Είναι πολλά αυτά που ξεχωρίζουμε στις Γαλλίδες, στο στιλ τους, στο μακιγιάζ τους, στον τρόπο ζωής τους.
Προσωπικά λατρεύω την απλή skincare ρουτίνα που προτιμούν, η οποία δεν κάνει θαύματα, εστιάζει απλά στο καθαρό, υγιές και λαμπερό δέρμα. Αφήνουν το χρόνο να περάσει από επάνω τους και δεν επεμβαίνουν ιδιαίτερα.
Όσο για το μακιγιάζ τους παραμένουν πιστές σε πιο κλασικές επιλογές όπως είναι το μαύρο μολύβι ματιών, το κόκκινο κραγιόν, οι έντονες βλεφαρίδες και το ζωηρό ρουζ στα ζυγωματικά που ουσιαστικά ενισχύει την όψη υγείας.
Το θέμα του αρώματος είναι ένα ολόκληρο κεφάλαιο, το οποίο έχουμε αναλύσει σε παλαιότερο άρθρο. Τώρα, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τα χείλη τους και συγκεκριμένα για το trick που κάνουν με το κραγιόν τους και τα χείλη τους φαίνονται τόσο σαγηνευτικά.
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
Αρχικά, οι Γαλλίδες προτιμούν τις έντονες αποχρώσεις. Κόκκινο, ροζ, φούξια, πορτοκαλί, κοράλι, ακόμα και τους χειμερινούς μήνες θέλουν τα χείλη τους να έχουν χρώμα, να έχουν ένταση.
Δεν αρκούνται όμως στο απλό πέρασμα του κραγιόν πάνω από τα χείλη τους. Οι γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας εφαρμόζουν συνήθως και μολύβι στην ίδια απόχρωση για να τελειοποιήσουν τις άκρες-το σημείο που εμφανίζει γραμμές και ρυτίδες, καθώς τα χρόνια περνούν-ενώ σχεδόν όλες αφού εφαρμόσουν το κραγιόν, το δουλεύουν τοπικά, να δείξει πιο σαγηνευτικό.
Οι απαλές, ταμποναριστές κινήσεις με τα δάχτυλα των χεριών πάνω στα χείλη και αφού έχει εφαρμοστεί το κραγιόν, απαλύνουν το χρώμα, ενώ το βοηθούν να διεισδύσει στο εσωτερικό τους και έτσι η διάρκεια είναι δεδομένη.
Το χρώμα είναι πιο μπλενταρισμένο, όπως λέμε στη γλώσσα του μακιγιάζ, ή αλλιώς πιο απαλό, χωρίς να έχει χάσει την ένταση του. Η λάμψη ή οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό έχει χαθεί και το κραγιόν έχει ίδια υφή με αυτή των φυσικών χειλιών. Με άλλα λόγια τα χείλη δείχνουν σα να έχουν φυσικό, έντονο χρώμα, ανάλογα με την απόχρωση του κραγιόν που έχουν επιλέξει.
Ένα απλό trick, ευρέως γνωστό στους makeup artist μπορεί να κάνει τα χείλη να δείνουν πιο ζουμερά, πιο σαγηνευτικά και οι Γαλλίδες το γνωρίζουν και το προιμούν εδώ και χρόνια. Γιατί όχι και εμείς;
