O Γιάννης Πουλόπουλος άφησε πίσω του μια ολόκληρη εποχή γεμάτη μελωδίες ταυτισμένες με συναισθήματα και αναμνήσεις. Ο καλλιτέχνης με την αισθαντική φωνή και το μελαγχολικό βλέμμα δεν μένει πια εδώ, αλλά τα τραγούδια του θα μας ακολουθούν.
Ο δημοσιογράφος Άρης Λουπάσης στον λογαριασμό του στο Instagram μοιράστηκε ένα σπάνιο στιγμιότυπο από την φωτογράφιση του Γιάννη Πουλόπουλου για το περιοδικό Φαντάζιο, 51 χρόνια πριν.
Ο ερμηνευτής, ο οποίος τότε βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του, με το περιοδικό ανά χείρας κάθεται δίπλα στο τζάκι του σαλονιού του. Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο δημοσιογράφος, στη συνέντευξή του τότε ο Γιάννης Πουλόπουλος είχε εξομολογηθεί ότι λάτρευε την ζεστή ατμόσφαιρα του σπιτιού του και το διάβασμα και η ζωγραφική ήταν δύο από τις πιο αγαπημένες του ασχολίες στον ελεύθερο χρόνο του.
Ο δημοσιογράφος αναφέρει χαρακτηριστικά στη λεζάντα της ανάρτησής του:
«Το 1969 ο Γιάννης Πουλόπουλος ανοίγει το σπίτι του για τους αναγνώστες του περιοδικού «Φαντάζιο», φωτογραφίζεται στον αγαπημένο του χώρο, στο τζάκι διαβάζοντας το συγκεκριμένο περιοδικό και δίνει μια συνέντευξη καρδιάς για την ζωή, την καριέρα και τις αγαπημένες του συνήθειες.
Όπως ο ίδιος αναφέρει, λατρεύει την θαλπωρή και την ζεστή ατμόσφαιρα του σπιτιού, τον χαλαρώνει το διάβασμα, η συγγραφή τραγουδιών και ποιημάτων, η κιθάρα, η ζωγραφική και οι συζητήσεις με φίλους για την αγαπημένη του ομάδα τον Παναθηναϊκό.
Στην προσωπική του ζωή ονειρεύεται να γνωρίσει μια γλυκιά, σοβαρή και έξυπνη κοπέλα που θα ταιριάζει με τον δικό του χαρακτήρα. Τον μεγάλο έρωτα θα τον βρει το 1983 στο πρόσωπο της Μπέτυς Κοκκινάκη με την οποία θα παντρευτεί το 1985, θα αποκτήσει λίγα χρόνια μετά την μονάκριβη κόρη του και θα ζήσει μαζί της τα ωραιότερα χρόνια της ζωής του μέχρι το τέλος.
Την χρονιά της συνέντευξης βρίσκεται στο απόγειο της καριέρας του με κορυφαία την ερμηνεία του στο άλμπουμ «Ο Δρόμος» των Πλέσσα-Παπαδόπουλου που αποτελεί μέχρι σήμερα τον πιο επιτυχημένο δίσκο στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Με την αισθαντική, γεμάτη λυρισμό και υπέροχα ηχοχρώματα φωνή του θα ερμηνεύσει με τρόπο μοναδικό για τέσσερις δεκαετίες τα ωραιότερα τραγούδια των σημαντικότερων συνθετών της εποχής.
Το 1999 θα αποσυρθεί από τον χώρο της μουσικής όταν τα δεδομένα της νυχτερινής διασκέδασης και του σύγχρονου ρεπερτορίου δεν θα ταιριάζουν με την δική του αισθητική και τις δικές του απαιτήσεις. Σεμνός, μετρημένος και ταπεινός καλλιτέχνης παρά την ασύλληπτη επιτυχία που θα βιώσει στην καριέρα του, με καλοσύνη και αγνότητα ψυχής, ο οποίος θα καταφέρει μια ολόκληρη γενιά ερμηνευτών να στηριχθεί στα δικά του τραγούδια και να ξεκινήσουν την καριέρα τους μέσα από αυτά. Η είδηση του "χαμού" του θα βυθίσει σε θλίψη όλη την Ελλάδα, μέσα όμως από την βελούδινη φωνή και τα αθάνατα τραγούδια του θα συνεχίσει να συντροφεύει γλυκά και ρομαντικά γενιές ολόκληρες».
