Ήταν τον Σεπτέμβριο του 1960 όταν ο Παύλος Ζάννας, γόνος σημαντικής οικογένειας της Θεσσαλονίκης και πρωτοπόρος κινηματογραφιστής -μία από τις αίθουσες μάλιστα του φεστιβάλ φέρει το όνομά του- έπεισε τους υπεύθυνους να εντάξουν στην ΔΕΘ μια «Εβδομάδα ελληνικού Κινηματογράφου».
Η πρόταση έγινε δεκτή, όμως η καταλυτική εμφάνιση της Αλίκης Βουγιουκλάκη που τότε διαγωνιζόταν με την «Μανταλένα» έκανε γεγονός αυτό το μικρό τότε φεστιβαλάκι. Ουρές κόσμου συνέρρεαν στην Παλιά παραλία για να δουν από κοντά την εθνική σταρ -κάποιοι μάλιστα έπεσαν και στη θάλασσα- κι έτσι η πρωτοβουλία του Ζάννα έγινε γνωστή σε όλη την Ελλάδα.
Από τότε αδιαλείπτως το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης αποτελούσε μια μεγάλη στιγμή για τους Έλληνες κινηματογραφιστές, με το κοινό να παραμένει χωρισμένο σε δυο στρατόπεδα: από τη μια όσοι υποστήριζαν τις εμπορικές ταινίες, από την άλλη όσους αναζητούσαν καινούργιες προτάσεις. Η πλάστιγγα στο φεστιβάλ έγερνε πάντα στην καινοτομία με τον δεύτερο εξώστη συχνά να αποδοκιμάζει καθετί το εμπορικό.
Μέσα όμως από τους κόλπους του ξεπήδησαν και αναδείχτηκαν σημαντικοί δημιουργοί, όπως ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο Παντελής Βούλγαρης, από τους νεότερους ο Γιώργος Λάνθιμος και τόσο άλλοι. Με την πάροδο των χρόνων, η Θεσσαλονίκη γίνεται κέντρο διασημοτήτων. Τις μέρες αυτές θα λέγαμε ότι κυριολεκτικά μεταμορφώνεται σε μια μικρή βαλκανική Κρουαζέτ, άλλοτε με την Ελένη Ανουσάκη να προκαλεί με τις τολμηρές εμφανίσεις της, άλλοτε με αστέρες του διεθνούς στερεώματος, όπως η Ιζαμπέλ Υπέρ, να δίνουν το παρόν.