Πείτε μας λίγα λόγια για το σπίτι σας.
Αν και είμαι μεγαλωμένος στα νότια, τα τελευταία χρόνια επιλέγω να μένω σε γειτονιές γύρω από την Ακρόπολη. Σε αυτό εδώ το σπίτι μένω συγκεκριμένα τέσσερα χρόνια και μου αρέσει πολύ. Ισως επειδή δεν είμαι του αστικού τοπίου, νιώθω ότι με «πνίγει». Και εδώ η περιοχή, το Κουκάκι συγκεκριμένα με τις γειτονιές του και το πράσινο, με καλύπτει απόλυτα. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία 15 χρόνια επιλέγω να μένω σε σπίτια που απέχουν μεταξύ τους το πολύ τρία τετράγωνα.
Οταν, λοιπόν, είδα αυτό το σπίτι τρελάθηκα για έναν ακόμη λόγο. Πρόκειται για ένα διαμέρισμα του Τάκη Ζενέτου, το βρίσκω μοναδικό για τη θέα του, τους ήχους και έχει το δάσος δίπλα. Βέβαια επειδή υπάρχει το γραφείο στο Παρίσι και η δραστηριότητα στη Γαλλία, μοιράζω το χρόνο μου και βρίσκομαι εδώ περίπου 15 ημέρες το μήνα.
Πού θεωρείτε ότι είστε πιο παραγωγικός;
Δεν παίζει ρόλο. Απλά όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα ξεχνάω τη Γαλλία και όταν βρίσκομαι στη Γαλλία ξεχνάω την Ελλάδα, αν και προσπαθώ να το ισορροπήσω λίγο αυτό.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας σημείο στο σπίτι;
Το δώμα στον πάνω όροφο που οδηγεί στη βεράντα και η κουζίνα που έχει θέα την Ακρόπολη. Την έκανα κίτρινη χωρίς να ξέρω το γιατί, ίσως γιατί μου ταιριάζει με την εποχή που έχει φτιαχτεί αυτό το σπίτι. Και μου αρέσουν πολύ τα μπλε κουφώματα στα αλουμίνια, που τα έχω κρατήσει, έτσι όπως πρωτοκατασκευάστηκαν.
Υπάρχει κάποιο δωμάτιο που νιώθετε ότι σας εμπνέει περισσότερο για τη δουλειά και κάποιο που σας αποσυμφορεί από το στρες;
Με χαλαρώνει το δώμα ξανά και η βεράντα που την απολαμβάνω πολύ με φίλους χειμώνα - καλοκαίρι. Για τη δουλειά εμπνεύομαι πολύ στην τραπεζαρία και συγκεκριμένα σε αυτό εδώ το τραπέζι. Mάλιστα, πολλές φορές μπορεί να δουλέψω από το σπίτι για να «γλιτώσω» από τη φασαρία του γραφείου ή να κάνω τις συσκέψεις μου μέσω zoom εδώ. Εχουν γίνει πολλά δημιουργικά πράγματα από το σπίτι.
Εκτός από το σπίτι σας, ποιο είναι το αγαπημένο σας μέρος στον κόσμο;
Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο, νομίζω περνάω φάσεις. Τα τελευταία τρία χρόνια αναμένω με αγωνία να πάω στη Σίφνο σε ένα σπίτι που νοικιάζω. Παράλληλα και στη Γαλλία, όταν είμαι στο Παρίσι, μου αρέσει και χαλαρώνω να περπατάω κατά μήκους του Σηκουάνα γιατί έχει το υγρό στοιχείο. Πολλές φορές θα πάρω το τρένο και κατεβαίνω στη Μασσαλία που είναι κάτι άλλο από το Παρίσι και μου θυμίζει πάρα πολύ την Ελλάδα. Και αυτό μου αρέσει πολύ.
Τι διαβάζετε αυτή την περίοδο;
Επειδή είχα πάει πρόσφατα στην Καρδαμύλη ξεκίνησα ένα βιβλίο του Πάτρικ Λη Φέρμορ, «Τη Ρούμελη».
Υπάρχει κάποιο αντικείμενο στο σπίτι με το οποίο είστε συναισθηματικά συνδεδεμένος;
Οι πίνακες που μαζεύω σιγά σιγά και τους αγαπάω όλους. Από εκείνον που έχει φτιάξει η βαφτιστήρα μου, μέχρι ο τελευταίος του Αλέξη Ακριθάκη.
