Πέθανε η ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

Γεννήθηκε στην Αθήνα τον Φεβρουάριο του 1939. Γονείς της οι Γιάννης Αγγελάκης και Ελένη Σταμάτη. Ηταν πνευματική κόρη του Νίκου Καζαντζάκη.

Ήταν μόλις 17 ετών όταν είδε το ποίημά της «Μοναξιά» να δημοσιεύεται στο περιοδικό Καινούργια εποχή μετά από παρότρυνση του Νίκου Καζαντζάκη. Ο ίδιος είχε αποστείλει γράμμα στον διευθυντή του περιοδικού Γιάννη Γουδέλη σημειώνοντας:

«Παρακαλώ, δημοσιεύστε αυτό το ποίημα, το έχει γράψει μία κοπέλα που δεν έχει βγάλει ακόμα το γυμνάσιο. Είναι το ωραιότερο ποίημα που διάβασα ποτέ!».

Ετσι άρχισαν όλα.

Το έργο της μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και ποιήματά της εμπεριέχονται σε λογοτεχνικές ανθολογίες. Σπούδασε ξένες γλώσσες στην Αθήνα, τη Γαλλία και την Ελβετία.

Ήταν διπλωματούχος μεταφράστρια-διερμηνέας.

Το 1962 τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο Ποίησης της πόλης της Γενεύης (Ρrix Hensch). Το 1985 τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης.

Έχει δώσει διαλέξεις σε Πανεπιστήμια των ΗΠΑ και Καναδά. Το 2000 τιμήθηκε με το βραβείο Κώστα και Ελένης Ουράνη (Ακαδημία Αθηνών). Το 2014 βραβεύτηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου της.

Την είδηση του θανάτου της γνωστοποίησε ο συγγραφέας και ανιψιός της, Αλέξης Σταμάτης μέσω ανάρτησης στο προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook.

«Στον ουρανό του τίποτα με τα ελάχιστα»

Χωρίζω, αφού είναι ένα ψέμα πια στη ζωή μου
η ύπαρξη του μέλλοντος.
Από το μέλλον χωρίζω.
Ξέρω τα πάντα κάτω απ’ την τεράστια σκιά του θα ζω,
μ’ αυτό το ΘΑ που αναβοσβήνει σταθερά
παίζοντας με την ελπίδα.
Όμως συγκεντρώνομαι πια στο ΤΩΡΑ.
Οι στιγμές, οι ώρες, οι μέρες,
κυλάνε στο παρόν.
Και ξαφνικά κάτι σαν γέλιο
ακούγεται μέσα μου:
Ούτε μιαν ανάσα δεν παίρνεις
–λέει μια φωνή–
χωρίς να στηρίζεσαι στην αοριστία του μέλλοντος.
Τότε, λέω, ο χωρισμός αναβάλλεται. Για πάντα.

Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, από τη συλλογή «Των αντιθέτων διάλογοι και με τον ανήλεο χρόνο»