερούς συντρόφους του Κάρλος. Μόνο στη φτωχική της γειτονιά, εκεί που ζουν οι απόκληροι του κόσμου, στο μισογκρεμισμένο από τον σεισμό σπίτι της, γίνεται αποδεκτή. Ο Κάρλος από την άλλη, ένας νέος άνδρας που ονειρεύεται να αλλάξει τον κόσμο, δεν έχει ηθικούς ενδοιασμούς να εκμεταλλευτεί ένα πληγωμένο πλάσμα για να εκπληρώσει τον «ιερό του σκοπό», μέχρι που συνειδητοποιεί πως ο κόσμος αλλάζει μόνο όταν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Η απολιτίκ αλλά μοναδική Λόκα, που αντιμετωπίζει τη ζωή αλλά και τον θάνατο με κέφι, θα του αποκαλύψει ότι η μεγαλύτερη επανάσταση είναι να αποδέχεσαι τους άλλους και τον εαυτό σου γι’ αυτό που είναι.
Ο Χιλιανός δημιουργός, αν και εμφανώς δεν έχει το budget να αναπαραστήσει την εποχή ούτε και να αποδώσει πιστά την κατάσταση που επικρατούσε στη Χιλή, - οι σκηνές για παράδειγμα των διαδηλώσεων και των αστυνομικών καταστολών δεν ξεπερνούν τα όρια μιας σχηματικής εικονογράφησης- πετυχαίνει να αξιοποιήσει με ευφάνταστο τρόπο τα λίγα μέσα που διαθέτει και να δημιουργήσει ένα χειροποίητο εικαστικό περιβάλλον, που αποδίδει την αίσθηση παρακμής της χώρας και του αποκλεισμού των ηρώων του, λόγω της διαφορετικότητάς τους, αφήνοντας τον ανοιχτό ορίζοντα και τη θάλασσα -την οποία η ηρωίδα του βλέπει για πρώτη φορά- να λειτουργήσουν αντιστικτικά.
Κυρίως όμως πετυχαίνει να οδηγήσει τους ηθοποιούς του σε μια μεστή υποκριτική αναμέτρηση, που πάλλεται από συναίσθημα, φτιάχνοντας τελικά έναν ύμνο στη ζωή και στην αγάπη. Ο Αλφρέντο Κάστρο, ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της Χιλής, σε μια συγκλονιστική ερμηνεία κρατάει με επιδέξιο τρόπο τις ισορροπίες και μεταμορφώνεται διαρκώς: πότε ως άνδρας, ποτέ ως γυναίκα και πότε ως ύπαρξη, διαγράφει την πορεία ενός ιδιαίτερου πλάσματος, που τελικά είναι η ίδια η επανάσταση.
Περίληψη: H Ίνγκα είναι μία μεσήλικη χήρα που καλείται να μάθει να επιβιώνει μόνη της μετά από τον θάνατο του κτηνοτρόφου συζύγου της. Ξεκινάει λοιπόν μια καινούργια ζωή με τους δικούς της όρους, σηκώνοντας το ανάστημά της απέναντι στη διαφθορά και την αδικία που βιώνει στην τοπική κοινωνία.
Ο Γκριμούρ Χακόναρσον, το τρομερό παιδί του ισλανδικού σινεμά, επιστρέφει μετά από τους «Δεσμούς Αίματος», με μια ταινία που αποθεώνει τη χειραφέτηση σε κάθε της έκφανση.
Μια μεσήλικη κτηνοτρόφος, όταν ξαφνικά μένει χήρα, καλείται να αναλάβει μόνη της τη μονάδα που διατηρούσε με τον άνδρα της, για να συνειδητοποιήσει πως είναι υπερχρεωμένη. Προσπαθώντας να βρει τη λύση, θα ανακαλύψει πως ο συνεταιρισμός της περιοχής -ένας θεσμός που άλλοτε λειτουργούσε υπέρ των αγροτών- έχει μετατραπεί σε ένα αδίστακτο μονοπωλιακό σύστημα που απομυζεί τον μόχθο τους. Έτσι αποφασίζει να κηρύξει τη δική της «επανάσταση» και να φτιάξει έναν οργανισμό, που θα ξαναδώσει στους αγρότες της περιοχής τη δυνατότητα να ζουν από τη δουλειά τους. Παράλληλα, ανακαλύπτει πως οι συνθήκες θανάτου του άνδρα της δεν είναι αυτές που νόμιζε στην αρχή.
