Οι «αποσκευές» της γεμάτες με θεατρικούς και τηλεοπτικούς ρόλους, μέσα από τους οποίους την έχουμε γνωρίσει και αγαπήσει εδώ και πολλά χρόνια.
Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου όμως δεν είναι απλά μια σπουδαία ηθοποιός, αλλά και μια φινετσάτη και δυναμική γυναίκα. Τολμά να δοκιμάσει διαφορετικά πράγματα γιατί απολαμβάνει να εξελίσσεται συνεχώς. Μια γυναίκα δραστήρια, που αγαπάει τη γιόγκα και δηλώνει «παιδί του κέντρου της Αθήνας».
Διατηρεί ωστόσο την απλότητα της και υποδέχεται με χαμόγελο το Bovary.gr στο σπίτι της. Ενα περιβάλλον γαλήνιο και αθόρυβο, όπως ο χαρακτήρας της. «Μου λένε ότι είναι πολύ ζεν εδώ», παραδέχεται καθώς μας σερβίρει ζεστό καφέ στο καθιστικό της και μας συστήνει την αγαπημένη της φίλη, τη γάτα της, Λιλίκα.
Αυθόρμητη, γεμάτη χιούμορ αλλά και σοβαρότητα, με αισιοδοξία, άνοιξε την καρδιά της και μας μίλησε για τα παιδικά της χρόνια, τη σχέση της με τη μόδα, για την κρίση στην Ελλάδα και τον γλυκόπικρο πρωταγωνιστικό της ρόλο ως «Μαγείρισσα», στο έργο του Εντουάρντο Ματσάδο, που παρουσιάζεται σε πανελλήνια πρώτη στο θέατρο Αγγέλων Βήμα.
Φέτος, σας συναντάμε στην παράσταση «Η Μαγείρισσα». Ένα έργο για την ιστορία της Κούβας μετά την Επανάσταση μέσα από τον αγώνα μιας γυναίκας. Πείτε μας λίγα λόγια για την ηρωίδα.
Πρόκειται για μια γυναίκα που κρατάει έναν όρκο ζωής για σαράντα ολόκληρα χρόνια. Μένει πιστή στα ιδανικά, στο αξιακό της σύστημα, στην ηθική της, ανεξάρτητα με το τι συμβαίνει γύρω της, αλλά και ανεξάρτητα με το τι συμβαίνει στο τέλος, όταν προδίδεται ο όρκος της από τρίτους. Η ίδια ωστόσο θεωρώ, ότι δεν μετανιώνει που παρέμεινε πιστή στις αξίες της.
Ποια κοινά χαρακτηριστικά «βλέπετε» σε εσάς και την ηρωίδα;
Είναι ένας ρόλος από τους λίγους που έχω υποδυθεί, που δεν αισθάνθηκα πως ήταν μακριά από εμένα σαν ψυχοσύνθεση. Την αισθάνθηκα πολύ κοντά μου αυτήν τη γυναίκα. Γιατί κι εγώ η ίδια πιστεύω σε κάποια πράγματα, που θεωρώ ιερά και στα οποία παραμένω πιστή. Ανεξαρτήτως του τι συμβαίνει στην εποχή, αυτό που λένε για παράδειγμα πως «με το σταυρό δεν πας μπροστά», εγώ παραμένω πιστή σε αυτά που θεωρώ σημαντικά και στις αξίες ζωής.
Εχετε βρεθεί εσείς στην ίδια θέση με την ηρωίδα; Τη βλέπουμε να πέφτει «θύμα» του όρκου που τήρησε…
Εχω βιώσει κι εγώ αυτήν την κατάσταση στα πλαίσια της φιλίας. Για μένα η φιλία είναι κάτι ιερό, μπορώ να πω πως είναι πιο πάνω και από τον έρωτα, πιστεύω πάντα σε αυτήν. Γιατί ο έρωτας έρχεται και φεύγει ( μακάρι να καθίσει, αλλά συνήθως φεύγει!). Η φιλία είθισται τουλάχιστον να είναι ιερή και να παραμένει για μια ζωή έτσι. Οταν αυτό δεν συμβαίνει, τότε αισθάνεσαι κάποια μεγάλη προδοσία.
Η ηρωίδα αναφέρει πως μέσα στο σπίτι της νιώθει ελεύθερη, σε αντίθεση με αυτό που αισθάνεται έξω. Πιστεύετε, πως σήμερα οι άνθρωποι αγωνίζονται για να διεκδικήσουν την ελευθερία τους;
Νομίζω, πως η ανθρωπότητα περνάει μια πολύ δύσκολη φάση. Επαναπροσδιοριζόμαστε όλοι μαζί ως πλανήτης και είτε θα ανέβουμε όλοι μαζί ένα στάδιο πνευματικότητας είτε θα καταστραφούμε. Αυτή την αίσθηση έχω. Επαναστάσεις δεν βλέπω να γίνονται και μαζικές επαναστάσεις δεν ξέρω και κατά πόσο έχει νόημα να γίνουν, γιατί μόνο αίμα φέρνουν καμιά φορά. Η διεκδίκηση της ελευθερίας θεωρώ πως πρέπει να γίνει από τον καθένα προσωπικά και μέσω της παιδείας. Θεωρώ, ότι πρέπει καθένας από εμάς να αποκτήσει παιδεία και εννοώ να ασχοληθεί περισσότερο με τη δική του τη μόρφωση, να εμβαθύνει σε πράγματα, να αποκτήσει μεγαλύτερη κουλτούρα, να δει περισσότερη τέχνη, να διαβάσει πιο πολύ. Μόνο μέσα από την πνευματικότητα μπορεί να διεκδικήσει κανείς την ελευθερία του.