Ο Διονύσης Μαρίνος στη Λίνα Ρόκου για όσα αγαπά και για όσα θα δοκίμαζε ακόμη κι αν φοβάται.
Ο Διονύσης Μαρίνος είναι δημοσιογράφος κατ’ επάγγελμα και συγγραφέας κατ’ επιλογή. Επιβιώνει στην Αθήνα, αλλά ζει πάντα κάπου αλλού. Μόλις ολοκλήρωσε το έβδομο βιβλίο του. Ένα μυθιστόρημα με γυναίκα πρωταγωνίστρια, την οποία και αγάπησε πολύ. Καλώς εχόντων των πραγμάτων θα κυκλοφορήσει το επόμενο φθινόπωρο.
Ποιος είναι ο στίχος που σε εκφράζει περισσότερο αυτή την περίοδο; To 1980 οι The Sound κυκλοφορούν την post-punk ελεγεία τους «Ι can’t escape myself» που βρίσκεται στον δίσκο «Jeopardy». Οπότε επιλέγω αυτό το τραγούδι και συγκεκριμένα τους στίχους: «Can't learn to live with/ What's trapped inside/ I can't escape myself». Από τον ιό μπορεί και να γλιτώσουμε, από τους εαυτούς μας ποτέ.
Ποιας ταινίας θα ήθελες να ήσουν ο πρωταγωνιστής; Επειδή τα τελευταία χρόνια περπατάω πολύ, πριν γίνει μόδα λόγω της καραντίνας, θα επέλεγα τον ρόλο του Τράβις στο «Παρίσι-Τέξας» του Βιμ Βέντερς. Άριστος ο Χάρι Ντιν Στάντον, αλλά πλέον είμαι κι εγώ αρκετά προπονημένος.
Ποιο βιβλίο άλλαξε (έστω και λίγο) την οπτική σου για τον κόσμο; Λίγο μόνο; Εδώ μιλάμε για σεισμική δόνηση. Όταν πρωτοδιάβασα τη «Μεταμόρφωση» του Κάφκα έμεινα να κοιτάζω το ταβάνι με τις ώρες. Τόσο που ξεκινήσαμε και διάλογο. Έκτοτε, μιλάμε συνεχώς.
Ποια ήταν η αγαπημένη σου τηλεοπτική σειρά στην εφηβεία; Παρότι δεν είμαι πολύ καλός με την τηλεόραση, θα πω το ΜΑSH. Το διαβρωτικό χιούμορ και το αντιπολεμικό πνεύμα μού ταίριαξαν μια χαρά. Θα την ξανάβλεπα και τώρα με το ίδιο ενδιαφέρον.