shutterstock
shutterstock
ONLINE DATING

«Τι έμαθα μετά από 100 ραντεβού μέσω site γνωριμιών»


Η μυθιστοριογράφος Κλερ ΜακΓκόγουαν κατάφερε να ολοκληρώσει μία αποστολή με συνεχόμενα ραντεβού. 100 για την ακρίβεια. Ύστερα από πολλά ποτά,  άβολες, περίεργες συζητήσεις σε μπαρ και γνωριμίες μας αφηγείται την ιστορία της. 

«Πριν από δύο χρόνια, όταν ήμουν 32, αποφάσισα να ξανακάνω την εμφάνισή μου στον κόσμο των ραντεβού. Χτυπημένη από ένα άσχημο διαζύγιο και με αρκετά περίεργη ψυχολογία, ήμουν πεπεισμένη -και τρομοκρατημένη- πως θα μείνω μόνη μου για το υπόλοιπο της ζωής μου. Όμως το διαδίκτυο είναι γεμάτο άντρες κι εγώ είχα πάρει απόφαση να βγω με όσους μου άρεσαν μέχρι να βρω τον ένα και μοναδικό. Αν ήξερα ότι θα μου έπαιρνε έναν χρόνο και 100 ολόκληρα ραντεβού, μπορεί να είχα κάνει λίγη προπόνηση προηγουμένως. Γιατί τα ραντεβού τελικά μοιάζουν με τα extreme σπορ. Σιγά σιγά θα αρχίσεις να βαριέσαι. Θα πληγωθείς. Και τέλος θα ευχηθείς να είχες και ένα εφεδρικό συκώτι από τα πολλά ποτά...

Στην αρχή το αντιμετώπισα σαν ένα νέο πρότζεκτ. Έκανα λίστες, κρατούσα σημειώσεις και φυσικά βιβλίο με τα πρακτικά. Είχα μπει στο Tinder και σε άλλα 4 dating apps. Το πρώτο πράγμα που έκανα με το που ξυπνούσα ήταν να τσεκάρω τα μηνύματά μου. Χωρίς να έχει περάσει πολύς καιρός, ήξερα ήδη πώς να καταλαβαίνω μέσα σε 10 δευτερόλεπτα την εξέλιξη του ραντεβού με κάποιον. Οι φίλες μου μου έλεγαν ότι είμαι τρελή, όμως εγώ δεν μπορούσα να σταματήσω. Ήθελα να μάθω τι γίνεται, να μοιραστώ με τον κόσμο τις γνώσεις μου, να σας γλιτώσω από χαμένο χρόνο, ενέργεια και -πιθανώς- ερωτοχτυπήματα.

Ραντεβού 1
«Όλα θα είναι τέλεια» έλεγα στον εαυτό μου όσο περίμενα να απολαύσω ένα απογευματινό τσάι με τον αστείο και ενδιαφέροντα συγγραφέα. Ήταν το πρώτο μου ραντεβού μετά από περισσότερο από 6 χρόνια και ήμουν πολύ ενθουσιασμένη. «Θα είναι πολύ εύκολο.» ΛΑΘΟΣ. Άρχισα να έχω τρελό πονόδοντο την ώρα που έπινα το Earl Grey μου και μπορούσα να μασήσω μόνο από τη μία πλευρά του στόματός μου. Η συνεχής έκφραση πόνου στο πρόσωπό μου μάλλον δεν τον άναψε, γιατί δεν επικοινώνησε ποτέ ξανά μαζί μου. Τα σύγχρονα ραντεβού είναι πολύ διαφορετικά συγκριτικά με αυτά που ήξερα και σίγουρα μπορούν να γίνουν τόσο επίπονα όσο και ένα οδοντικό απόστημα... Έπρεπε να γίνω πιο δυνατή και μάλιστα γρήγορα.