Ακολουθώντας τα χνάρια του Κεν Λόουτς, ο Ισλανδός δημιουργός καταγράφει με μαύρο χιούμορ τον αγώνα της εργατικής τάξης να επιβιώσει απέναντι σε ένα ανελέητο οικονομικό σύστημα, αλλά και την προσωπική διαδρομή μιας γυναίκας να αποκτήσει την ελευθερία της. Η κεντρική ηρωίδα της «Λευκής Επανάστασης» δίνει τη μάχης της μέχρι τέλους, έρχεται αντιμέτωπη με τα θηρία του συνεταιρισμού και τους δικούς της δαίμονες, για να βρει τελικά τη λύτρωση μέσα από μια φαινομενική ήττα, που γίνεται η αφετηρία για μια καινούργια αρχή. Βιτριολικός και πολιτικά αιχμηρός, ο Χάκορνασον μέσα σε αυτό τον κόσμο της διαφθοράς και των κοινωνικών ανισοτήτων, φέρνει μια χαραμάδα αισιοδοξίας που δεν εξαρτάται από «επιτυχίες», αλλά από την απόλαυση του να δεις τον τεράστιο υπέροχο κόσμο και να ζήσεις τη ζωή σου, ακόμη και όταν όλα έχουν συντριβεί.
Περίληψη: Η Μάντισον παραλύει όταν βλέπει σοκαριστικά οράματα με φρικτές δολοφονίες. Το μαρτύριό της χειροτερεύει όταν ανακαλύπτει ότι οι εφιάλτες της είναι απλά τρομακτικές αλήθειες.
Ο δημιουργός του
«Saw» Τζέιμς Γουάν επιστρέφει στο σινεμά τρόμου που τον καθιέρωσε.
Μια γυναίκα βασανίζεται από εξαιρετικά αληθοφανή και βίαια οράματα φρικιαστικών φόνων, που διαταράσσουν την ψυχική της υγεία. Τα πράγματα χειροτερεύουν, όταν διαπιστώνει όχι μόνο ότι οι φόνοι είναι πραγματικοί, αλλά και ότι σχετίζονται με μία υπερφυσική οντότητα.
Συνδυάζοντας τo gore με τις μεταφυσικές ανησυχίες, ο πατριάρχης του συγχρόνου τρόμου, όπως τον αποκαλούν, παραδίδει μια ακόμα ταινία που παίζει με παλαιομοδίτικα κλισέ και γρίφους, χωρίς όμως να προκαλεί ανατριχίλες.
Περίληψη: Ο Γιάννης και ο Πάρις γιορτάζουν την Ημέρα των Νεκρών και την επέτειό τους, στο λατινοαμερικάνικο café-teatral τους, που γίνεται ένα σταυροδρόμι όπου συναντιούνται αγαπημένα πρόσωπα, μοναχικές υπάρξεις και παράξενοι ταξιδιώτες.
Η νέα ταινία του Νίκου Κορνήλιου είναι ένα πολύχρωμο μωσαϊκό, προσώπων και ιστοριών, μουσικής και χορού, που μετατρέπει ένα μικρό καφέ σε ονειρική φαντασίωση.
