Λίγες μέρες πριν από τα γενέθλιά της,που θα γιόρταζε στις 8 Ιουνίου, η Νόνικα Γαληνέα άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 84 ετών, έχοντας στο πλευρό της την οικογένειά της και τις τρεις κόρες της.
Γυναίκα εντυπωσιακή, με φινέτσα και χιούμορ που γνωρίζουν καλά όσοι τον ήξεραν προσωπικά, η Νόνικα Γαληνέα έζησε μία ζωή σαν παραμύθι. Ακολούθησε τον δρόμο της καρδιάς της χωρίς να φοβάται και κατάφερε να γίνει μία μοναδική περίπτωση στα ελληνικά θεατρικά πράγματα, αφούσε ιδιαίτερες εποχές κατάφερε να φέρει στην Αθήνα έναν ευρωπαϊκό αέρα.
Η Νόνικα Γαληνέα ήταν γόνος μιας μεγαλοαστικής οικογένειας. Πατέρας της ο Πέτρος γαληνέας δικηγόρος από την Καρδαμύλη της Μάνης, που διατέλεσε διευθυντής των Μύλων του Αγίου Γεωργίου και μητέρα της η Θεοδοσία Καραϊωσηφόγλου. Εκείνηγεννήθηκε το 1938 στην Αθήνα και φοίτησε αρχικά στο σχολείο στη Νέα Μάκρη. Στα 14 της πηγαίνει στη Φλωρεντία και συνεχίζει τις σπουδές της σε αγγλικό σχολείο στην Ελβετία, ενώ στα 18 της στο Λονδίνο γράφεται στο Densons Secretarial College.
Μετά από παρότρυνση του καλού της φίλου Ανδρέα Βουτσινά σπούδασε στη δραματική σχολή «Webber Douglas School of Singing and Dramatic Art». Φυσικά οι γονείς της δεν ήθελα η κόρη της να γίνει ηθοποιός. Μάλιστα η Νόνικα Γαληνέα έχει περιγράψει σε συνέντευξη της στο bovary.gr και στη Μυρτώ Λοβέρδου τη σκηνή που εκτυλίχθηκε στο σπίτι τους όταν ανακοίνωσε την απόφαση της. «Η μαμά και ο μπαμπάς, ενώ ήταν χωρισμένοι, μου είπαν, ο καθένας από την μεριά του, ακριβώς το ίδιο πράγμα: “Αν είναι να γίνεις Ινγκριντ Μπέργκμαν, εντάξει”. Τους απάντησα πάρα πολύ δειλά, ότι Ινγκριντ Μπέργκμαν μπορεί να μην γίνω, αλλά Νόνικα Γαληνέα θα γίνω».
Η Νόνικα Γαληνέα παντρεύτηκε τον νευρολόγο ψυχίατρο Νίκο Μουτούση, με τον οποίο σε έμεινε πέντε χρόνια στο Παρίσι. Μαζί απέκτησαν τρία παιδιά,τις δίδυμες Αλεξία και Εριέττα και την Μαρία Αμαλία - οι δύο τελευταίες μάλιστα ακολούθησαν την καριέρα της μητέρας του στο θέατρο. Μετά από τη γέννηση των κοριτσιών και εξαιτίας των διαφωνιών με τον πρώτο της σύζυγο, αν και έγκυος ακόμη στην Αμαλία, η Νόνικα Γαληνέα αποφασίζει να γυρίσει στην Αθήνα και να ακολουθήσει το όνειρό της .«Πάντα ακολουθούσα αυτό που με έσπρωχνε από μέσα μου. Και ναι, αυτό έχει τίμημα. Αλλά αλίμονο σ’ αυτόν που δεν το τολμάει. Γιατί αν αρχίσεις να συμβιβάζεσαι με τον εαυτό σου, είσαι σκλάβα του εαυτού σου και μικραίνεις, μικραίνεις σαν άνθρωπος. Πρέπει να έχεις κουράγιο», θα έλεγε.