Δύο υποψήφιες για Όσκαρ ταινίες στις πρεμιέρες της εβδομάδας

Τα Πνεύματα του Ινισέριν (The Banshees of Inisherin)

Σκηνοθεσία: Μάρτιν ΜακΝτόνα

Παίζουν: Κόλιν Φάρελ, Μπρένταν Γκλίσον, Μπάρι Κέογκαν, Κέρι Κόντον

Περίληψη: Σε ένα απομακρυσμένο νησί στη δυτική ακτή της Ιρλανδίας, δύο παλιοί φίλοι, ο Παντράικ και ο Κολμ, βρίσκονται σε αδιέξοδο, όταν ο τελευταίος βάζει απροσδόκητα τέλος στη φιλία τους.

Ο Μάρτιν ΜακΝτόνα («Τρεις Πινακίδες Έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι», «Αποστολή στην Μπριζ») υπογράφει μια μαύρη κωμωδία, υποψήφια για εννέα Όσκαρ.

Το 1923 σ’ ένα παραθαλάσσιο ιρλανδικό χωριό, το Ινισέριν, η μακροχρόνια φιλία του Παντράικ και του Κολμ διακόπτεται απότομα, όταν ο δεύτερος του ζητάει να μείνει μακριά του, προκειμένου να αφιερωθεί στη μουσική του. Ο Παντράικ, ωστόσο, αρνούμενος να συμφιλιωθεί με αυτό το ακατανόητο για εκείνον γεγονός, προσπαθεί να βρει τρόπους να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσά τους, όταν ο Κολμ τον προειδοποιεί πως κάθε φορά που θα αποπειράται να του ξαναμιλήσει, εκείνος θα κόβει ένα από τα δάχτυλά του. Ταυτόχρονα, η καθημερινότητα του χωριού ανατρέπεται από αυτή την παράξενη υπόθεση.

Ο ΜακΝτόνα, συνδέοντας τις μικρές προσωπικές ιστορίες με το συλλογικό δράμα, και το γκροτέσκ με τον πόνο, ακολουθεί τις διαδρομές δύο «ασήμαντων» ανθρώπων σ’ ένα απομονωμένο ανύπαρκτο νησί, αλλά και ταυτόχρονα μιας μικρής κλειστής κοινότητας, που αναστατώνεται από αυτή την απρόσμενη ιστορία. Απέναντι ακριβώς, οι φλόγες του πολέμου -ενός εμφυλίου μάλιστα πολέμου- γιγαντώνονται, όταν δυο άνδρες, που ο καθένας εκπροσωπεί κι έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης και θεώρησης της ζωής, ψάχνουν κάποιο νόημα για να αντέξουν την ύπαρξή τους.

Ο ένας σκεπτικός αναζητάει την ηρεμία, ο δεύτερος συναισθηματικός,την αγάπη και την αποδοχή. Και ο Μάκ Ντόνα στέκεται ανάμεσά τους με τρυφερότητα και μαύρο χιούμορ,  φτιάχνοντας μια υπαρξιακή ιλαροτραγωδία, που τον ανέδειξε σε ένα από τα φαβορί για τα φετινά Όσκαρ και δη στις μεγάλες κατηγορίες (σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας). Αξιοποιώντας τις εναλλαγές του άγριου φυσικού τοπίου, ο Βρετανός δημιουργός- γνωστός και από τις θεατρικές του επιτυχίες- αποκαλύπτει τις παθογένειες μιας κλειστής κοινωνίας, που στενάζει κάτω από τα στερεότυπα, προτάσσοντας την αξία της καλοσύνης, αλλά και το δικαίωμα να ζει κανείς τη ζωή του όπως επιλέγει, έστω κι αν αυτή του η απόφαση μοιάζει εντελώς παράλογη.