Ο Γιάννης και ο Πάρις γιορτάζουν τα 35 χρόνια της σχέσης τους την Ημέρα των Νεκρών κατά τη Λατινοαμερικάνικη παράδοση. Στο θεατρικό τους καφέ, που λειτουργεί ως αλληγορία μιας ουτοπίας, άνθρωποι της πόλης συναντιούνται για να αποκαλύψουν ένα διαφορετικό πρόσωπο, πολύ πιο ποιητικό, ακόμα κι από αυτό που οι ίδιοι έχουν συνηθίσει. Κι ενώ οι συζητήσεις τους θυμίζουν ιστορίες καθημερινής τρέλας, σταδιακά αυτές οι μοναχικές ψυχές ξεδιπλώνονται σε ένα περιβάλλον που έχει αναφορές τόσο στην λατινοαμερικάνικη λογοτεχνική παράδοση όσο και στο σινεμά του Χοδορόφσκι. Ήχοι, ανάσες και μελωδίες συνθέτουν ένα πολυφωνικό αυτοσχεδιαστικό κινηματογραφικό τραγούδι, με διάθεση πειραματισμού, που αν και εναργές δεν καταφέρνει να διατηρήσει το ενδιαφέρον του έως το τέλος.
Περίληψη: Καθώς η Τέσα παίρνει τη μεγαλύτερη απόφαση της ζωής της, όλα γύρω της αλλάζουν. Αποκαλύψεις για την οικογένειά της κάνουν όλα όσα γνώριζε μέχρι τότε να μοιάζουν αβέβαια, μαζί και το κοινό της μέλλον της με τον Χάρντιν.
Η τρίτη ταινία
της σειράς «After», βασισμένη
στα best-sellers της Άνα Τοντ.
Η Τέσα ξεκινά ένα νέο συναρπαστικό κεφάλαιο στη ζωή της. Καθώς ετοιμάζεται να μετακομίσει στο Σιάτλ για τη δουλειά των ονείρων της, η απρόβλεπτη και γεμάτη ζήλεια συμπεριφορά του Χάρντιν φτάνει σε επικίνδυνα επίπεδα την ήδη έντονη σχέση τους. Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο μπερδεμένη, όταν ο πατέρας της εμφανίζεται και σοκαριστικές αποκαλύψεις για την οικογένεια του Χάρντιν έρχονται στο φως. Τελικά, οι δυο τους πρέπει να αποφασίσουν αν αξίζει να αγωνιστούν για την αγάπη τους, ή θα πρέπει να τραβήξει ο καθένας τον δρόμο του.
Paw Patrol: Η Ταινία (Paw Patrol: The Movie)
Σκηνοθεσία: Καλ Μπρούνκερ
Με τις φωνές των (στα ελληνικά): Γιώργου Μαντά, Παύλου Χρυσανθίδη, Κωνσταντίνου Λιάσκα, Δημήτρη Ποριώτης, Μάρκου Σιώνη, Πωλίνας Ευαγγέλου, Ζωής Πετράκη, Άρη Αβραμέα
Περίληψη: Όταν ο μεγαλύτερος αντίπαλος της ομάδας PAW Patrol γίνεται δήμαρχος της Πόλης της Περιπέτειας, τα ηρωικά κουτάβια ενώνουν τις δυνάμεις τους για να τον κατατροπώσουν.
Η σειρά-φαινόμενο που αγάπησαν μικροί και μεγάλοι αποκτά την πρώτητης ταινία στον κινηματογράφο.
Όταν ο μεγαλύτερος αντίπαλός τους, ο Χάμντιγκερ, γίνεται δήμαρχος στην κοντινή Πόλη της Περιπέτειας και φέρνει τα πάνω κάτω, ο Ράιντερ και τα αγαπημένα μας ηρωικά κουτάβια είναι πανέτοιμα να αντιμετωπίσουν την πρόκληση. Καθώς ένα από τα χαριτωμένα τετράποδα θα πρέπει να αντιμετωπίσει το παρελθόν του στην Πόλη της Περιπέτειας, η ομάδα βρίσκει βοήθεια από μία καινούρια σύμμαχο: την πανέξυπνη, ράτσας ντάτσχουντ, Λίμπερτι. Μαζί, οπλισμένοι με καινούρια και συναρπαστικά μηχανήματα, το PAW Patrol παλεύει για να σώσει τους πολίτες της πόλης.
