Ο Ντίνος Ηλιόπουλος χάρισε άφθονο γέλιο στο ελληνικό κοινό, αλλά και συγκίνησε μέσα από εξαιρετικούς δραματικούς ρόλους
Ανήκε στη «χρυσή» γενιά του ελληνικού κινηματογράφου και ξεχώρισε γιατί ήταν αυτό που οι Αμερικανοί ονομάζουν «τριπλή απειλή»: έπαιζε, χόρευε και τραγουδούσε.
Ο Ελληνας ηθοποιός παντρεύτηκε δύο φορές. Ο πρώτος του γάμος διήρκησε ελάχιστους μήνες, ενώ από τον δεύτερο, που τελέστηκε το 1963, με την Χίλντεγκαρντ Βίτσερ, αυστριακής καταγωγής, απέκτησαν δύο κόρες, την Εβίτα και τη Χίλντα.
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος σε μια τρυφερή στιγμή στην πλαζ με την καλλονή δεύτερη σύζυγο του
Μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του Ντίνου Ηλιόπουλου με την δεύτερη σύζυγό του είδαμε στο προφίλ της Ελενας Μακρή Λυμπέρη στο Instagram.
Στη λεζάντα σημειώνεται: «The way they were: Ο Ντίνος Ηλιόπουλος σε μια τρυφερή στιγμή στην πλαζ με την καλλονή δεύτερη σύζυγο του, την αυστριακής καταγωγής Χίλντεγκαρντ Βίτσερ. Το ζευγάρι, που παντρεύτηκε το 1963, θα αποκτούσε δυο κόρες την Εβιτα το 1964 και την Χίλντα το 1972. Έζησαν ευτυχισμένοι ως το τέλος της ζωής του ηθοποιού που έλεγε πως η σύζυγος του ήταν για εκείνον η γυναίκα που έλαμπε πάντοτε πάνω απ’ το κεφάλι του. Ο Ντίνος Ηλιόπουλος με την χαρακτηριστική, σπάνια, έμφυτη ευγένεια έφυγε από τη ζωή τον Ιούνιο του 2001».
Ο ηθοποιός κρατάει από το χέρι την σύζυγό του, η οποία εντυπωσιάζει όχι μόνο με το στιλ αλλά και τις αναλογίες της.
Οι συνάδελφοί του μιλούσαν πάντα με τα καλύτερα λόγια για εκείνον εξυμνώντας την ευγένεια, τη σεμνότητα και την πνευματική του καλλιέργεια, που τον έκαναν να ξεχωρίζει.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως τον αποκαλούσαν ο «Έλληνας Φρεντ Αστέρ», ενώ πολλοί θεωρούσαν ότι αν είχε γεννηθεί σε άλλη χώρα θα είχε γίνει ένας μεγάλος σταρ, αν και δεν είχε καμία σχέση με τους ζεν πρεμιέ που μεσουρανούσαν στην εποχή του.
Σημειώνουμε ότι ο Ντίνος Ηλιόπουλος πέθανε στην Αθήνα στις 4 Ιουνίου 2001, μετά από μακρά νοσηλεία. Κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη στις 6 Ιουνίου 2001 στο Α΄ Νεκροταφείο. Κύριος, κομψός χιουμορίστα και λάτρης του γυναικείου φύλου, επέλεξε στον τάφο του να γραφτεί η εξής επιγραφή:«Με συγχωρείτε, κυρίες μου, που δεν μπορώ να σηκωθώ».