Επιλέον, μετά από την «Αποστολή στην Μπριζ», επανενώνει τον Μπρένταν Γκλίσον και τον Κόλιν Φάρελ (ο οποίος για την ερμηνεία του έχει τιμηθεί ήδη στις Χρυσές Σφαίρες και στο Φεστιβάλ Βενετίας), σ’ ένα απολαυστικό αταίριαστο δίδυμο στενοκέφαλων, αλλά απολύτως συμπαθητικών χαρακτήρων, που ακολουθούν το όραμά του με σπάνια ακρίβεια και εσωτερική ένταση.

Γυναικείες Κουβέντες (Women Talking)

Σκηνοθεσία: Σάρα Πόλεϊ

Παίζουν: Ρούνι Μάρα, Κλερ Φόι, Τζέσι Μπάκλεϊ, Τζούντι Άιβι, Φράνσις ΜακΝτόρμαντ

Περίληψη: Το 2010, οι γυναίκες μιας απομονωμένης θρησκευτικής κοινότητας παλεύουν να συμβιβάσουν την πραγματικότητά τους με την πίστη τους. Παρόλο που πολλές διαφωνούν μεταξύ τους σε βασικά πράγματα, πρέπει να αποφασίσουν πώς θα μπορούσαν να προχωρήσουν μαζί, για να χτίσουν έναν καλύτερο κόσμο για τις ίδιες και τα παιδιά τους.

H νέα ταινία της Σάρα Πόλεϊ, υποψήφια για δύο Όσκαρ: Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου.

Σε μια κοινότητα Μενονιτών- μια προτεσταντική αίρεση που ζει μακριά από την τεχνολογική  εξέλιξη - το 2010 οι γυναίκες ανακαλύπτουν πως έχουν πέσει θύματα βιασμού από τους άνδρες, οι οποίοι τις νύχτες τις ναρκώνουν, ασελγώντας πάνω τους. Μέσα σε 24 ώρες, κι ενώ ο αρσενικός πληθυσμός βρίσκεται στην πόλη προκειμένου να πληρώσουν την εγγύηση της αποφυλάκισης των συλληφθέντων, εκείνες πρέπει να αποφασίσουν με ψηφοφορία αν θα παραμείνουν στην κοινότητα, όπου έζησαν όλη τους τη ζωή, ή θα φύγουν προκειμένου να διαφυλάξουν αξιοπρέπειά τους και να προστατεύσουν τα παιδιά τους.

Η Καναδή ηθοποιός Σάρα Πόλεϊ, που κι η ίδια μέχρι τα 18 της έμενε σε μια μενονιτική κοινότητα, διασκευάζει ελεύθερα το μυθιστόρημα της Μίριαμ Τόουζ, το οποίο εμπνέεται από μια αληθινή υπόθεση κακοποίησης,που είχε συμβεί στη Βολιβία. Έτσι, συγκεντρώνει μέσα σε έναν στάβλο μερικές από τις μεγαλύτερες σταρ του Χόλιγουντ αυτή τη στιγμή, - ανάμεσα στις οποίες και η Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, που έχει αναλάβει την παραγωγή -υπογράφοντας ένα πολυφωνικό φεμινιστικό δράμα για την κακοποίηση και τη συγχώρεση. Με αποχρωματισμένη φωτογραφία, που παραπέμπει σ’ έναν κόσμο παλιό, και υπό τους ήχους τη μελαγχολικής μουσικής της Χίλντουρ Γκουντναντότιρ, παρακολουθεί τη συζήτηση διαφορετικών γυναικείων χαρακτήρων, οι οποίες ζώντας υπό το καθεστώς της καταπίεσης και της πατριαρχίας, αναρωτιούνται αν τελικά έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν οι ίδιες τη ζωή που θέλουν.

Παραδόξως, αν και η Πόλεϊ πραγματεύεται μια βάναυση ανδρική συμπεριφορά, η αρσενική παρουσία στην ταινία εκπροσωπείται από έναν ευγενή δάσκαλο, που ενθαρρύνει και υποστηρίζει αυτή τη γυναικεία ομάδα να βρει το θάρρος και να διεκδικήσει τη δική της φωνή. Ο καταγγελτικός τόνος υποχωρεί μπροστά στην κινηματογραφικότητα και η φιλοσοφική διάσταση των διαλόγων, που πιθανόν δεν θα ταίριαζε στις συγκεκριμένες γυναίκες, δικαιολογείται τόσο από τις στιβαρές ερμηνείες των ηθοποιών, όσο και από τον τρόπο που η δημιουργός διαχειρίζεται με συνέπεια το υλικό της, συνθέτοντας τελικά μια ελεγεία για την ελευθερία.