Περίληψη: Ένα προσωπικό ταξίδι στον χρόνο μέσα από τις ματιές δύο γενεών κινηματογραφιστών, στο νησί της Δονούσας από τη δεκαετία του '70 ως σήμερα.
Ντοκιμαντέρ για τη Δονούσα από τους Γιάννη και Γιώργου Κολόζη, που ήταν υποψήφιο για το Βραβείο της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Ο Γιώργος Κολόζης πήγε για πρώτη φορά στη Δονούσα το 1972, τότε που ακόμα δεν υπήρχε ούτε ηλεκτρικό ρεύμα ούτε τουρισμός. Μένοντας μόνος στην παραλία του Κέδρου, απέκτησε το όνομα «Ο Γιώργος του Κέδρου». Από τότε επισκεπτόταν το νησί κάθε χρόνο, κινηματογραφώντας και φωτογραφίζοντας τους ανθρώπους και το τοπίο με μια 8άρα ή μια 16άρα κινηματογραφική μηχανή μέχρι το 1978. Όταν επέστρεψε το 1999 είχαν αλλάξει τόσα πολλά, οπότε αποφάσισε ότι το υλικό αυτό έπρεπε να αποτελέσει ένα ολοκληρωμένο ντοκιμαντέρ.
Έτσι, το 2007 πήγαν μαζί με τον γιο του, Γιάννη, για αυτό που θεωρούσαν ότι θα ήταν το τελικό γύρισμα, ψάχνοντας να βρουν τους ίδιους ανθρώπους από τη δεκαετία του '70, να ανακαλέσουν τις παλιές αναμνήσεις και να δημιουργήσουν καινούργιες. Δυστυχώς, ο θάνατος του Γιώργου το 2009 ανέτρεψε τα σχέδιά τους, οπότε έμεινε ο Γιάννης να ολοκληρώσει το ντοκιμαντέρ. Πήγε λοιπόν μόνος του στη Δονούσα τον Απρίλη του 2010, με μια μηχανή 8mm και έμεινε στην παραλία του Κέδρου σε μια σκηνή, με σκοπό να αναβιώσει την εμπειρία του πατέρα του από το '70, δημιουργώντας μια ιστορία στην οποία ο χρόνος αντιμετωπίζεται ως αναθεώρηση της παρούσας στιγμής.
Περίληψη: Ένας δημοσιογράφος, που η καριέρα του βρίσκεται σε ύφεση, προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το προσωπικό δράμα κάποιου ανθρώπου για να ξανακερδίσει τη χαμένη φήμη του.
Φιλμ νουάρ του Μπίλι Γουάιλντερ με τον Κέρκ Ντάγκλας, που απέσπασε τον Χρυσό Λέοντα Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Βενετίας.
Ο Τσακ Τέιτουμ, ένας δημοσιογράφος που έχει απολυθεί από εφτά μεγάλα ειδησεογραφικά γραφεία λόγω κακής συμπεριφοράς, καταλήγει να δουλεύει συντάκτης σε εφημερίδα του Νέου Μεξικού. Μετά από έναν χρόνο, ο αδίστακτος άνδρας έχει αρχίσει να βαριέται με τη νέα του δουλειά που δεν έχει καμία πρόκληση. Όταν του αναθέτουν ρεπορτάζ για το κυνήγι των κροταλιών που λαμβάνει χώρα στην περιοχή, ο Τσακ ανακαλύπτει ότι ένας άνδρας, ο Λίο Μινόζα, έχει παγιδευτεί σε μια παλιά ινδιάνικη κατοικία μέσα σε μια υπόγεια σπηλιά. Βρίσκει τότε την ευκαιρία για να πιάσει την καλή, εκμεταλλευόμενος το δράμα του Λίο, καθυστερώντας τη διάσωσή του. Πράγματι, τα ρεπορτάζ του απασχολούν την επικαιρότητα και έτσι γίνεται διάσημος, μέχρι που κάτι πηγαίνει στραβά.
