Η Μαρίνα Τσιντικίδου δημοσίευσε στο προφίλ της στο Instagram μια φωτογραφία της από τις διακοπές της.
Η Μαρίνα Τσιντικίδου ήταν μόλις 21 ετών όταν εξελέγη Σταρ Ελλάς, ενώ στη συνέχεια κατέκτησε και τον τίτλο της «Μις Ευρώπη». Από τότε διέγραψε μια λαμπρή καριέρα στο ελληνικό μόντελινγκ και οι τίτλοι ομορφιάς που κατέκτησε έγιναν διαβατήριο για μια τηλεοπτική πορεία. Το 1992 παρουσίασε στον ΑΝΤ1 την εκπομπή «Candit Camera» με τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο. Ακολούθησε η παρουσίαση της εκπομπής «Χαμογελάτε είναι μεταδοτικό», στο πλευρό του Ανδρέα Μικρούτσικου το 1993 και συμμετοχές σε διαφημίσεις και τηλεοπτικές σειρές.
Σήμερα, η ζωή της Μαρίνας Τσιντικίδου είναι μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας καθώς πριν από χρόνια αποφάσισε να ασχοληθεί με την αρχιτεκτονική τοπίου αλλάζοντας επαγγελματική ρότα και τον τρόπο να βλέπει τα πράγματα.
Στο προφίλ της στο Instagram σπάνια ανεβάζει φωτογραφίες της και γι αυτό τον λόγο η φωτογραφία με μπικίνι από τη Σέριφο εξέπληξε τους διαδικτυακούς της φίλους.
Η Μαρίνα Τσιντικίδου είναι καθισμένη στην ξαπλώστρα της και κοιτάζει χαμογελαστή το κινητό της τηλέφωνο, φορώντας το καφέ μπικίνι της.
Δείτε εδώ:
Η Μαρίνα Τσιντικίδου έχει σημειώσει σε συνέντευξή της στη BOVARY για το επάγγελμά της: «Με έναν μαγικό τρόπο, μπήκε στη ζωή μου η αρχιτεκτονική τοπίου. Βρέθηκα να εργάζομαι στην ανθοκομική έκθεση της Κηφισιάς, παρουσιάζοντας τις εκδηλώσεις που είχε κάθε μέρα. Έζησα 20 μέρες μέσα στα λουλούδια και ήμουν μαγεμένη. Ήθελα να μαθαίνω τα ονόματά τους. Κάπου εδώ να προσθέσω ότι και τα παιδικά μου χρόνια ήταν γεμάτα λουλούδια. Αυτά που είχε ο κήπος της γιαγιάς μου. Περνούσα ατέλειωτες ώρες εκεί. Εκείνο το διάστημα, μου ήρθε η σκέψη να δώσω για να περάσω στην γεωπονική. Όμως, δεν είχα ούτε τον χρόνο, ούτε την υπομονή για να κάτσω να διαβάσω. Και, τότε, εντελώς ξαφνικά, έρχεται στα χέρια μου ένα φυλλάδιο που μιλά για μια σχολή κρατική διετούς φοίτησης, που δεν έχει δίδακτρα γιατί είναι του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και βρίσκεται στο Κτήμα Συγγρού που είναι δίπλα στο σπίτι μου στο Μαρούσι. Κάτι που υπήρχε πάντα έξω από την πόρτα μου, εγώ το αγνοούσα. Έπρεπε να περάσουν 12 χρόνια για να πέσω πάνω του.
Πήγα, λοιπόν, σε αυτή τη σχολή και κάθε μέρα καρδιοχτυπούσα από ενθουσιασμό. Ρωτούσα τα πάντα, ήθελα να είμαι συνέχεια εκεί. Είπα, τότε, ότι εγώ έτσι θέλω να ζω. Έξω. Να βλέπω τα λουλούδια και το χώμα. Να μυρίζω την βροχή. Θέλω να κρυώνω, να ζεσταίνομαι και να λασπώνομαι. Να σχεδιάζω, να φαντάζομαι ποιο είδους λουλουδιού πάει με ποιο. Μπορώ να διαμορφώσω από ένα μπαλκόνι μέχρι μια αυλή κι έναν κήπο, τα φυτά μέσα σε ένα σπίτι ή στην είσοδο ενός κτιρίου. Ό,τι έχει να κάνει με διαμόρφωση εξωτερικού χώρου όπως είναι οι διάδρομοι, τα πεζούλια, τα κράσπεδα, τα παρτέρια, οι πέργκολες, ένας βραχόκηπος, είναι μέσα στο αντικείμενό μου. Στα πόδια των αρχιτεκτόνων και των διακοσμητών δεν μπλέκομαι».