Τι είναι εκείνο που σας εξιτάρει στο κόσμημα;
Δεν ξέρω πραγματικά τι είναι αυτό που με εξιτάρει. Από τότε που με θυμάμαι με το κόσμημα ασχολούμαι και το νιώθω σαν να είναι η συνέχειά μου. Κάτι πολύ οικείο. Φαντάζομαι ότι αν ασχολιόμουν με κάτι άλλο από μικρός, θα ένιωθα ανάλογα. Οτιδήποτε όμως έχει να κάνει με δημιουργία, του να παράξεις ένα προϊόν, με ιντριγκάρει πάρα πολύ.
Πού βρίσκετε έμπνευση;
Τελευταία βρίσκω την έμπνευση από τη χώρα και τις ρίζες μας. Και θεωρώ ότι πάντα και σε κάθε χώρα συμβαίνει αυτό. Δηλαδή οι Ιταλοί εμπνέονται από την Ιταλία, οι Γάλλοι από τη Γαλλία και πάει λέγοντας. Έχει αρχίσει και με ενδιαφέρει πάρα πολύ το μουσειακό κομμάτι, το αρχαιολογικό της Ελλάδας και βλέπω, επίσης, ότι και στο εξωτερικό αυτό είναι που θέλουν να δουν από έναν Ελληνα.
Η τελευταία συλλογή, η Immortelle, είναι άμεσα συσχετισμένη με αυτό που μόλις ανέφερα. Tον σχεδιασμό της τον εμπνεύστηκα την περίοδο του covid και έχει να κάνει με την κολώνα του Παρθενώνα, συνδυάζει κομμάτια της ιστορίας και του πολιτισμού. Είναι ουσιαστικά ένα μικρό κομμάτι από την κολώνα που έχει σπάσει και γίνεται μια «μπουκιά» με τη χαρακτηριστική αυλάκωση ενός δωρικού κίονα. Ως μια σύγχρονη αναδρομή στις αρχετυπικές ελληνικές εικόνες, το απεικονίζω με χειροποίητο χρυσό.
Τώρα βγαίνει και με λιτά, χειροποίητα κορδόνια που μοιάζουν με σπάγκο, ένα πολύ ελληνικό υλικό. Αλλά επειδή ο σπάγκος τσιμπάει στο δέρμα το φτιάξαμε με ειδικό υλικό και χρώματα για να φοριέται κάθε μέρα.
Αν δεν ήσασταν κοσμηματοποιός, τι θα κάνατε;
Νομίζω πως θα μπορούσα να κάνω οτιδήποτε έχει να κάνει με τη δημιουργία. Από αγρότης να παράγω το προϊόν μου, μέχρι αρχιτέκτονας να σχεδιάζω κτίρια. Μόνο με την τεχνολογία δεν θα μπορούσα ποτέ να ασχοληθώ και τα οικονομικά.
Μιλήστε μας για την τελευταία σας συλλογή και τα επόμενα σχέδια σας.
Η τελευταία συλλογή είναι αυτή για την οποία μιλήσαμε και πριν, η Immortelle που έκανε launched φέτος ουσιαστικά. Η ιδέα είναι ότι κάτι σπάει από τον Παρθενώνα και το βάζεις επάνω σου. Αλλά αυτό που είναι ωραίο και γι' αυτό λέγεται Immortelle, που σημαίνει αθάνατος, είναι η αίσθηση ότι το βρίσκεις στο χώμα, το δένεις και το βάζεις στο λαιμό σου. Φτιάχτηκε με ένα τρόπο τέλειο ώστε να μην μοιάζει τέλειο, βγαίνει μόνο σε χρυσό και σε λίγες εβδομάδες θα είναι διαθέσιμα τα κομμάτια της Immortelle με τον σπάγκο.
Ο Γιάννης Σεργάκης από το 2015 διατηρεί κατάστημα στη Βαλαωρίτου 5. Κινείται μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας (έχει corner στο le Bon Marche), ενώ μόλις πριν λίγες ημέρες άνοιξε το νέο του κατάστημα στη Νάουσα της Πάρου. Ενα πολύ ιδιαίτερο μαγαζί που «αφηγείται» τη ζωή στο νησί, σε concept του Franck Durand και αρχιτέκτονα τον Ντίνο Πλούμπη.
Eκεί, εκτός από τα κοσμήματα του Γιάννη Σεργάκη, θα βρείτε μια συλλογή κεραμικών αντικειμένων της Ελλης Σοφιανοπούλου, πετσέτες Sun of the Beach για το καλοκαίρι, τσάντες του Atelier Franck Durand, δημιουργίες της Charlotte Chesnais και της Bρετανίδας Solange Azagury-Partridge και πασμίνες από κασμίρ Kujten.
