Το βιβλίο «My Body» της Έμιλι Ραταϊκόφσκι αποτυπώνει μια δύσκολη άσκηση ισορροπίας: Πού βρίσκονται τα όρια μεταξύ της γυναικείας ενδυνάμωσης και την αντικειμενοποίησης ενός ακριβοπληρωμένου σώματος
«Οποιαδήποτε επιρροή και θέση απέκτησα, μου παραχωρήθηκε από τους άνδρες.Η θέση μου με έφερε κοντά στον πλούτο και την εξουσία, μου έφερε και κάποια αυτονομία, αλλά δεν με οδήγησε στην πραγματική ενδυνάμωση. Την ενδυνάμωση κέρδισα μόλις τώρα, έχοντας γράψει αυτά τα κείμενα». Αυτό το σχήμα μπορεί να μας ακούγεται οξύμωρο, ειδικά αν σκεφτούμε πως η Έμιλι Ραταϊκόφσκι έχει συνεργασίες με κορυφαία brands, πληρώνεται με εξωφρενικά ποσά και μάλλον, βάσει των δικών μας δεδομένων, βρίσκεται κάτι παραπάνω από «κοντά» στον πλούτο και τη δύναμη που αναφέρει. Και όμως, αυτά είναι τα δικά της λόγια στην εισαγωγή του βιβλίου της «My Body».
Μια από τις πιο διάσημες -ενώ θεωρείται και μια από τις πιο όμορφες-, εν ζωή γυναίκες, η εικόνα της Ραταίκόφσκι πρωταγωνιστεί καθημερινά στα media. Η εμφάνισή της έχει χρησιμοποιηθεί για να πουλήσει τα πάντα: από προϊόντα μαλλιών, ρούχα και εσώρουχα μέχρι και status ή glam σε όσους ποζάρουν δίπλα της στις φωτογραφίες. Και ενώ γνωρίζουμε κάθε γωνία και χαρακτηριστικό του προσώπου της, αυτό που αγνοούσαμε είναι η φωνή της, καθώς και τη δική της ανάγνωση της προσωπικής της ιστορίας. «Άρχισα να βγάζω τα δικά μου χρήματα στα 14 μου. Σκέφτηκα ότι είναι σημαντικό να μην χρωστάω ποτέ σε κανέναν. Στο γυμνάσιο, κάποτε πλήρωσα στο ραντεβού μου με ένα αγόρι που δεν με ενδιέφερε, απλώς για να διασφαλίσω ότι δεν θα χρειαστεί να ξαναβγώ μαζί του ή (ο χειρότερος φόβος μου) να του χρωστάω κάτι σεξουαλικά. Το να πληρώσω με έκανε να νιώσω ότι είχα τον έλεγχο».
Όπως η ίδια αφηγείται, όταν έφτασε στο Λος Άντζελες, σε ηλικία 19 ετών «βυθίστηκε» σε έναν κόσμο όπου οι πλούσιοι άντρες ήθελαν απεγνωσμένα να κάνουν δημόσιες εμφανίσεις, έχοντας στο πλάι τους γυναίκες σαν την ίδια. «Το να πληρώνομαι 25.000$ για να εμφανιστώ σε μια εκδήλωση ήταν το πιο γελοίο πράγμα που είχα ακούσει ποτέ. Το 2014 ο μάνατζέρ μου εκείνη την εποχή, ο Έβαν, με ενημέρωσε ότι ο δισεκατομμυριούχος χρηματοδότης πίσω από την ταινία "The Wolf of Wall Street" ήθελε να μου προσφέρει αυτό το ποσό, για να πάω μαζί του στο Super Bowl. (...) Ο μάνατζέρ μου, μάλιστα, επέμεινε να έρθει και αυτός μαζί μας, "απλώς για να σιγουρευτεί ότι αισθάνομαι άνετα". Ήξερα ότι ο Έβαν θα ερχόταν ως συνοδός. Από τι ακριβώς με προστάτευε, δεν ήμουν σίγουρη».
Λίγο αργότερα, όταν ήταν 20 ετών ένας άλλος μάνατζερ την έστειλε σε μια δουλειά χωρίς να αναφέρει ότι πρόκειται για φωτογράφιση εσωρούχων ή ότι ο φωτογράφος θα δείξει στον Ραταίκόφσκι γυμνές εικόνες μια άλλης γυναίκας και ότι θα της ζητήσει να βγάλει τα ρούχα της. Η ιστορία όμως εξελίχθηκε ακόμα χειρότερα: το νεαρό μοντέλο δέχθηκε σεξουαλική επίθεση από τον φωτογράφο και μη έχοντας πού αλλού να πάει, κοιμήθηκε στο σπίτι του. Όταν ξύπνησε, τον βρήκε να ανεβάζει μια φωτογραφία της στο Instagram, ενώ αργότερα κυκλοφόρησε και ένα βιβλίο με καρέ που τραβήχτηκαν το βράδυ της επίθεσης.
Το συγκεκριμένο κείμενο που ονομάζεται «Buying Myself Back», θεωρήθηκε και το πιο δυνατό του «My Body». «Αυτό είναι ένα βιβλίο για τον καπιταλισμό» είπε η Ratajkowski σε συνέντευξή της στους New York Times. Ενώ λοιπόν οι άνδρες εκμεταλλεύονται καθημερινά τα γυναικεία σώματα για χρήματα, για ευχαρίστηση, φήμη ή ως αξεσουάρ των καλλιτεχνικών ανησυχιών τους, αυτό που πραγματεύεται η Ratajkowski είναι η ασάφεια της εκμετάλλευσης του δικού της σώματος.
Σε μια δεύτερη ανάγνωση, το «My Body» δεν είναι απλά μια επαναξιολόγηση της σχέσης της Ραταίκόφσκι με τους συνεργάτες της, αλλά ακουμπάει και τη σχέση της με τον τον φεμινισμό. «Νομίζω ότι εξακολουθώ να αναζητώ τον σωστό ορισμό και την κατανόηση του φεμινισμού. (...) Δεν έχω έναν τέλειο ορισμό του τι πιστεύω ότι είναι ο φεμινισμός, νομίζω ότι η εξουσία και η γυναικεία δύναμη μπορεί να γίνουν πολύ περίπλοκες έννοιες».
