Ο αναπάντεχος κανόνας που ακολουθούν οι διακοσμητές όταν αγοράζουν καναπέ -Kαι ο τύπος που δεν επιλέγουν ποτέ
Μοιάζει πρακτικός και πολυχρηστικός, όμως οι ειδικοί της διακόσμησης συμφωνούν: δεν είναι αυτός ο τύπος καναπέ που ταιριάζει στην καθημερινή ζωή του σπιτιού.
Η αναζήτηση του ιδανικού καναπέ μπορεί να φαίνεται απλή υπόθεση, όμως για πολλούς interior designers και επαγγελματίες του χώρου, υπάρχει ένας κανόνας που σπάνια παραβιάζουν: Έναν συγκεκριμένο τύπο καναπέ δεν τον επιλέγουν ποτέ για το βασικό καθιστικό.
Αν και μπορεί να μοιάζει σαν την πιο «έξυπνη» λύση -ειδικά όταν το σπίτι δεν διαθέτει ξεχωριστό δωμάτιο για επισκέπτες -στην πράξη, αυτό το είδος καναπέ τείνει να προσφέρει λιγότερη εργονομία, μικρότερη διάρκεια και μειωμένη αισθητική ποιότητα σε σχέση με έναν τυπικό καναπέ σαλονιού.
Ποιον τύπο καναπέ δεν προτιμούν οι διακοσμητές
Πρόκειται για εκείνα τα μοντέλα που συνδυάζουν καθιστικό και δυνατότητα φιλοξενίας, επιλέγοντας τη λειτουργικότητα εις βάρος της άνεσης, οι καναπέδες-κρεβάτι.
Όπως εξηγεί εκπρόσωπος γνωστού καταστήματος επίπλων, «οι περισσότεροι πελάτες έρχονται αναζητώντας ευελιξία, αλλά συχνά αποχωρούν με κάτι πολύ πιο σταθερό και άνετο. Και τις περισσότερες φορές, δεν το μετανιώνουν».
Το πρόβλημα, σύμφωνα με επαγγελματίες του χώρου, είναι πως τα συγκεκριμένα έπιπλα κατασκευάζονται με γνώμονα τη μετατροπή τους σε κρεβάτι, κάτι που επηρεάζει τη συνολική δομή και την αίσθηση στο κάθισμα. Οι μηχανισμοί που ενσωματώνονται εσωτερικά καθιστούν το έπιπλο πιο βαρύ, πιο άκαμπτο και συχνά πιο δυσκίνητο. Αυτό μπορεί να μην είναι πρόβλημα σε έναν βοηθητικό χώρο, αλλά στο κύριο σαλόνι, όπου περνά κανείς τις περισσότερες ώρες, κάθε λεπτομέρεια μετράει.
Δεν είναι θέμα στιλ ή γούστου. Είναι θέμα εμπειρίας χρήσης. Οι καναπέδες αυτού του τύπου δεν έχουν κατασκευαστεί για να κάθεσαι χαλαρά κάθε μέρα, για ώρες. Πολλοί επαγγελματίες, μάλιστα, προτείνουν να επιλέγεται αυτός ο τύπος μόνο σε περιπτώσεις όπου ο χώρος χρησιμοποιείται περιστασιακά, όπως ένα γραφείο, ένας ξενώνας ή ένα playroom.
Η εξαίρεση στον κανόνα υπάρχει. Όταν φιλοξενείτε κόσμο τακτικά μέσα στον μήνα και δεν υπάρχει εναλλακτική, τότε ο συμβιβασμός μπορεί να έχει νόημα. Αν κάποιος χρησιμοποιεί συστηματικά τη λειτουργία του κρεβατιού, τότε ναι, ίσως να αξίζει η ελαφρώς σκληρότερη εμπειρία στο κάθισμα.
Για τους περισσότερους, όμως, η λύση μπορεί να είναι πιο απλή. Ένα καλής ποιότητας φουσκωτό στρώμα φιλοξενίας, που φυλάσσεται εύκολα και χρησιμοποιείται μόνο όταν χρειάζεται, είναι συχνά επαρκές. Κι έτσι δεν θυσιάζεται η καθημερινή άνεση για χάρη μιας υποθετικής ανάγκης.
Σε μια εποχή όπου το σπίτι αποτελεί το καταφύγιο της καθημερινότητας, κάθε αντικείμενο πρέπει να εξυπηρετεί πρώτα την πραγματική ζωή και έπειτα τις πιθανότητες. Οι designers δεν απορρίπτουν την ευελιξία, αλλά γνωρίζουν πως η ποιότητα ζωής ξεκινάει από τον καναπέ στον οποίο επιλέγουμε να καθόμαστε. Και σε αυτό, η άνεση προηγείται της πρόβλεψης.