Μικρή μου Σολάνζ (Ρetite Solange)

Σκηνοθεσία: Αξέλ Ροπέρ

Παίζουν: Τζέιντ Σπρίνγκερ, Λέα Ντρικέρ, Φιλίπ Κατρίν, Κλοέ Αστορ

Περίληψη: Ένα νεαρό κορίτσι, παρά το γεγονός ότι μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον θαλπωρής, θα βρεθεί στη μέση του διαζυγίου των γονιών της και θα νιώσει την ανάγκη να αναζητήσει μια δική της ερμηνεία για την αγάπη.

Η τρυφερή περιπέτεια ενηλικίωσης της Αξέλ Ροπέρ, που απέσπασε φετινό βραβείο Ζαν Βιγκό.

H Σολάνζ είναι δεκατριών χρόνων,περίεργη για τα πάντα και γεμάτη ζωή, αν και υπερβολικά συναισθηματική. Λατρεύει την ηθοποιό μητέρα της και τον ιταλικής καταγωγής πατέρας της, που έχει κατάστημα μουσικών οργάνων. Όταν όμως αυτοί αρχίζουν να απομακρύνονται και να τσακώνονται, το ενδεχόμενο ενός διαζυγίου τη συγκλονίζει και ο κόσμος της αρχίζει να καταρρέει. Κι ενώ η Σολάνζ υποφέρει από την απουσία του πατέρα της, που έχει επιλέξει μια άλλη γυναίκα, αλλά και την ψυχολογική κατάρρευση της μητέρας της, καλείται να συμπεριφερθεί ως ενήλικας. Η μέχρι πρότινος τέλεια συμπεριφορά της αλλάζει, ενώ οι γονείς της απαιτούν να μη μεγαλοποιεί μια κατάσταση,που για εκείνη είναι εξαιρετικά επώδυνη.

Στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο, η Ροπέρ παρακολουθεί τις συνέπειες ενός διαζυγίου μέσα από τα μάτια μιας έφηβης, που βλέπει την καθημερινότητα και τα δεδομένα της ζωής της να ανατρέπονται από τη μια στιγμή στην άλλη. Αν και δεν αποφεύγει τα κλισέ γύρω από το τραύμα της διάλυσης ενός γάμου και τον αντίκτυπο που έχει στην ψυχοσύνθεση των παιδιών, η Γαλλίδα δημιουργός διατηρεί μέχρι τέλους τις ισορροπίες, αποφεύγει τις εύκολες  απαντήσεις και αφήνει χώρο στη δυναμική της πρωταγωνίστρια, την Τζέιντ Σπρινγκέρ, να πάρει πάνω της την ταινία, επενδύοντας στην ευαισθησία της.

Missing

Σκηνοθεσία: Γουίλ Μέρικ και Νικ Τζόνσον

Παίζουν: Στορμ Ράιντ, Χοακίμ ντε Αλμέιντα, Κεν Λιούνγκ, Έιμι Λάντεκερ, Ντάνειλ Χένι

Περίληψη: Μια νεαρή κοπέλα, όταν συνειδητοποιήσει πως η μητέρα της αγνοείται ανεξήγητα, προσπαθεί να την εντοίσει μέσω του διαδικτύου.

Από τους δημιουργούς του «Searching», ένα αγωνιώδες θρίλερ μέσα από την οθόνη ενός υπολογιστή.

