Ο Πάμπλο Πικάσο δεν ανήκε στους καλλιτέχνες που αναγνωρίστηκαν μετά θάνατον.
Αντίθετα, και ιδιαίτερα κατά το δεύτερο μισό της ζωής του, ο ίδιος απολάμβανε όχι μόνο παγκόσμια φήμη και αναγνώριση, αλλά και προσωπική προβολή.
Θεωρείται άλλωστε ο πιο πολυφωτογραφημένος καλλιτέχνης της εποχής του, με θρυλικούς φωτογράφους όπως ο Μαν Ρέι και ο Ρομπέρ Ντουανό να κάνουν τα πορτραίτα του.
Ο ίδιος αποκτούσε μια ιδιαίτερη σχέση με ορισμένους από τους φωτογράφους τους, ένας από τους οποίους ήταν ο Ντέιβιντ Ντάγκλας Ντάνκαν που τον φωτογράφισε σε ένα διάστημα 17 χρόνων, προς το τέλος της ζωής του.
Τώρα, η οικογένεια του Ντάνκαν αποφάσισε να κάνει μια σημαντική δωρεά 100 εκ των φωτογραφιών του Πικάσο στο μουσείο φωτογραφίας της Λωζάνης, Musée de l'Élysée.
Γεννημένος στο Κάνσας Σίτι, ο Ντάνκαν έγινε διάσημος κυρίως μέσα από τις φωτογραφίες που απαθανάτιζαν σημαντικά ιστορικά γεγονότα της εποχής του, όπως ο πόλεμος της Κορέας, και συνεργάστηκε με κορυφαία έντυπα όπως το National Geographic και το Life.
Μάλιστα, το 1971 έγινε ο πρώτος φωτογράφος με δική του solo έκθεση στο Whitney Museum of American Art της Νέας Υόρκης.
Για τα sessions με τον Πικάσο, ο Ντάνκαν απέφυγε τα ιδιαίτερα στησίματα ή μια πιο κινηματογραφική προσέγγιση -απλώς τον φωτογράφισε ανάμεσα σε φίλους και κοντινά του πρόσωπα ή σε στιγμές καλλιτεχνικής έμπνευσης και δημιουργίας.
«Όταν ήμουν στο στο σπίτι του Πικάσο, μιλούσα πολύ, πολύ λίγο», είχε δηλώσει ο Ντάνκαν. Η μηχανή, μάλιστα, που χρησιμοποιούσε ήταν ιδιαίτερα αθόρυβη, ώστε να μην αποσπά τον “Μaestro” όπως τον έλεγε από την δουλειά του, ενώ όλες οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν σε φυσικό φως. «Εσύ φωτογραφίζεις, εγώ ζωγραφίζω», του είχε πει.
Οι δύο άντρες, ανέπτυξαν τελικά μια ουσιαστική και μακροχρόνια σχέση, παρά το πρακτικό ζήτημα της συνεννόησης -ο Πικάσο δεν μιλούσε αγγλικά και ο Ντάνκαν μόνο λίγα σπαστά ισπανικά.
