Έμπνευση, γράψιμο, ξαναγράψιμο, σβήσιμο, deadlines, ξενύχτι.
Η ζωή ενός συντάκτη έχει γρήγορους ρυθμούς. Καθημερινά βρίσκεται αντιμέτωπος με την ειδησεογραφία που τρέχει ιλιγγιωδώς, μιλά με αμέτρητο κόσμο, κάνει εξαιρετικές συζητήσεις με ανθρώπους από κάθε χώρο -πολιτισμικό, πολιτικό, lifestyle- και περνά ώρες ατελείωτες παρέα με το πληκτρολόγιό του -σε εμένα κάποια γράμματα πια έχουν πάψει να φαίνονται, καλά που ξέρω τυφλό σύστημα.
Αν και προσπαθώ να αφιερώσω λίγο χρόνο σε εμένα πριν «ξεχυθώ» στον απέραντο online κόσμο της ειδησεογραφίας, από τις πρώτες κινήσεις μου όταν ανοίγω τα μάτια μου το πρωί είναι να σερφάρω στα σπουδαιότερα sites παγκοσμίως, να τσεκάρω τι έγινε τις τελευταίες ώρες, να «ακούσω» τα πρόσωπα που παίζουν, τις νέες τάσεις, και να γεμίσω ακόμα μια σελίδα ιδέες για άρθρα και συνεντεύξεις που πρέπει (ή απλώς θέλω) να γίνουν.
Ένας από τους καλύτερους φίλους του συντάκτη είναι ο υπολογιστής του. Μαζί του περνάει ξενύχτια, απογοητεύσεις και επιτυχίες, τα λόγια του παίρνουν ζωή, η έμπνευσή του γίνεται κείμενο και μπορεί να αποτυπώσει σε μερικές χιλιάδες λέξεις μια lifelong ιστορία.
Σταθερός ή laptop, ο υπολογιστής είναι κάτι σαν την μπαγκέτα του μάεστρου.
Το tablet; Όχι, θα σου έλεγα πριν λίγο καιρό. Με τίποτα. Πώς θα γράφω; Πώς θα τρέχουν τα δάχτυλά μου πάνω στην οθόνη, όπως τρέχουν στο πληκτρολόγιο -σαν να βιάζομαι γιατί η έμπνευση θα μου φύγει- πώς θα συνδέσω τα διάφορα gadgets που χρειάζομαι καθημερινά, δουλεύοντας με αμέτρητες φωτογραφίες και αρχεία; Θα μπορούν να συνδεθούν; Θα είμαι άνετος ή θα πατάω το ένα κουμπί και θα πατιούνται άλλα τέσσερα μαζί του;