Αυτή την εβδομάδα τρεις εκρηκτικές κυρίες ρίχνουν «Βόμβα» στο κίνημα του #Metoo, ο Ρον Χάουαρντ φτιάχνει το πορτρέτο του Λουτσιάνο Παβαρότι, ενώ ο Λεβάν Ακίν υπογράφει ένα δυνατό lovestory στη σημερινή Γεωργία.
Βόμβα (Bombshell)
Σκηνοθεσία: Τζέι Ρόουτς
Παίζουν: Σαρλίζ Θερόν, Νικόλ Κίντμαν, Μάργκο Ρόμπι
Περίληψη: Το σκάνδαλο που ξέσπασε στο δίκτυο Fox και αφορούσε στις καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση από διάσημες γυναίκες δημοσιογράφους κατά του Ρότζερ Έιλς, ιδρυτή και διευθύνοντα συμβούλου του Fox News, μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη.
Τρεις από τις πιο όμορφες κυρίες του Χόλιγουντ, Σαρλίζ Θερόν, Νικόλ Κίντμαν και Μάργκο Ρόμπι,ενώνουν τις δυνάμεις τους σε μια ταινία, απόλυτα συμβατή στο πνεύμα του #Metoo.
Βασισμένο στο πραγματικό σκάνδαλο, που έπληξε το δίκτυο Fox News, και κατέστρεψε τον ιδρυτή και διευθύνοντα σύμβουλο Ρότζερ Έιλς και έγινε η αρχή για να αποκαλυφθούν μια σειρά ακόμα από περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης, μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ο Τζέι Ρόουτς («Η Διερμηνέας», «Αγάπη σαν Ναρκωτικό»), σε σενάριο του Τσαρλς Ράντολφ, («Tο μεγάλο σορτάρισμα»).
Εδώ δεν έχουμε μια ακατανόητη υπόθεση που χρειάζεται πολλές εξηγήσεις, καθώς τα πράγματα είναι πολύ απλά- ένας άνδρας με επιρροή χρησιμοποιεί την εξουσία του πάνω στις γυναίκες εργαζόμενες- έχουμε όμως αρκετό παρασκήνιο. Ο Ράντολφ δεν είναι τόσο αποκαλυπτικός όσο στο «Μεγάλο σορτάρισμα» και δεν μένει παρά σε μια απλή καταγραφή γεγονότων που λίγο έως πολύ είναι γνωστά από τα ΜΜΕ. Ελάχιστες αναφορές γίνονται στις πολιτικές προεκτάσεις του θέματος- η αναφορά στην αντιπαράθεση του Έιλς με τη Χίλαρι Κλίντον περνάει σχεδόν στα ψιλά- ούτε και στα υπόλοιπα πρόσωπα που στήριξαν τον ίδιο, αλλά και γενικότερα αυτές τις πρακτικές. Έτσι αν και το θέμα του είναι ιντριγκαδόρικο, ο Ρόουτς ακολουθεί μια συντηρητική γραμμή, χωρίς εκρήξεις, παρόλο που έχει στα χέρια του μια «αληθινή βόμβα».
Ταυτόχρονα οι ιστορίες των τριών γυναικών - της δημοσιογράφου που πρώτη αποκάλυψε το σκάνδαλο και δύο ακόμα εργαζομένων, που υπέστησαν η καθεμία με τον δικό της τρόπο τις επιθέσεις του διευθυντή τους- αντιμετωπίζεται περιγραφικά και μονοσήμαντα, χωρίς να δίνεται η ευκαιρία σε τρεις λαμπερές πρωταγωνίστριες να κάνουν σημαντικές ερμηνείες (αν και η Σαρλίζ Θερόν και η Μάργκο Ρόμπι κατάφεραν να κερδίσουν υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα). Οπότε μένει απλώς η συμμετοχή τους σε μια άνευρη ταινία, που λειτουργεί περισσότερο ως κίνηση συμπαράστασης στο κίνημα κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης, παρά ως μια ρηξικέλευθη καλλιτεχνική πρόταση.