Ραντεβού 2- 15
Ενώ είχα μπει σε έναν ρυθμό, άρχισα να παθαίνω τα πρώτα σοκ. Στο πέμπτο ραντεβού, ο τύπος ήταν τόσο ντροπαλός που δεν είπε ούτε μία κουβέντα στη διάρκεια ενός δίωρου γεύματος. Στο όγδοο, ζήτησε αρκετά πιεστικά να μείνει σπίτι μου. Όταν του είπα πως οι συγκοινωνίες λειτουργούν ακόμα, απάντησε μουτρωμένος «Καλά τότε, θα κοιμηθώ στο πάρκο.» Τον Μάιο, το ραντεβού με το νούμερο 15 είχε μία τρελή γάτα στο σπίτι του, η οποία τρύπωσε ύπουλα στην κρεβατοκάμαρα και μου δάγκωσε το πόδι. Έπρεπε λοιπόν να είμαι πιο επιλεκτική. Αντί να βγαίνω με όλους αυτούς που έδειχναν το ενδιαφέρον τους, θα έπρεπε να γνωρίζω πως έχουμε αρκετά κοινά, πως έχουν ένα ενδιαφέρον επάγγελμα και κυρίως μία φωτογραφία που δείχνει το πρόσωπό τους. Έπρεπε επίσης να βρίσκω την ιδανική τοποθεσία. Ένα ζωντανό μέρος για χαλαρό ποτό, χωρίς όμως να είναι γεμάτο κόσμο, δηλαδή το κατάλληλο μέρος για συζήτηση. Τα θεατρικά έργα, οι ταινίες και τα εστιατόρια ήταν εκτός πλάνου.

Ραντεβού 16
Είχα φτάσει στα πρόθυρα της απελπισίας, όταν άρχισα να συνομιλώ με έναν stand-up κωμικό. Αυτό είναι το καλό με τις διαδικτυακές γνωριμίες: υπάρχει πάντα πιθανότητα να βρεις κάτι άλλο. Στο πρώτο μας ραντεβού, μιλούσαμε με τις ώρες και όταν γυρίσαμε σπίτι μου τηλεφώνησε για να μιλήσουμε κι άλλο. Για δύο περίπου μήνες περνούσαμε πραγματικά καλά. Μπορούσε να με κάνει να κλάψω από το γέλιο και να με κρατήσει ξύπνια όλο το βράδυ. Όμως τα ραντεβού μας άρχισαν να αραιώνουν και στο ενδιάμεσο δεν μου έστελνε ποτέ μηνύματα. Εγώ ήθελα περισσότερα, οπότε το έληξα. Ήμουν αρκετά μπερδεμένη. Ήμουν λάθος που ήθελα και να στέλνουμε εκτός από το να βλεπόμαστε; Έπρεπε να συμβιβαστώ στο να βλέπω κάποιον μόνο από κοντά; Είχα πολλές απορίες, αλλά το μόνο που ήξερα ήταν πως ήθελα περισσότερα. 

Ραντεβού 21
Στέλναμε για άπειρο καιρό πριν συναντηθούμε και ήμουν πολύ ενθουσιασμένη. Δικηγόρος στο επάγγελμα, φαινόταν γλυκός και έξυπνος. Όταν όμως συναντηθήκαμε για το πρώτο μας ραντεβού, κατάλαβα αμέσως πως δεν υπήρχε χημεία. Ήταν ακριβώς το ίδιο γλυκός και αστείος από κοντά, όμως μετά ήρθε η ώρα του φιλιού και... τέλος παιχνιδιού. Είναι χτύπημα κάτω από τη ζώνη όταν συνειδητοποιείς πως ο τύπος με τον οποίο ανταλλάσσεις συνεχή μηνύματα για καιρό σε αφήνει στα κρύα του λουτρού. Πλέον ωστόσο, κάνουμε καλή παρέα και πολύ συχνά πηγαίνουμε σε παραστάσεις και γκαλερί. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα απρόσμενο προνόμιο στο εγχείρημά μου.

Ραντεβού 29
Τα πράγματα άρχισαν να φτιάχνουν. Γνώρισα έναν υπέροχο άντρα: όμορφο, με χιούμορ και πολύ ενδιαφέρον. Το πρώτο ραντεβού μας κράτησε μέχρι τις 3 το πρωί και περιείχε κωπηλασία στον Τάμεση (!)  και παρατήρηση των αστεριών. Είχα ένα μόνιμο μούδιασμα και χαμογελούσα συνεχώς. Μετά το δεύτερο ραντεβού μας όμως, έγινε άφαντος. Έκπληκτη και απογοητευμένη, η διάθεσή μου άρχισε να πέφτει και οι φίλοι μου αποφάσισαν να παρέμβουν. Είπα να πάρω άδεια για ένα μήνα από τις γνωριμίες. Ενώ το online dating είναι επικίνδυνα εθιστικό, το να βγαίνεις με κάποιον όταν είσαι φοβισμένη και ανασφαλής δεν είναι καθόλου καλή ιδέα. Έπρεπε να ασχοληθώ λίγο με τον εαυτό μου πριν το μεγάλο come back.

