Εκεί που παλιά βρισκόταν το λατομείο των Αθηνών, ακριβώς πάνω στον λόφο του Λυκαβηττού, σήμερα δεσπόζει το υπαίθριο θέατρο, που φιλοξένησε θρυλικές συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις, κάνοντας τα καλοκαίρια στην πόλη μια γιορτή πολιτισμού.
Σε ύψος 285 μέτρα, αναμφίβολα μιλάμε για ένα προνομιακό σημείο, που γνώρισε κάποτε μεγάλες δόξες, από την εποχή της Συνοδινού μέχρι την Εβδομάδα Ελληνικής Μουσικής με τον Μίκη Θεοδωράκη (29 Αυγούστου - 4 Σεπτεμβρίου 1966) λίγο πριν απαγορευτούν τα τραγούδια του από τη Χούντα, και από την εκρηκτική εμφάνιση του Peter Gabriel, που έπεσε από τη σκηνή στον κόσμο, ο οποίος τον περιέφερε σε όλη πλατεία του θεάτρου στα χέρια, μέχρι τις συναυλίες του James Brown και των Scorpions, όπου γινόταν κυριολεκτικά το αδιαχώρητο.
Τον Οκτώβριο του 1964, η Άννα Συνοδινού μαζί με τον σύζυγό της σε μια προσπάθεια ανάδειξης του αρχαίου δράματος πέρα από «τα τείχη των κρατικών σκηνών», που μέχρι τότε είχαν το αποκλειστικό μονοπώλιο, εκμίσθωσε τον χώρο του λατομείου για είκοσι χρόνια, με την άδεια κατασκευής θεάτρου και την υποχρέωση να το επιστρέψει στην κυριότητα του Δημοσίου μετά την πάροδο της περιόδου της μίσθωσης. Η περιοχή ανήκε στη Μονή Πετράκη, σύμφωνα με φιρμάνια που υπήρχαν από τον καιρό της Τουρκοκρατίας. Ο τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου υποστήριξε την προσπάθεια της μεγάλης κυρίας του ελληνικού θεάτρου και βασικά εξαιτίας του, εκείνη κατάφερε να πάρει την περιβόητη άδεια.
Ο αρχιτέκτονας Τάκης Ζενέτος ανέλαβε την κατασκευή του θεάτρου, σχεδιάζοντας σε ένα κοίλο που είχε προκύψει από τις εργασίες του λατομείου, τον μεταλλικό σκελετό του θεάτρου με ξύλινη επένδυση για τα καθίσματα, ώστε (συνειδητά) να μην κρύβουν τις σκαλωσιές. Το πρόβλημα ήταν να γίνει η χωροθέτηση με τέτοιον τρόπο έτσι ώστε να διασφαλιστεί η δέουσα ακουστική στον χώρο. Για να πραγματοποιηθούν οι ειδικές αυτές μετρήσεις ,καθώς τότε δεν υπήρχε η εξελιγμένη τεχνολογία, η Συνοδινού πήγαινε καθημερινά και ερμήνευε με την επιβλητική της φωνή ρόλους από διάφορες τραγωδίες.
