Μάγδα Κοντογιάννη: Η τελευταία γυναίκα κτηνοτρόφος στην Αθήνα που διατηρεί ζωντανή την παράδοση
Του Λευτέρη Θεοδωρακόπουλου
Γυναίκα κτηνοτρόφος στην Αθήνα; Και όμως υπάρχει. Η Μάγδα Κοντογιάννη συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση και έχει τη δική της κτηνοτροφική μονάδα στις Αχαρνές, λίγα μέτρα πιο κάτω από την λεωφόρο Δεκελείας.
Έχει δώσει ονόματα στα ζώα της, βάσει του χαρακτήρα τους αλλά και της καταγωγής τους. Για παράδειγμα το κριάρι της ο Ταξιάρχης είναι από το χωριό Μανταμάδoς της Λέσβου, η κατσίκα της η Παρασκευή πήρε το όνομα της επειδή γεννήθηκε 26 Ιουλίου. Η Μάγδα κάνει μια δουλειά που για εκείνη είναι τρόπος ζωής. Δεν ξενυχτά, δεν βγαίνει, καθώς είναι από το πρωί μέχρι το βράδυ στο μαντρί της μαζί με τον αδερφό της Γιάννη.
Το μαντρί δίπλα στις πολυκατοικίες
Η πάντα χαμογελαστή Μάγδα με τον αδελφό της Γιάννη έχουν το μαντρί τους με αιγοπρόβατα στο Μενίδι, στριμωγμένο ανάμεσα σε πολυκατοικίες και αλάνες. Συνεχίζουν την παράδοση, με όλες τις δυσκολίες του επαγγέλματος και κυρίως την ασφυκτική πίεση της αστικοποίησης. Το σπίτι τους είναι δίπλα στον στάβλο τους στο Μενίδι. «Είμαστε 365 μέρες τον χρόνο στο μαντρί που είναι μπροστά στο σπίτι. Θέλαμε να είναι μαζί γιατί πιστεύουμε ότι πρέπει να είμαστε κοντά στην εκτροφή μας, να έχουμε τον νου μας σε περίπτωση που συμβεί κάτι. Χριστούγεννα, Πάσχα τα γιορτάζουμε μέσα στον στάβλο. Έρχονται οι φίλοι μας εδώ, τρώμε και πίνουμε», λέει στο Bovary.gr.
Χωρίς αμφιβολία είναι η…τελευταία των «Μοϊκανών» σε ότι αφορά την κτηνοτροφία. Ένας κλάδος ο οποίος στην Ελλάδα και ειδικά στην Αττική εγκαταλείπεται. Η Μάγδα όμως έχει μάθει στα δύσκολα, τα θεωρεί αυτονόητα και έτσι δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό της να κάνει κάτι άλλο.
Τη ρωτάμε για αυτόν τον σπαρτιατικό τρόπο ζωής της που προφανώς στερείται πολλών απολαύσεων που εμείς θεωρούμε φυσιολογικές. Εκείνη όμως απαντά πως επρόκειτο για τρόπο ζωής που αποτελεί πυξίδα της και ταυτόχρονα την ηρεμεί απόλυτα.
Ειδικότερα λέει: «Αυτό που κάνω είναι τρόπος ζωής για εμένα. Είναι καταπληκτικό ως επάγγελμα, προσφέρει απίστευτη ψυχική ηρεμία και ταυτόχρονα εγώ είμαι ένας άνθρωπος της επιχειρηματικότητας και της δράσης. Και όλα αυτά δένουν με το επάγγελμα που ασκώ. Μπορεί να μην ξενυχτάω να σηκώνομαι το πρωί αλλά είμαι δίπλα σε όλα μου τα ζωάκια που τα προσέχω και τα φροντίζω. Μια ευθύνη που με γεμίζει, μια ευθύνη που με εξελίσσει ως άνθρωπο».