«Βγήκα με άντρες που θεωρούσαν φυσιολογικό να ανοίξουν συζήτηση για την αιμομιξία στο πρώτο κιόλας ραντεβού και να με χαιρετήσουν για πρώτη φορά λέγοντας πως το καπέλο μου μοιάζει με τσαγιέρα»

Ραντεβού 30-50
Άρχισα να αναρωτιέμαι αν θα βρω ποτέ κάποιον που θα με ευχαριστεί. Μου άρεσε πολύ ο 29 και τα πράγματα είχαν αρχίσει να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Το ραντεβού 37 ήταν τόσο περίεργο που άρχισα να κλαίω με λυγμούς την ώρα που επέστρεφα στο σπίτι μου. Τον Αύγουστο, ο 48 ενώ φαινόταν συναισθηματικός από τα μηνύματα, μέσα σε 10 λεπτά από το ραντεβού μας με ρώτησε αν θέλω να πάω σπίτι του για να ακούσω «πώς τρίζουν τα πατώματα». Βγήκα με άντρες που θεωρούσαν φυσιολογικό να ανοίξουν συζήτηση για την αιμομιξία στο πρώτο κιόλας ραντεβού και να με χαιρετήσουν για πρώτη φορά λέγοντας πως το καπέλο μου μοιάζει με τσαγιέρα. Βγήκα 4 ραντεβού με κάποιον μόνο και μόνο για να ανακαλύψω ότι μου είχε δώσει ψεύτικο όνομα. Η αυτοεκτίμησή μου είχε πιάσει πάτο και ήμουν εξαντλημένη. Όλα αυτά τα ραντεβού για το τίποτα; Δεν υπήρχε κανείς στο διαδίκτυο που να ήθελε σχέση; Έκανα λίγη ψυχανάλυση μέχρι να καταλάβω που ήμουν εγώ λάθος. Διάλεγα τα «κακά» παιδιά και απέρριπτα τα ρομαντικά; Αποφάσισα να περιμένω περισσότερο μέχρι να κάνω σεξ γιατί για ορισμένους τύπους ήταν και ο τελικός και μοναδικός στόχος και ήταν αρκετά επώδυνο όταν εξαφανίζονταν. Επίσης οι πολύ πιεστικοί τύποι είχαν απαγορευτικό.

Ραντεβού 67
Όλες αυτές οι σκέψεις με βοήθησαν και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερα να γνωρίσω πολλούς καλούς τύπους. Βγήκα αρκετές φορές με τον 67, έναν συγγραφέα παιδικών βιβλίων που φιλούσε υπέροχα -τα πόδια μου λύγιζαν σε κάθε φιλί- όμως περνούσε δύσκολες στιγμές εκείνη την περίοδο. Συμφωνήσαμε πως δεν προχωρούσε άλλο, παρόλο που δεν μπορούσα ούτε εγώ ούτε αυτός να το αποδώσουμε κάπου. Συνειδητοποίησα πως το να ταιριάζεις με κάποιον στα πάντα δεν σημαίνει και τόσα πολλά μέχρι να τον γνωρίσεις καλά.

Ραντεβού 72
Ο 72 ήταν ένας πολύ συμπαθής δημοσιογράφος που γνώριζε τα καλύτερα εστιατόρια στην πόλη. Το πρώτο μας ραντεβού ήταν σπουδαίο: είχαμε κολλήσει σε ένα θερινό κινηματογράφο με βροχή και ουσιαστικά ήταν σαν να κάνουμε πικ-νικ σε μία λακκούβα... Ήταν πολύ καλός όμως και με κολάκευε πολύ, οπότε αποφάσισα να του δώσω μία ευκαιρία. Βγήκαμε μερικές φορές ακόμη, όμως όσο σκληρά κι αν προσπαθούσα, το συναίσθημα είχε χαθεί κάπου στη διαδρομή. Είπα στον εαυτό μου πως θα έπρεπε να είμαι πιο καλή απέναντί τους γιατί κάποιος μπορεί να είναι νευρικός και ανασφαλής όπως ήμουν κι εγώ. 