Ο Μπιλ Γουάιλντερ βασίζεται σε δύο πραγματικά γεγονότα που απασχόλησαν τον Τύπο της εποχής, σχολιάζοντας την κίτρινη δημοσιογραφία και το πώς χειραγωγεί την κοινή γνώμη. Το πρώτο ήταν η υπόθεση του Φλόιντ Κόλινς, ο οποίος το 1925 παγιδεύτηκε μέσα σε μια υπόγεια σπηλιά στο Κεντάκι, μετά από μια κατολίσθηση. Μια εφημερίδα του Λούισβιλ, η Courier Journal, έστειλε τον ρεπόρτερ της, Γουίλιαμ Μπερκ Μίλερ, που κατέστησε το τραγικό αυτό επεισόδιο σε υπόθεση εθνικού ενδιαφέροντος, κερδίζοντας το βραβείο Πούλιτζερ. Το δεύτερο γεγονός αφορούσε στην υπόθεση της τρίχρονης Κάθι Φίσκας, η οποία το 1949, έπεσε μέσα σε ένα εγκαταλελειμμένο πηγάδι. Η επιχείρηση της διάσωσής της διήρκεσε πολλές ημέρες και χιλιάδες άνθρωποι έσπευσαν στην περιοχή για να δουν τις προσπάθειες των διασωστών. Και στις δυο περιπτώσεις τα θύματα απεβίωσαν πριν σωθούν.
Μετά από την προβολή της ταινίας, ο σεναριογράφος Βίκτορ Ντέσνι, μήνυσε τον Γουάιλντερ για λογοκλοπή, υποστηρίζοντας ότι η αρχική ιδέα για τη δημιουργία μιας ταινίας σχετική με την υπόθεση του Κόλινς ήταν δική του και ότι ο ίδιος την είχε εκμυστηρευτεί στη γραμματέα του σκηνοθέτη. Ο Ντέσνι έχασε τη δίκη που ακολούθησε, αλλά έκανε άλλες δυο εφέσεις, υποχρεώνοντας τελικά τον Γουάιλντερ να έρθει σε συμβιβασμό μαζί του.
Τρία Χρώματα: Η Μπλε Ταινία (Trois Couleurs: Bleu)
Περίληψη: Η Ζιλί μετά από τον θάνατο του συζύγου και του παιδιού της σε ένα αυτοκινητικό δυστύχημα, αποφασίζει να ξεκόψει με ό,τι τη συνδέει με το παρελθόν και να ξεκινήσει μια νέα ζωή.
Το πρώτο μέρος
της «τριλογίας των χρωμάτων» του Κριστόφ Κισλόφσκι, που κέρδισε τον Χρυσό
Λέοντα, αλλά και το Βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού και Καλύτερης Φωτογραφίας στο
Φεστιβάλ Βενετίας.
Η Ζουλί χάνει τον άνδρα της και την κόρη της σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, από το οποίο επιβιώνει μόνο εκείνη. Στην προσπάθειά της να δημιουργήσει μια νέα ζωή, πουλά και απομακρύνει ό,τι είχε από την οικογένειά της, εκτός από ένα μπλε διακοσμητικό φωτιστικό που βρισκόταν στο δωμάτιο της μικρής. Όταν ένας μουσικοκριτικός θα υποπτευθεί πως εκείνη κρυβόταν πίσω από τις παρτιτούρες του άντρα της, η Ζιλί θα αρνηθεί κάθε κομμάτι του παρελθόντος, που απειλεί την καινούργια της ελευθερία.
Η τριλογία δανείζεται τα τρία χρώματα της γαλλικής σημαίας, όπου το μπλε δηλώνει την ελευθερία. Με αυτή την ιδέα ως βασικό άξονα, ο Πολωνός σκηνοθέτης φτιάχνει μία κινηματογραφική παραβολή, όπου η μοναξιά μετουσιώνεται σε μια πράξη απόλυτης αγάπης. Βουτηγμένη σε ένα μπλε μεταφυσικό φως που λούζει το πρόσωπο της Ζιλιέτ Μπινός και δομημένη σαν μια λυτρωτική κι απελευθερωτική πορεία από το πένθος και την εσωστρέφεια στην αυτοπραγμάτωση, η δημιουργία του Κισλόφκσι με την υπέροχη μουσική του Πράισνερ, αποτελεί μια από τις σημαντικότερες ταινίες του ευρωπαϊκού κινηματογράφου.
