Ένα στούντιο 24 τ.μ. μεταμορφώθηκε σε φωτεινό σπίτι με μίνιμαλ αισθητική και ατμόσφαιρα διακριτικής πολυτέλειας
Μόλις λίγα βήματα από τους Κήπους του Λουξεμβούργου, στο Παρίσι, ένας χώρος που αποτελούσε μέρος παλιού σχολείου μεταμορφώθηκε σε λειτουργικό μικρό σπίτι, με έμπνευση από τη Μεσόγειο.
Ένα διαμέρισμα μόλις 24 τετραγωνικών μέτρων στο κέντρο του Παρισιού δεν φαντάζει ιδανικό για άνετη διαβίωση. Πόσο μάλλον όταν βρίσκεται μέσα σε ένα παλιό καθολικό σχολείο του 19ου αιώνα και κουβαλάει πάνω του όλα τα σημάδια της εγκατάλειψης: ξεθωριασμένες μοκέτες, κουρτίνες με λουλούδια, τοίχους βαμμένους από τον χρόνο. Όμως ο αρχιτέκτονας Αουρελιέν Ντυνί κατάφερε να του δώσει νέα ζωή, μετατρέποντάς το σε ένα φωτεινό, καλαίσθητο και ιδιαίτερα έξυπνα σχεδιασμένο στούντιο με αέρα Νότου.
Οι ιδιοκτήτες ήθελαν ένα διαμέρισμα για το παιδί τους, που θα μπορεί να ζει, να σπουδάζει και να εργάζεται στο Παρίσι, χωρίς να νιώθει εγκλωβισμένο σε τέσσερις τοίχους. «Ζήτησαν έναν χώρο φωτεινό, λειτουργικό, με σύγχρονο σχεδιασμό», εξηγεί στο περιοδικό Never Too Small ο Ντυνί.
Δείτε πώς ο χώρος των 24 τ.μ. έγινε λειτουργικό σπίτι
Το ζητούμενο δεν ήταν μόνο η εργονομία, αλλά και το συναίσθημα -και το τελικό αποτέλεσμα είναι ακριβώς αυτό: ένας πλήρως εξοπλισμένος μικρόκοσμος, που καταφέρνει να αποπνέει την αίσθηση ενός μεγαλύτερου σπιτιού, προσφέροντας καθιστικό, ξεχωριστό χώρο ύπνου, τραπεζαρία και μια κουζίνα έτοιμη να φιλοξενήσει καλεσμένους.
Η πρώτη κίνηση του αρχιτέκτονα ήταν να απογυμνώσει το διαμέρισμα: έφυγε το παλιό πατάρι που θύμιζε σοφίτα αποθήκευσης, ξηλώθηκαν οι μοκέτες και τα τοιχοκαλύμματα, ενώ προστέθηκε θερμομόνωση.
«Η αρχική διαρρύθμιση περιλάμβανε έναν απομονωμένο διάδρομο εισόδου, ένα πολύ στενό πατάρι με σκάλα, μπάνιο και κουζίνα στριμωγμένα σε σκοτεινά δωμάτια χωρίς αποθηκευτικούς χώρους», αναφέρει ο Ντυνί.
Το παλιό μπάνιο κατεδαφίστηκε για να δημιουργηθεί ενιαία κουζίνα, ενώ η παλιά κουζίνα μετατράπηκε σε τουαλέτα και ενσωματωμένο αποθηκευτικό όγκο. Το άνοιγμα του χώρου δεν σήμαινε απλώς αφαίρεση στοιχείων, αλλά και προσθήκη νέων δυνατοτήτων και λειτουργικότητα.
Για να ορίσει τις διαφορετικές ζώνες του μικρού χώρου χωρίς να τον κατακερματίσει, ο Ντυνί χρησιμοποίησε καμπύλα χωρίσματα σε διαφορετικά ύψη, δημιουργώντας ροή και φυσικό διαχωρισμό. Μια από τις καμπύλες «αγκαλιάζει» τον χώρο ύπνου, έναν υπερυψωμένο ξύλινο όγκο με αποθηκευτικούς χώρους για βαλίτσες και στρώματα γιόγκα.
Άλλη καμπύλη χωρίζει το μπάνιο και την ντουλάπα, επιτρέποντας στο φως να κυκλοφορεί χωρίς να θυσιάζεται η ιδιωτικότητα. «Ο στόχος ήταν το διαμέρισμα να δίνει την αίσθηση χώρου όσο το δυνατόν πιο ανοιχτού και φωτεινού», εξηγεί ο αρχιτέκτονας.
Όμως η αληθινή γοητεία του χώρου βρίσκεται στις λεπτομέρειες. Οι επιλογές των υλικών και των υφών δημιουργούν μια αίσθηση οικειότητας και μεσογειακής θαλπωρής, σαν να μεταφέρεται κανείς νοερά σε ένα κυκλαδίτικο νησί.
Ο Ντυνί σχεδίασε έναν πάγκο από γύψο με φινίρισμα μικροτσιμέντου, που λειτουργεί ταυτόχρονα ως καθιστικό, ράφι, γραφείο ή χώρος αποθήκευσης. Το στρογγυλό τραπέζι της τραπεζαρίας είναι κατασκευασμένο από το ίδιο υλικό, δίνοντας συνέχεια στην αισθητική και αναδεικνύοντας τη φυσική υφή των επιφανειών.
Τα αρχικά ξύλινα δοκάρια διατηρήθηκαν, δίνοντας μια αυθεντική παριζιάνικη αίσθηση, ενώ οι πέτρινες πλάκες στο πάτωμα και τον πάγκο της κουζίνας προσθέτουν μια σχεδόν αγροτική χροιά, σαν μια υπενθύμιση της ζωής στην εξοχή. «Η ιδέα ήταν να φέρουμε μια αίσθηση αυθεντικής, εξευγενισμένης εξοχής μέσα στο αστικό τοπίο», σημειώνει ο Ντυνί.
Η φιλοσοφία του συνοψίζεται στο «minimalism and more» -λιγότερα πράγματα, περισσότερη ποιότητα, ευελιξία και χαρακτήρας. Όπως επισημαίνει ο ίδιος: «Κάθε εποχή κατασκευής έχει τις δικές της αδυναμίες. Ένα καλό redesign μπορεί να μεταμορφώσει την εμπειρία της καθημερινής ζωής, ώστε να μη χρειάζεται κανείς να εγκαταλείψει το κέντρο για να βρει ποιότητα διαβίωσης».