«Άρχισα να απορρίπτω από μόνη μου ραντεβού που μου φαινόταν ότι δεν θα προχωρήσουν. Ένιωθα πως έχω τον πλήρη έλεγχο»

Ραντεβού 90
Τα Χριστούγεννα είχαν φτάσει και εγώ είχα γνωρίσει το μισό Λονδίνο. Θέλοντας απελπισμένα να σταματήσω να βγαίνω ραντεβού, πέρασα δύο μήνες κυνηγώντας έναν καλό αλλά με χρόνια φοβία δέσμευσης τύπο, που μου είπε πως θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί μόνο αν βλέπαμε κι άλλους κατά τη διάρκεια της σχέσης μας. Κάτι έπρεπε να αλλάξει επειγόντως! Έκανα λοιπόν μία δεύτερη λίστα με τα κριτήρια που θα επέλεγα τα ραντεβού μου και αυτή τη φορά έβαλα όλα τα απαγορευτικά και κυρίως αυτά που είχαν κατακόκκινη ένδειξη (να μένει στο σπίτι των γονιών του, να μην έχει ως προτεραιότητα την προσωπική υγιεινή και πάει λέγοντας). Το να προχωράς ραντεβού που υπάρχει σίγουρη ασυμφωνία χαρακτήρων δεν είναι και το πιο ευχάριστο πράγμα. Άρχισα να απορρίπτω από μόνη μου ραντεβού που μου φαινόταν ότι δεν θα προχωρήσουν. Ένιωθα πως έχω τον πλήρη έλεγχο.

Ραντεβού 99 -100
Στην επέτειο του πρώτου ραντεβού του εγχειρήματός μου είχα κανονίσει 2 νέα. Όπως σίγουρα ξέρουν και άλλοι που βγαίνουν έτσι ραντεβού, δεν είναι μεμπτό να κανονίζεις παραπάνω από 1. Το πρώτο – ένας αμήχανος καφές με έναν ηθοποιό που είχε αποσυρθεί και έμενε μαζί με άλλα 8 άτομα- άρχισε να ξεφουσκώνει σαν μπαλόνι. Στο βραδινό μου ραντεβού πήγα με βαριά καρδιά, αλλά ηρέμησα όταν έφτασα στο αγαπημένο μου μπαρ, με vibes από τη δεκαετία του ‘40 και τα ρετρό κοκτέιλ. Εκεί, συνάντησα έναν ενήλικο Χάρι Πότερ με γυαλιά και ριγέ κασκόλ. Αγκαλιαστήκαμε για να χαιρετηθούμε και σκέφτηκα ότι μου άρεσε η μυρωδιά του. Πολλές ώρες αργότερα και ύστερα από τρία λεωφορεία που έχασα επειδή φιλιόμασταν, ήμουν αισιόδοξη αλλά πολύ συγκρατημένη. Εξάλλου, είχα βγει πολλές φορές ραντεβού που η κατάληξή τους ήταν διαφορετική από αυτό που περίμενα.

Έναν χρόνο μετά και μόλις μετακομίσαμε στο νέο μας σπίτι. Καταλάβαμε και οι 2 από πολύ νωρίς ότι η χημεία μας ήταν πολύ ιδιαίτερη. Όλα έγιναν πολύ εύκολα. Δεν υπήρχε ούτε αμηχανία, ούτε προτάσεις για πολυγαμία. Και κατάφερα να πω το «εύρηκα!» στο 100ο ραντεβού! Η πλειοψηφία των ανθρώπων στα site γνωριμιών δεν θέλουν πραγματική σχέση και κανείς δεν μπορεί να κάνει κάτι για να τους αλλάξει τη σκέψη. Δεν έχει σημασία πόσες φορές έχετε βγει με κάποιον. Αν κάτι δεν σας κάθεται καλά εξαρχής, απλώς δεν πρόκειται να λειτουργήσει ποτέ. Και όταν επιτέλους γνώρισα τον σωστό άνθρωπο, η χαρά μου ήταν απερίγραπτη που δεν προχώρησα με κανέναν από τους προηγούμενους 99. Γιατί όλοι τους με οδήγησαν εκεί που έπρεπε να πάω, στο 100.»

Φωτογραφίες: Shutterstock