Στην οικογένειά μου, η Πρωτοχρονιά -όχι η παραμονή, ανήμερα- ήταν η καλύτερη μέρα των γιορτών.
Αγουροξυπνημένοι από το ξενύχτι και το πολύ φαγητό της προηγούμενης μέρας, έχουμε όλοι ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μας την ικανοποίηση που προσφέρουν οι ανέμελες στιγμές με τους αγαπημένους μας (και το μόνιμα γεμάτο στομάχι)! Ναι, αυτό είναι οι γιορτές, τα χαμόγελα και το αίσθημα πληρότητας που νιώθεις κοιτώντας όσους έχεις γύρω σου.
Το πρωινό της Πρωτοχρονιάς είναι η μέρα που ανταλλάζουμε τα δώρα, με τον πρώτο καφέ του νέου έτους, λίγη βασιλόπιτα και πολλή φασαρία -την οποία βέβαια δε θα την άλλαζα με τίποτα. Ο μπαμπάς που πάντα διαλέγει τα λάθος δώρα, τη μαμά που πάντα διαλέγει αυτά που αρέσουν στην ίδια και αγνοεί παντελώς το προσωπικό σου γούστο, τους μικρότερους που βάζουν τη φαντασία τους ελεύθερη και δωρίζουν ζωγραφιές και χειροτεχνίες… Όλοι συγκεντρώνονται στο σαλόνι και αρχίζει το σκίσιμο του περιτυλίγματος!
Φέτος, με τον αδερφό μου αποφασίσαμε να αναλάβουμε το δώρο του μικρότερου ξαδέρφου μας, Άλκη, που πέρασε πριν λίγους μήνες στην πρώτη του επιλογή. Καθώς ξεκινάει μια από τις πιο όμορφες περιόδους στη ζωή του, αποφασίσαμε να μην κινηθούμε στα κλασικά μονοπάτια, αλλά να σκεφτούμε καλά ποια θα ήταν η αγορά μας. Έπρεπε να είναι κάτι που θα ήταν παράλληλα χρήσιμο, αλλά και συναρπαστικά. Κάτι που θα πάρει μαζί του φεύγοντας για την πόλη όπου σπούδαζε, μόλις τελειώσουν οι διακοπές, και θα γίνει κομμάτι της καθημερινότητάς του, κάνοντάς τη και πιο εύκολη.