Όταν τελευταία γυναίκα κτηνοτρόφος δοκίμασε άλλο επάγγελμα
Κάποια στιγμή, πριν κάποια χρόνια αποφάσισε να αφήσει την κτηνοτροφία και να δουλέψει ως υπάλληλος. Να δοκιμαστεί σε κάτι άλλο. Βρήκε δουλεία σε κρεοπωλείο σούπερ-μάρκετ. Είχε ένα τυπικό ωράριο, είχε τον ρόλο της στην εργασία αυτή και ήταν πολύ χαρούμενη. Όμως είχε μάθει διαφορετικά. «Μου άρεσε πολύ η επαφή που είχα με τον κόσμο και με τους συναδέλφους μου. Τελείωνα την δουλειά και ένιωθα κενή, κάτι μου έλειπε. Ξέρετε τι ήταν αυτό; Τα ζωάκια μου. Το μποστάνι μου. Έτσι πήρα την απόφαση μου να γυρίσω και να κάνω αυτό που με γεμίζει και με ευχαριστεί. Αυτό που έμαθα από τους προγόνους μου, εδώ είναι οι βαθιές μου αναπνοές».
Έντονη είναι και η δραστηριότητα της στα κοινά με γνώμονα την κτηνοτροφία. Παλεύει με όλες τις δυνάμεις για να μη σβήσει ο κλάδος ο οποίος τις τρεις τελευταίες δεκαετίες ισορροπεί μεταξύ επιβίωσης και εξαφάνισης. «Δεν υπάρχει εκπαιδευτική κουλτούρα στην Ελλάδα πάνω στο δικό μας επάγγελμα, πάνω στην κτηνοτροφία. Κανονικά θα έπρεπε να μπορούσαν τα παιδιά να εκπαιδευτούν και να το πάνε βήματα παρακάτω. Στο εξωτερικό η κτηνοτροφία εξελίσσεται και αποτελεί παράγοντα «Χ» για τις οικονομίες, ενώ αντίθετα εδώ βυθίζεται χρόνο με το χρόνο για να μην πω μέρα με τη μέρα. Στην Ελλάδα μιλάμε για ανεργία και κανείς δεν ασχολείται με τον πρωτογενή τομέα. Δεν δίνονται κίνητρα. Κανονικά θα έπρεπε στα χωριά να υπάρχουν εκπαιδευτικά θερμοκήπια, εκπαιδευτικά μποστάνια για να μπορέσουν οι νέες γενιές να αγαπήσουν κάτι που θα τους αποφέρει οικονομικά και θα τους φέρει πιο κοντά στον εαυτό τους», λέει χαρακτηριστικά στο bovary η Μάγδα Κοντογιάννη και συνεχίζει, «καμιά φορά έρχονται στο χώρο μου παιδιά μικρά και ενθουσιάζονται με τα πρόβατα. Τους αρέσει να είναι εδώ. Και αναρωτιέμαι αν αυτή η αγάπη είχε καλλιεργηθεί θα είχαμε μια άλλη τροπή στις ζωές μας. Σκεφτείτε το λίγο πιο βαθιά».
«Η ζωή που έρχεται»
Η γέννα ενός ζώου είναι συγκινητική κάθε φορά για την Μάγδα Κοντογιάννη, «Ξυπνάμε στις 5.00 το πρωί. Τα καλοκαίρια νωρίτερα για να προλάβουμε τον ήλιο και τη ζέστη. Κάνουμε τον έλεγχο στα ζώα, και μετά σειρά έχει το τάισμα, το άρμεγμα και η βοσκή. Το αγαπημένο μου σε όλο αυτό είναι η γέννα, να βλέπεις τη ζωή να έρχεται. Το χειρότερο είναι η ασθένεια ενός ζώου, η αναμονή και η ψυχική ταλαιπωρία που μας δημιουργεί».Π
Η Μάγδα είναι μια δυναμική γυναίκα, μια γυναίκα της διπλανής πόρτας που με τη ζωή της θέτει συντεταγμένες για την εξέλιξη της κοινωνίας. Η ίδια ταπεινή και προσηλωμένη σε αυτό που κάνει με αυταπάρνηση αποτελεί παράδειγμα δύναμης, θάρρους και πίστης ειδικά στις ημέρες μας.
