Τηλεοπτική εμφάνιση μετά από καιρό έκανε ο Πέτρος Κωστόπουλος το βράδυ της Πέμπτης 21 Ιανουαρίου και μίλησε για όλα στον Γρηγόρη Αρναούτογλου: για τη ζωή του, τους χειρισμούς που οδήγησαν σε αδιέξοδο, τα όσα έχασε αλλά και τα όσα κέρδισε.
«Έκανα το κουνέλι 10 χρόνια για δύο βασικούς λόγους:ο ένας ονομάζεται κατάθλιψη. Ο άλλος είναι ότι λες «λένε, λένε, λένε...» και κάποια στιγμή, ένα, δύο, τρία, τέσσερα χρόνια, θα κουλάρει το σύστημα, δεν μπορεί να σε κυνηγάνε μέχρι να πεθάνεις και να σε θέλουν μες τον τάφο. Είδα ότι με αφορμή το Ντουμπάι, χωρίς να ξέρουν και να ρωτήσει κάποιος, έγινε ένα πυροβολητό μαζικό.
Σαν να είχαν κατέβει τα γερμανικά τανκ και βαρούσαν. Mόνο που πάτησαν σε μια νάρκη. Αφού πάτησαν τη νάρκη και έκαναν το μεγάλο λάθος… Ότι «πήγα εκεί με τα λεφτά των εργαζομένων».. «με τα λεφτά αυτών που χρωστάει...», το παραμύθι αυτό στο οποίο απάντησα με το κείμενο που έγραψα, και τελικά απ’ό,τι βλέπω το κατάλαβαν έστω και αργά, είπα να απαντήσω.
Η κατάθλιψη ξέρεις τι σου κάνει; Να μην μπορείς να ανέβεις σκάλες. Να είσαι συνέχεια σε ένα κρεβάτι… Να κάθομαι να βλέπω σόου που υπό άλλες συνθήκες τηλεοπτικά δεν θα τα κοίταζα ποτέ. Μόνο τη «Λάμψη» δεν είδα. Δεν μπορείς να δουλέψεις, δεν μπορείς να σκεφτείς, και είσαι και φοβισμένος άνθρωπος.
Δεν χρωστάω. Μες την κρίση έχουν φαλιρίσει γύρω στο 1.200.000 εταιρείες έχω μάθει, άνθρωποι εξαφανίστηκαν σε μια μέρα. Εννοείται ότι όταν μια εταιρεία τελειώνει, χρωστάει κάποια χρήματα αλλού. Μόνο που στην δική μου την περίπτωση, το παραμυθάκι το οποίο ξεκίνησε το 2012, και ξεκίνησε από πολιτικούς κύκλους, μέσα από διάφορα «υπόγεια» και τρολ, διάφορα social media, έσκιζαν όλο τον κόσμο μέσα σε ένα πνεύμα αντισυστημικό.
Είμαι ο μοναδικός εκδότης που, όταν φαλίρισα, είχα απλήρωτους τους εργαζομένους μόνο τον τελευταίο μήνα των δεδουλευμένων τους. Αυτό το παίρνουν κάποιοι, το διαστρεβλώνουν και λένε πως χρωστάω. Μου χρωστούσαν 8 εκατομμύρια φέσι διαφημιστικές και εταιρείες που φαλίρισαν. Αν τα είχα, θα είχαν πληρωθεί όλοι. Εμένα δεν με λυπήθηκε κανένας.
Ημουν ο μοναδικός στην Ελλάδα που όλοι του οι διευθυντές, το 90% ήταν γυναίκες. Από τα 15 περιοδικά μου, τα 12 τα διηύθυναν γυναίκες. Ήμουν ο μοναδικός που έδωσε το ένα σπίτι του, το δεύτερο σπίτι του, ό,τι λεφτά είχε και δεν είχε, όταν του λεηλάτησαν την εταιρεία πριν καν έρθει η διαδικασία πληρωμής ή όχι, όταν δεδουλευμένα είχα έναν μήνα, τότε, πώς όλο αυτό μετετράπη το πανηγύρι; Βγαίνει κάποιος στην τηλεόραση, γράφει κάποιος ένα stauts στα social media, θάβει. Το παίρνει κάποιος στην τηλεόραση και λέει «Είπαν...» χωρίς να ψάξει, να ρωτήσει, τίποτα. Στην Ελλάδα υπήρχε ένας πόλεμος 7 χρόνια. Είμαι από τα θύματα του πολέμου. Έχασα το σύμπαν, τη ζωή μου ολόκληρη. Η συκοφαντία ήταν αυτή που έμεινε και έπαιξε πάνω μου έναν τρομακτικό ρόλο, εξοντωτικό.
Λάθη έκανα δύο πολύ χοντρά που θέλω να τα πω στους επιχειρηματίες. Πρώτον, να μην προσλάβεις πολύ κόσμο. Μέσα στο γενικό large, έφτασα να έχω 500 υπαλλήλους για έναν τζίρο 60.000.000. Δεν έπρεπε να τους έχω. Ζούσαμε άγνοια κινδύνου. Το δεύτερο λάθος ήταν ότι από δουλειές είχα μαζέψει ένα ποσό που δεν ακουμπιέται, είναι για παιδιά μου. Αφού έφυγαν τα σπίτια και είχαν φαλιρίσει όλοι, δεν έπρεπε να ακουμπήσω αυτά τα χρήματα.
Όταν μπεις σε αυτή τη διαδικασία και χάσεις τους τρεις πυλώνες της ζωής, και τη δουλειά και τα λεφτά και την περιουσία όλη, την οικογένειά σου, να χωρίσεις και να μείνεις σε τέσσερις τοίχους… Η μοναξιά αυτή είναι εκκωφαντική. Σπάει τοίχους. Και τρίτον να χάσεις την φιλία. Να σου επιτίθενται τα ζόμπι γύρω γύρω με ψέματα, να μην μπορείς να ορθοποδήσεις...Ε θες να πηδήξεις. Εκεί λοιπόν ήρθε μια ψυχίατρος, Έχει περάσει αυτή η σκέψη από το μυαλό μου. Έκανα μια κουβέντα. Δεν έχω κάνει ψυχοθεραπεία. Μου είπε η ψυχίατρος ότι δεν μου χρειάζεται και πολύ γιατί ξέρω τι έχω. Αυτό μου ήρθε από την καταστροφή.
Πηγή βίντεο: zappit.gr