Μια γυναίκα εξομολογείται (A woman under the influence)
Σκηνοθεσία/Σενάριο: Τζον Κασσαβέτης
Πρωταγωνιστούν: Τζίνα Ρόουλαντς, Πίτερ Φολκ
Περίληψη: Μια καθ’ όλα μέση φυσιολογική, κατά τα φαινόμενα, αμερικανική οικογένεια δοκιμάζεται όταν η γυναίκα του σπιτιού καταρρέει λόγω νευρικού κλονισμού. Ο σύζυγός της, παλεύει με κάθε δύναμη να διατηρήσει την ισορροπία, αλλά όταν φτάνει να επηρεάσει και τα παιδιά τους, αναγκάζεται να την περιορίσει.
Ο Τζον Κασσαβέτης χαρίζει στην Τζίνα Ρόουλαντς τον ίσως πιο εμβληματικό ρόλο της καριέρας της, για τον οποίο κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα γυναικείας ερμηνείας.
Ο Νικ και η Μέιμπελ είναι ένα τυπικό παντρεμένο ζευγάρι, που ζουν μαζί για χρόνια και έχουν αποκτήσει τρία παιδιά. Εκείνη, μία μορφωμένη Καλιφορνέζα νοικοκυρά, δεν έχει καμιά συναισθηματική ή δημιουργική διέξοδο, καθώς αφιερώνει όλη της την ύπαρξη στην οικογένειά της. Περνά τις μέρες της περιμένοντας τον Νικ να επιστρέψει από τη δουλειά και τα παιδιά από το σχολείο. Η σχέση τους, όμως, ή καλύτερα τα ίδια τα θεμέλια της οικογένειάς τους, δείχνουν να διαλύονται, όταν η Μέιμπελ παθαίνει νευρικό κλονισμό και εισάγεται σε ψυχιατρική κλινική. Στο μεταξύ, ο Νικ αγωνίζεται να κρατήσει την οικογένειά τους ενωμένη. Όταν εκείνη επιστρέφει έξι μήνες αργότερα, ένα πάρτι για το καλωσόρισμά της είναι αρκετό για να της προκαλέσει έναν νέο νευρικό κλονισμό.
Ο Τζον Κασσαβέτης ξεκινά από μια στερεοτυπική εικόνα (η κλασική Αμερικανίδα νοικοκυρά που βυθίζεται στη μοναξιά και στο αλκοόλ, ενώ ο άνδρας της λείπει) την οποία ανατρέπει από την πρώτη στιγμή, αναζητώντας τα αίτια πίσω από τη συντριβή της γυναίκας στη Δυτική κοινωνία. Με βαθιά ειλικρίνεια, ο μεγάλος σκηνοθέτης καταργεί τις κοινωνικές τάξεις και τις ηθικές αυταπάτες, αποκαθηλώνοντας την «αγία οικογένεια», υπογράφοντας μια καθαρά φεμινιστική ταινία, που συγκλονίζει με τον καθηλωτικό ρεαλισμό της.
Λόγω έλλειψης χρηματοδότησης, ο Κασσαβέτης αναγκάστηκε να υποθηκεύσει το σπίτι του, κάνοντας την ταινία μια οικογενειακή του υπόθεση: στον ρόλο της μητέρας του Πίτερ Φολκ εμφανίζεται η δική του μητέρα Κατερίνα (Κάθριν) Δημήτρη-Κασαβέτη, ενώ τη μητέρα της Τζίνα Ρόουλαντς ερμηνεύει η αληθινή της μητέρα Λέιντι Ρόουλαντς.
