Διαγράφοντας τη δική της πορεία στις μουσικές σκηνές της Αθήνας η Έλενα Γκρέκου κατάφερε να σταθεί για χρόνια πάνω σε άβολα δωδεκάποντα, χωρίς στιγμή να χάσει την ισορροπία της. Χιλιάδες κουπλέ και άλλα τόσα ρεφρέν μετά, ένιωσε ότι αυτό που παλιότερα θεωρούσε λάμψη από τα φώτα της πίστας δεν ήταν τίποτα άλλο από μια πρόσκαιρη παραζάλη. Κάνοντας ένα μικρό διάλειμμα και κοιτάζοντας τα πράγματα από απόσταση, τα τοποθέτησε σε ένα νέο πλαίσιο και αποφάσισε πως αυτό που έκανε μέχρι τώρα δεν την κάνει πια ευτυχισμένη. Τουλάχιστον όχι με τους όρους που της έχουν επιβάλλει. Και αφού το σκέφτηκε, το μέτρησε και το ζύγισε καλά, έβαλε πάνω από όλα την οικογένεια και τον εαυτό της και πέρασε στην άλλη όχθη. Αυτή που λούζεται από το φως της ημέρας.
Η Έλενα Γκρέκου στην πραγματική της ζωή δεν παίζει κάποιο ρόλο. Δεν φοράει φαντεζί φορέματα και φιάπες στα παπούτσια. Δεν χρειάζεται να δείχνει ψηλή, αδύνατη, νέα, σέξι. Είναι η Έλενα, η μητέρα του Χάρη κι αυτό επισκιάζει όλα τα υπόλοιπα. Τα ξενύχτια, τα λουλούδια, οι συνάδελφοί της και οι επιχειρηματίες τής δίδαξαν πως στη νύχτα όλα έχουν ένα κόστος. Και βγαίνει «κερδισμένος» αυτός που είναι αποφασισμένος να πληρώσει το τίμημα.