Όταν η μητέρα της Τζουν εξαφανίζεται,ε νώ κάνει διακοπές με τον νέο της σύντροφο στην Κολομβία, εκείνη την αναζητά παντού. Εγκλωβισμένη μίλια μακριά στο Λος Aντζελες και με τις προσπάθειές της να παρεμποδίζονται από τη διεθνή γραφειοκρατία, χρησιμοποιεί την προηγμένη τεχνολογία που έχει στα χέρια της για να καταφέρει να τη βρει πριν είναι πολύ αργά. Καθώς σκάβει βαθύτερα, τα ψηφιακά στοιχεία δημιουργούν περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις. Όταν η Τζουν ξετυλίγει του κουβάρι των μυστικών που κουβαλούσε η μαμά της, ανακαλύπτει ότι ποτέ δεν την ήξερε πραγματικά.

Πριν από πέντε χρόνια περίπου, ο Ανίς Τσαγκαντί με το «Searching» προσπάθησε να χρησιμοποιήσει ως κινηματογραφικό  χώρο την οθόνη ενός υπολογιστή. Το πείραμα δεν  είχε επιτυχία, όμως οι τότε μοντέρ της ταινίας, Γουίλ Μέρικ και Νικ Τζόνσον, αποφάσισαν να δώσουν άλλη μια ευκαιρία σε αυτό τον τρόπο, αυτή τη φορά από την πλευρά των σκηνοθετών. Χρησιμοποιώντας από smartphones και smartwatches, μέχρι κάμερες ασφαλείας και τα πιο σύγχρονα apps, προσπαθούν να ανανεώσουν τη φόρμα του Τσαγκαντί και να αποδείξουν πως οι συσκευές, που υποτίθεται ότι μας φέρνουν πιο κοντά, ίσως τελικά μας αποξενώνουν.  Όμως τόσο το σασπένς της ιστορίας όσο και το σχόλιο για την τεχνολογική εξέλιξη, χάνονται στη μετάφραση, αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά ότι τίποτα δεν μπορεί αντικαταστήσει την αξία μιας κινηματογραφικής κάμερας- τουλάχιστον για την ώρα.

Θολή Γραμμή

Σκηνοθεσία: Μένιος Καραγιάννης

 Παίζουν: Ηλιάνα Μαυρομάτη, Όμηρος Πουλάκης, Αγγελίνα Ρήγα, Αλέξης Κροκιδάς

Περίληψη: Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι προσπαθούν να βρουν «τι είναι αυτό που το λένε αγάπη», σε μια εικονογράφηση, που θέλει να αποτυπώσει τον κατακερματισμό των σκέψεων, των αισθήσεων, των αντιθέσεων και των συνθέσεων, που φέρνουν δυο ανθρώπους από μακριά... πιο κοντά.

Ο Μένιος Καραγιάννης («Σκάπετα», «Το Άλογο που Είμαι», «Η Μουσική των Πραγμάτων») στην στην πρώτη του μεγάλου μήκους κατακερματίζει μια ιστορία αγάπης.

Η σχέση ενός άνδρα και μιας γυναίκας αποτυπώνεται μέσα από τις συναντήσεις τους και τη μοναξιά τους, μέσα από λέξεις, μουσικές και σιωπές, θραύσματα και μνήμες που ανακαλούνται, μέσα από την καθημερινότητα, τις κρίσεις, αλλά και τη φευγαλέα ευτυχία μερικών στιγμών.

Ο έμπειρος ντοκιμαντερίστας στην πρώτη του μεγάλου μήκους αλλάζει χώρους και διαθέσεις, αφηγούμενος την ιστορία αγάπης δύο ανθρώπων, που έστω και για λίγο ήθελαν να μοιραστούν τη ζωή τους με κάποιον άλλον, αλλά και να φύγουν μακριά, μέσα από την ηθελημένη ασυνέχεια μιας ποιητικής φόρμας. Ο Όμηρος Πουλάκης και η Ηλιάνα Μαυρομάτη γίνονται τα σύμβολα δύο ερωτευμένων ανθρώπων που δεν μπορούν να είναι μαζί, και με την απλότητά τους ξεπερνούν τους σκοπέλους μιας επιτηδευμένης σε σημεία κινηματογράφησης.

