Ποιος μπορεί να μιλήσει καλύτερα για τον έρωτα από τους ποιητές;
Εννιά ποιήματα σύγχρονων Ελληνίδων ποιητριών, αφιερωμένα στο μεγαλείο αλλά και στο μυστήριο της έλξης των ανθρώπων, έρχονται να αποδείξουν για ακόμη μια φορά ότι κάθε φορά που η τέχνη του λόγου συναντά την τέχνη του έρωτα, το αποτέλεσμα είναι μοναδικό!
Πολλές, ήδη, με αρκετές συλλογές στο ενεργητικό τους, άλλες πρωτοεμφανιζόμενες, οι γυναίκες εκπρόσωποι της σημερινής ποιητικής σκηνής έχουν ιδιαίτερα δυναμική παρουσία στα γράμματα με συμμετοχές σε εγχώρια και διεθνή φεστιβάλ, δημοσιεύσεις στα πιο έγκριτα λογοτεχνικά περιοδικά της χώρας αλλά και πλούσιο μεταφραστικό και πεζογραφικό έργο.
Στο Bovary.gr, μοιράζονται μαζί μας το πιο αγαπημένο, δημοσιευμένο ή ανέκδοτο, ερωτικό τους ποίημα δίνοντάς μας την ευκαιρία να τις γνωρίσουμε και να περιπλανηθούμε μαζί τους στο ποιητικό σύμπαν, όπου, όπου κι αν κοιτάξουμε, θα μπορέσουμε ίσως να βρούμε πολλά που θα θέλαμε κι εμείς να είχαμε πει, αλλά δεν είχαμε βρει τις κατάλληλες λέξεις.
Kλεφτοπόλεμος-Μαρία Βαχλιώτη
Της είπε «παίρνω τα βουνά,
να μην ανησυχήσεις»
κι εκείνη μάδησε
όλες τις μαργαρίτες της αυλής
πότισε μέχρι να πνιγούν
τα μαύρα χώματα
φύτεψε σ’ όλες τις γωνιές
μη με λησμόνει
ώσπου εκείνος να γυρίσει
-μεσάνυχτα της Κυριακής-
και να της φέρει λάφυρο
μια πέτρα
(σχήμα καρδιάς – ολοκάθαρο,
άδικα είχε ανησυχήσει)
αργά
είδε στον ύπνο της
πως της τον πήραν τα βουνά
κι έζησε εκείνη
με μια πέτρινη καρδιά
ξημέρωμα
θυμήθηκε τη μάνα της
«το όνειρο της Κυριακής
περίμενε,
θα βγει
μέχρι Δευτέρα μεσημέρι».