Ήταν το 1994, όταν ο Σωτήρης και η Μαριάννα Λαγουδάκη, δυο Αθηναίοι, κατά την περίοδο των διακοπών τους με ένα σκάφος προσάραξαν στον κόλπο Βαλίτσα στο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής, κι έκτοτε μαγεύτηκαν.
Τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος, η ηρεμία που προκαλούν οι ήχοι των κυμάτων όταν σκάνε στους βράχους, και το άρωμα από το ρετσίνι των πεύκων που γέμισε την ατμόσφαιρα ήταν μόνο μερικοί από τους λόγους αυτού του «κεραυνοβόλου» έρωτα, όπως παραδέχονται οι ίδιοι. Έτσι αναζητώντας μια καλύτερη ποιότητα ζωής, αγόρασαν -προς έκπληξη όλων- ένα άχρηστο κατά πολλούς κομμάτι γης και αποφάσισαν να δημιουργήσουν τον δικό τους παράδεισο.
Δούλεψαν σκληρά και τελικά δημιούργησαν ένα θέρετρο -πολλοί το έχουν παρομοιάσει και με μικρό γαλατικό χωριό- για κάθε επισκέπτη που σέβεται τον εαυτό του και ιδιαίτερα τη φύση. Το όνομά του resort, -«Πόρτο Βαλίτσα»- πήρε το μισό όνομά του από τους ιδιοκτήτες του, καθώς αυτοί του προσέθεσαν στο ήδη υπάρχον αρβανίτικο τοπωνύμιο βαλίτσα το «Porto». Η πιο πιθανή εικασία για την ετυμολογία του «valitsa» τώρα είναι πως προέρχεται εκ παραφθοράς του «vavalitje» ή «vaulitje» που σημαίνει «κυματισμένη θάλασσα».