Παίζονται ακόμα:

Το Πιο Όμορφο Αγόρι του Κόσμου (Varldens Vackraste Pojke/The Most Beautiful Boy in the World)

Σκηνοθεσία: Κριστίνα Λίντστρομ, Κρίστιαν Πέτρι

Περίληψη: Ο Μπιόρν Άντρεσεν, ο αγγελικός Τάτζιο από τον «Θάνατο στη Βενετία» του Βισκόντι, πενήντα χρόνια μετά, επιστρέφει στην ιταλική πόλη, προσπαθώντας να ξορκίσει τα φαντάσματα του παρελθόντος.

Ντοκιμαντέρ για τον Μπγιερν Άντρεσεν, τον νεαρό πρωταγωνιστή από τον «Θάνατο στη Βενετία» του Λουκίνο Βισκόντι.

To 1971, o Βισκόντι, μετά από έναν μαραθώνιο κάστινγκ σε ολόκληρη την Ευρώπη, ανακαλύπτει στη Στοκχόλμη τον δεκαπεντάχρονο Μπγιερν Άντρεσεν, ιδανική φιγούρα για να ενσαρκώσει τον «Τάτζιο» στον «Θάνατο στην Βενετία». Ο Ιταλός auteur γυρίζει την ταινία και ανακηρύσσει τον νεαρό Σουηδό ως «το πιο όμορφο αγόρι του κόσμου». Πενήντα χρόνια μετά, ο Μπγιερν ξαναζεί την ταραγμένη παιδική του ηλικία, αλλά και τις απίστευτες περιπέτειες που βίωσε στην υπόλοιπη ζωή του, σε μια τελευταία προσπάθεια να ξορκίσει τους δαίμονες που τον κατατρέχουν.

Πέντε χρόνια κράτησε η παραγωγή αυτού του ντοκιμαντέρ. Ξεκινώντας από το απλό ερώτημα «Ποιο είναι τελικά αυτό το αγόρι;», οι κινηματογραφιστές Λίντστρεμ και Πέτρι ανέσυραν στο φως αναρίθμητα σπάνια αρχεία από το κάστινγκ και τα γυρίσματα της ταινίας, ακολουθώντας την απίστευτη διαδρομή του Μπγιερν από τη Στοκχόλμη, στη Βενετία, στο Λονδίνο, στις Κάννες, στο Τόκιο, στο Παρίσι. Ιχνηλατώντας την τραγική ακολουθία της ζωής του, κατέγραψαν τις πιο πικρές στιγμές του σπαραγμού και της λύτρωσής του, αλλά και την  ειλικρινή εξομολόγησή του, θέτοντας καίρια ερωτήματα για τη φήμη, την εκμετάλλευση και την ενηλικίωση, ασκώντας δριμεία κριτική τόσο στο star system όσο και στον ίδιο τον Βισκόντι.

Το Παιχνίδι των 100 Κεριών (The 100 Candles Games)

Σκηνοθεσία: Νίκολας Ονέτι, Ολιβερ Λι Γκάρλαντ, Τόνι Μοράλες, Κρίστοφερ Ουέστ, Γκιγιέρμο Λοκχαρτ, Ντανιέλ Ρουμπεσάμ, Νίκολας Πίτερσον

Παίζουν: Μάγκι Μπράβι, Έιμι Σμαρτ, Αμπάρο Ασπίνολα, Κλάρα Κοβατσικ, Αγκουστίν Ολσέζε, Λουζ Σαμπανέ

Περίληψη: Μια αλληλουχία διαφορετικών ιστοριών τρόμου ξεδιπλώνεται, όταν μια παρέα φίλων αποφασίζει να παίξει ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι.

Ανθολογία τρόμου από την Νέα Ζηλανδία, αποτελούμενη από οχτώ διαφορετικές μικρού μήκους.

Μια παρέα φίλων θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους φόβους της με ένα τρομακτικό παιχνίδι. Αφού κάτσουν σε έναν κύκλο φτιαγμένο από εκατό κεριά, πρέπει να αφηγηθούν μια προσωπική τους ανατριχιαστική εμπειρία, «ξεκλειδώνοντας» έτσι την εμφάνιση διαδοχικών παράξενων φαινομένων. Με κάθε ιστορία και κάθε κερί, περίεργα φαινόμενα αρχίσουν να συμβαίνουν. Όλοι αισθάνονται απειλητικές παρουσίες γύρω τους, όμως κανείς δεν πρέπει να φύγει, γιατί μια τρομακτική κατάρα θα πέσει πάνω τους.

