Ποια είναι τελικά το Φυστίκι ΠουΚυλάει; Η μυστηριώδης περσόνα που γράφει ασταμάτητα εδώ και 20 χρόνια
Το Φυστίκι ΠουΚυλάει είναι μια διαδικτυακή περσόνα που «γεννήθηκε» πριν περίπου 20 χρόνια και έφτασε η σημερινή της σελίδα στο Facebook να αριθμεί 86.000 ακολούθους. Η συγγραφέας influencer που βρίσκεται πίσω από αυτήν μίλησε στο Bovary.gr.
Το όνομά της δεν είναι γνωστό, ούτε και το πρόσωπό της. Το Φυστίκι ΠουΚυλάει έχει κερδίσει το κοινό της με τα κείμενά της και μόνο, από μπλογκ και φόρουμ ως την μεγάλη επιτυχία που σημειώνει στα σημερινά social media.
Η ίδια μάς συστήνεται και μας εξηγεί ποιος δρόμος την έφερε ως εδώ: «Γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Επαγγελματικά, από 20 χρονών. Σπούδασα αγγλική φιλολογία στην Αγγλία, και όταν γύρισα, δούλεψα πολλά χρόνια ως καθηγήτρια αγγλικών», λέει.
Και συμπληρώνει: «Την περίοδο γύρω στο 2005, που ήταν στα φόρτε τους τα φόρουμ και τα μπλογκς ήμουν, ιδιαίτερα ενεργή, ως Φυστίκι. Αυτό το όνομα χρησιμοποίησα λοιπόν και στα social media, και έτσι γεννήθηκε το Φυστίκι ΠουΚυλάει, λίγο χαοτικό, λίγο σοβαρό και λίγο αστείο. Οκ, κυρίως χαβαλέ, να τα λέμε κι αυτά», λέει.
Ποιο είναι το πρόσωπο πίσω από το «Φυστίκι ΠουΚυλάει»
Όσοι τη διαβάζουν νιώθουν πως την ξέρουν καλά. Τα κουτάβια της, ο αιμοβόρος γάτος της -ο Μαξ, ο πεθερός της -ο Αντωνάκης, η κόρη της -το «λιγκουίνι», ο άντρας της -ο «Καλλιθεάτης». Οι πρωινές της σκέψεις, πριν πιει καφέ, όσα την θυμώνουν, το βαριατρικό της χειρουργείο, όλα περνούν καθημερινά από την οθόνη μας.
Την τρομάζει αυτή η έκθεση; «Διαβάζετε λέξεις. Κάνετε εικόνες. Δεν βλέπετε εικόνες. Η έκθεση είναι σχετικά πλασματική», απαντά. «Εγώ και οι δικοί μου μπορούμε ακόμα να κυκλοφορούμε έξω, να πηγαίνουμε σούπερ μάρκετ χωρίς να μας ζητάνε αυτόγραφα και κόσμος να σκίζει την μπλούζα του άντρα μου, φωνάζοντας “Σάκηηηη, Σάκηηηη!!!”, άσε που δεν τον λένε Σάκη και θα ήταν άβολο όλο αυτό!».
Αυτό της το χιούμορ, που είναι αδύνατον να μην παρεισφρήσει σε κάθε της κουβέντα, είναι και το χαρακτηριστικό εκείνο που έχει τραβήξει- και κρατήσει- στη σελίδα της την πλειοψηφία του κόσμου.
Στο τελευταίο της βιβλίο, ωστόσο, τις «Σταγόνες», που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Διόπτρα- σε μια μεγάλη «μεταγραφή», από τις εκδόσεις Memento, στις οποίες είχε εκδώσει τα προηγούμενα βιβλία της -το βλέπουμε να απουσιάζει.
«Έχει κάτι από τη ζωή σου, πολλά από τις δικές μας», της έγραψε μια ακόλουθός της για το βιβλίο, που μας παρουσιάζει τη ζωή μιας ελληνικής οικογένειας, με τα καλά της και τις παθογένειές της, όπως όλοι τα γνωρίζουμε.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλει εκείνη να περάσει μέσα από το βιβλίο; «Η ελπίδα. Οι άνθρωποι αλλάζουν, οι καταστάσεις αλλάζουν, ο κόσμος μας έρχεται τα πάνω-κάτω», απαντά. «Η ζωή δεν συνεχίζεται έτσι όπως τη ζούσαμε, όταν ένα γεγονός μας ισοπεδώνει. Τότε, τα νέα δεδομένα, γεννούν μια καινούρια ζωή. Κι αυτή είναι η ελπίδα που κρατάμε σα σταγόνα στην παλάμη».
Το «σύμπαν» του Φυστικιού όλο και διευρύνεται. Το κοινό της είναι πιστό και φανατικό. Μόλις εκείνη κάνει διαφήμιση σε ένα προϊόν, η σελίδα του προϊόντος αυτομάτως «πέφτει»- μικρό δείγμα της αφοσίωσης όσων της ακολουθούν.
Την περίμενε αυτή την τεράστια επιτυχία και αποδοχή; «Ε, κοίτα, είναι πολύ σχετικό αυτό το “τεράστια επιτυχία και αποδοχή”», λέει.
«Καταρχάς με γνωρίζουν άνθρωποι του Facebook. Δεν κάνω το λάθος να πιστέψω πως είμαι καμιά αληθινή σελέμπριτι, η σελίδα μου έχει μια καλή αναγνωρισιμότητα εντός του πλαισίου της. Ως εκεί. Τα βιβλία μου, ναι μεν πάντα είναι επιτυχημένα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως δεν είναι τεράστιο το κοινό που διαβάζει βιβλία στην Ελλάδα. Ευελπιστώ να αλλάξει αυτό και το παλεύω όσο μπορώ με τα μέσα που διαθέτω».
Τελικά ποιο είναι το μεγαλύτερο κέρδος που μένει από την καθημερινή επικοινωνία με τον κόσμο; «Η παρέα και η αίσθηση πως όσο ζόρικο κι αν είναι αυτό που περνάμε, κάποιος έχει βρεθεί στη θέση μας, έχει παλέψει με αυτό που παλεύουμε κι εμείς και έχει επιβιώσει».
Τα μηνύματα που λαμβάνει σε καθημερινή βάση από όσους την ακολουθούν είναι πολλά. Έχει καταφέρει κάποιο να την αγγίξει περισσότερο; «Δέχομαι μηνύματα από κόσμο. Το ότι ακουμπάνε για λίγο επάνω μου, να πάρουν μια ανάσα, είναι ο κοινός παρονομαστής από όλες τις κουβέντες που μου λένε. Και τις κρατάω όλες φυλαχτό. Πολύτιμες λέξεις».
Της μεταφέρω την αίσθησή μου, πως κάπως σπάει σιγά σιγά, η ίδια, το τείχος της ανωνυμίας - με κάποιες φωτογραφίες της, με τα διαδικτυακά σεμινάρια που έκανε πριν μερικούς μήνες. Σκοπεύει κάποια στιγμή να συστηθεί και με ονοματεπώνυμο; «Με γνωρίζετε ήδη. Πολύ καλά. Όσοι με παρακολουθείτε», λέει. «Αυτή η οικειότητα που έχω με τους ανθρώπους που με διαβάζουν χρόνια τώρα, είναι η μόνη σύσταση που χρειάζομαι. Είναι η πιο αληθινή».
