Τι είναι αυτό που την κάνει ξεχωριστή
Την ώρα που οι χονδρέμποροι υφασμάτων διαμορφώνουν τις περισσότερες τάσεις της μόδας, η Μαίρη Κατράντζου, λόγω των σπουδών της στον σχεδιασμό υφασμάτων, κάνει μόνη της μόδα. Σχεδιάζει τα δικά της prints που αντιγράφουν αντικείμενα πολυτελείας, όπως αυγά Φαμπερζέ, γυάλινα μπουκάλια αρωμάτων, πίνακες του 18ου αιώνα, τα οποία παντρεύει με την αρχιτεκτονική.
«Δεν φτάνει μόνο να κάνεις πολλή και καλή δουλειά, πρέπει να είναι και κάποιος εκεί να τη δει». Αυτή τη δήλωση είχε κάνει η Μαίρη Κατράντζου, όταν είχε παρουσιάσει την πρώτη της επίσημη συλλογή στην Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου το 2008. Τότε μάλλον δεν είχε φανταστεί πως οι δημιουργίες της θα κυκλοφορήσουν σε 30 χώρες, ότι οι διακρίσεις και τα βραβεία θα πέφτουν βροχή και πως οι διάσημοι θα επισκέπτονται συνεχώς το ατελιέ της.
Πρώτα την είχε κερδίσει η αρχιτεκτονική και, όπως είχε πει σε παλιότερη συνέντευξή της, ποτέ δεν είχε σκεφτεί να κάνει καριέρα στη μόδα ή να έχει το δικό της label. Ωστόσο το «πάντρεμα» αυτών των δύο, ήταν που την έκανε να ξεχωρίσει. Τα παγκοσμίως αναγνωρίσιμα 3D prints είναι εμπνευσμένα από κοσμήματα, μπουκάλια αρωμάτων ή χαρτονομίσματα μέχρι εσωτερικούς χώρους και τοπία.
Ο λόγος; Μια φαντασία χωρίς όρια, ένας σουρεάλ κόσμος γεμάτος prints, χρώματα και πολυτελή υλικά που δημιουργούν ένα προσωπικό σύμπαν, την πολυπόθητη ταυτότητα που χαρακτηρίζει έναν σχεδιαστή. Αν και η ίδια φοράει συνήθως μαύρα, οι περίφημες ογκώδεις φούστες της, τα περίτεχνα φορέματα σε Α γραμμή και τα σέξι δαντελωτά κορμάκια της είναι τα κομμάτια που ξεχώρισαν στα ντεφιλέ της και της «χάρισαν» αρκετά βραβεία με την Κατράντζου να έχει σαρώσει τα βρετανικά βραβεία μόδας.
«Οι περισσότερες γυναίκες σχεδιάστριες προμοτάρουν με την εμφάνισή τους και το lifestyle τους τη δουλειά τους. Προσπαθούν να είναι λαμπερές, να ταιριάζουν με τα λουκ που φτιάχνουν για τις πασαρέλες. Εγώ... (δείχνει την αντίθεση μεταξύ των απλών, μαύρων ρούχων της και των χτυπητών, κουκλίστικων φορεμάτων της) δεν νοιάζομαι καθόλου γι" αυτό. Δεν θα έμπαινα καν στον κόπο να αλλάξω, ούτε για μια σημαντική ομιλία, το πώς μ" αρέσει να ντύνομαι. Ντύνομαι άνετα και δεν δίνω τόση σημασία στην εμφάνισή μου, από παλιά. Απ" τα 15 μου πάντα μαύρα φορούσα», έχει δηλώσει η ίδια παλαιότερα μιλώντας στη lifo.gr.
Πηγή φωτογραφίας: ΑP
Πηγή φωτογραφίας: ΑP
Πηγή φωτογραφίας: ΑP
Πηγή φωτογραφίας: ΑP
Πηγή φωτογραφίας: ΑP
Πηγή φωτογραφίας: ΑP
Πηγή φωτογραφίας: marykatrantzou.com
Πηγή φωτογραφίας: marykatrantzou.com
Το 2011, κέρδισε το βραβείο Emerging Talent - Ready-to-Wear award στα British Fashion Awards και τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς συνεργάστηκε με τον καλλιτέχνη Pablo Bronstein, με τον οποίο σχεδίασαν κοστούμια που εκτέθηκαν στο Institute of Contemporary Art στο Λονδίνο. Τον Μάρτιο του 2012 η Κατράντζου ήταν η υπεύθυνη του Βρετανικού Συμβουλίου Μόδας- Ένωσης Σχεδιαστών στο Λος Άντζελες. Μέσα από μία έρευνα με την ομάδα της, η Ελληνίδα σχεδιάστρια πρότεινε στρατηγικές για το πώς τα Βρετανικά ονόματα θα διαπρέψουν στις διεθνείς αγορές. Στο πλαίσιο αυτό, η συλλογή της για το Φθινόπωρο/Χειμώνα 2012-2013 παρουσιάστηκε στη Δυτική Ακτή σε αγοραστές, στιλίστες και Τύπο και απέσπασε εξαιρετικά σχόλια.
Ακόμη, το Μάρτιο του 2015, της απονεμήθηκε το βραβείο BFC/Vogue Designer Fashion Fund από το British Fashion Council,το οποίο συνοδεύτηκε από το ποσό των 200.000 λιρών. Άλλωστε δεν αμφισβητεί κανείς την εξαιρετική σχέση που έχει η Μαίρη Κατράντζου με την Vogue. Σε ερώτηση πως βλέπει η Άννα Γουίντουρ την δουλειά της σχεδιάστριας η απάντηση ήταν: «Με στηρίζει πολύ, ιδιαίτερα κατά τα πρώτα μου βήματα στον χώρο. Με παροτρύνει να κοιτάω μπροστά και να είμαι αφοσιωμένη στην ιδιοσυγκρασία της δουλειάς μου».
Ωστόσο το στιλ και το design δεν ήρθαν εξ ουρανού για την Μαίρη, μιας και το δαιμόνιο το πήρε από τους γονείς της. Ο πατέρας της είχε μεγάλη πείρα στα υφάσματα, η μητέρα της έκανε καριέρα στην εσωτερική διακόσμηση και ο παππούς της, Νίκος, ήταν ιδρυτής των ιστορικών καταστημάτων αθλητικών ειδών Κατράντζος. Η Μαίρη σπούδασε αρχιτεκτονική στο Rhode Island School of Design της Νέας Υόρκης και συνέχισε τις σπουδές της στο Central Saint Martins του Λονδίνου όπου ασχολήθηκε με τη μόδα, το σχεδιασμό υφασμάτων και μελέτησε πώς τα prints μπορούν να μεταμορφώσουν τη σιλουέτα. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της κατάφερε να πουλήσει μια σειρά από στάμπες στον αμερικανικό οίκο Bill Blass, ενώ στη συνέχεια δούλεψε στο πλευρό της επίσης επιτυχημένης Ελληνίδας σχεδιάστριας μόδας Σοφίας Κοκοσαλάκη - πάντα στο Λονδίνο.