Ο Στιβ ΜακΚουίν μάς συστήνει τέσσερις «Χήρες» έτοιμες να πάρουν το μέλλον στα χέρια τους, ο Ματέο Γκαρόνε υπογράφει μια σκοτεινή περιπέτεια εκδίκησης, η Ισλανδή Άισολντ Ουγκαντότιρ αφηγείται μια υπέροχη ιστορία αλληλεγγύης, και μια μικρή έκπληξη από την Αλβανία πρωταγωνιστούν ανάμεσα στις επιλογές της εβδομάδας.
Οι χήρες (Widows)
Σκηνοθεσία Στιβ ΜακΚουίν
Παίζουν: Βαϊόλα Ντέιβις, Ελίζαμπεθ Ντεμπίκι, Μισέλ Ροντρίγκεζ, Σίνθια Ερίβο, Λίαμ Νίσον, Κόλιν Φάρελ, Ρόμπερτ Ντιβάλ
Περίληψη: Τέσσερις γυναίκες που δεν έχουν τίποτα κοινό μεταξύ τους, παρά μόνο τα χρέη που τους άφησαν οι νεκροί σύζυγοί τους από τις εγκληματικές τους δραστηριότητες, ενώνονται κάτω από έναν κοινό σκοπό. Τοποθετημένο στο σύγχρονο Σικάγο, μέσα σε μια περίοδο αναταραχής, εντάσεις θα δημιουργηθούν όταν η Βερόνικα, η Άλις, η Λίντα και η Μπελ παίρνουν τη μοίρα τους στα χέρια τους και συνωμοτούν για να χτίσουν ένα μέλλον σύμφωνα με τους δικούς τους όρους.
Ο βραβευμένος με Όσκαρ Στιβ ΜακΚουίν («12 Χρόνια Σκλάβος») και η συν-σεναριογράφος του και κορυφαία σε πωλήσεις συγγραφέα Τζίλιαν Φλιν («Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε»), υπογράφουν ένα σύγχρονο θρίλερ με κεντρικό θέμα την εγκληματικότητα, το πάθος και τη διαφθορά, βασισμένο στην ομώνυμη μίνι τηλεοπτική σειρά του 2002.
Μια δυναμική γυναίκα, η Βερόνικα, αποφασίζει να ολοκληρώσει τη ληστεία που άφησε στη μέση ο νεκρός σύζυγός της. Τα μέλη της συμμορίας του όμως έχουν πεθάνει, οπότε η Βερόνικα αποφασίζει να βρει τις χήρες τους. Ξένες μεταξύ τους κι εντελώς αντίθετες, οι τέσσερις γυναίκες ενώνονται κάτω από έναν κοινό σκοπό. Η Λίντα, αθώα και πίστη στο νεκρό άνδρα της, προσπαθεί να κρατήσει ενωμένη την οικογένειά της μετά από τον θάνατό του. Η Άλις, μία Πολωνή μετανάστρια, έχει βιώσει την καταπίεση μέσα στο γάμο της, η Μπελ, δυνατή και ευθύς, είναι εξοικειωμένη με τον κίνδυνο και της είναι άγνωστος ο φόβος.
Οι τέσσερίς τους αποτελούν μία ιδιαίτερη ομάδα που διαμορφώνουν στην ουσία το χαρακτήρα αυτού του heist movie, που αν και διαθέτει ενδιαφέρουσες στιγμές, συχνά χάνει τον προσανατολισμό του. Ο Στιβ ΜακΚουίν μοιάζει να θέλει τα πάντα μέσα σε μία ταινία, αναμειγνύοντας είδη και ιδέες, ενώ προσπαθεί να αναπτύξει έναν έντονο κοινωνικό πολιτικό σχολιασμό πάνω στη σύγχρονη Αμερική, με κάποιες νότες γυναικείας χειραφέτησης.
Οι σκηνοθετικές αρετές του Βρετανού δημιουργού είναι αναμφίβολες, οπότε η κινηματογράφησή του διατηρεί ένα υψηλό επίπεδό, όμως οι ατμόσφαιρες συχνά μπερδεύονται και ο ρυθμός κάνει κοιλιές, που ευτυχώς οι ικανοί του πρωταγωνιστές σώζουν στο παραπέντε.