Αργοναύτες: Η Οργή του Ποσειδώνα (Αrgonuts /Pattie et la Colere de Poseidon)

Σκηνοθεσία: Νταβίντ Αλό, Ερίκ Τοστί, Ζαν-Φρανσουά Τοστί

Με τις φωνές των (στα ελληνικά): Αλεξάνδρας Λέρτα, Άγγελου Λιάγκου, Γιάννη Στεφόπουλου, Χρήστου Θάνου, Βαγγέλη Στρατηγάκου, Τζίνης Παπαδοπούλου, Σοφίας Παναηλίδου, Βασίλη Μήλιου, Σταύρου Σιούλη, Γιάννη Τσούτσια

Περίληψη: Ο πανίσχυρος θεός Ποσειδών εξοργίζεται με τους κατοίκους της Ιωλκού και απειλεί να καταστρέψει την πόλη. Τότε, ένα ποντίκι ενώνει τις δυνάμεις του με έναν γάτο και σπεύδουν να βοηθήσουν, μαζί με τον γερασμένο Ιάσονα και τους Αργοναύτες του.

Animation, εμπνευσμένο από την αρχαία Ελλάδα.

Η ζωή κυλάει ειρηνικά στην Ιωλκό, ένα όμορφο και ακμάζον λιμάνι, όταν ο πληθυσμός απειλείται από την οργή του Ποσειδώνα. Ένα νεαρό περιπετειώδες ποντίκι και η γάτα, που έχει υιοθετήσει, θα βοηθήσουν άθελά τους τον γέρο Ιάσωνα και τους Αργοναύτες του στην προσπάθειά τους να σώσουν την πόλη. Η εκστρατεία αυτή θα τους οδηγήσει σε μέρη μακρινά, όπου ζουν μυθικά πλάσματα και μερικά από τα πιο επικίνδυνα τέρατα της μυθολογίας.

«Οι άνθρωποι είναι μαγεμένοι από την ελληνική μυθολογία χιλιάδες χρόνια τώρα. Η επίδραση της είναι ακόμα ζωντανή στη φαντασία των εφήβων και των παιδιών. Ταινίες όπως "Ο Ιάσονας και οι Αργοναύτες" του Ντον Τσάφεϊ του 1963, ή η "Σύγκρουση των Τιτάνων" του Ντέσμοντ Ντέιβις του 1981, με τα ειδικά εφέ του Ρέι Χαριχάουζεν, με κατεύθυναν στο κινούμενο σχέδιο. Όλα αυτά με ώθησαν να ακολουθήσω τα χνάρια αυτών των σπουδαίων σκηνοθετών. Σε αντίθεση με αυτό που υπονοεί ο τίτλος, η ταινία δεν παρουσιάζει την εκστρατεία για το Χρυσόμαλλο Δέρας. Η ιστορία μας διαδραματίζεται ακριβώς ογδόντα χρόνια μετά από αυτά τα γεγονότα, στην ακμάζουσα πόλη όπου ο Ιάσονας ζει ως ήρωας. Το μέρος αυτό είναι η αφετηρία για την περιπέτειας της Πάτι, ενός απίστευτα έξυπνου θηλυκού ποντικιού, και των φίλων της. Οπότε, οι Αργοναύτες είναι μία κωμική περιπέτεια με φόντο τον κόσμο των ανθρώπων στην αρχαία Ελλάδα, αλλά μέσα από τα μάτια ενός τρωκτικού. Το κοινό της ταινίας θα πλεύσει με το θρυλικό πλοίο Αργώ σε άγνωστες περιοχές, όπου θα συναντήσει τα πιο επικίνδυνα πλάσματα της μυθολογίας, αλλά και τα πιο φιλικά», αναφέρει χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης.