Ο δημοσιογράφος και συλλέκτης φωτογραφιών Άρης Λουπάσης δημοσίευσε στο προφίλ του στο Ιnstagram μια σπάνια φωτογραφία της Ρένας Βλαχοπούλου όταν ήταν 33 ετών.
Στην εν λόγω εικόνα βλέπουμε την νεαρή Ρένα Βλαχοπούλου να ποζάρει στον φωτογραφικό φακό, δύο χρόνια μετά το ντεμπούτο της ως ηθοποιός. Θυμίζουμε ότι το «βάπτισμα του πυρός» σαν ηθοποιός, το πήρε δίπλα στον Νίκο Σταυρίδη το 1954 στην επιθεώρηση «Σουσουράδα». Από τότε έκανε λαμπρή καριέρα στον ελληνικό κινηματογράφο και το θέατρο.
Το καλλιτεχνικό πορτρέτο της Ρένας Βλαχοπούλου σε ηλικία 33 ετών
Στη λεζάντα της φωτογραφίας με την νεαρή Ρένα Βλαχοπούλου σημειώνεται:
«Καλλιτεχνικό πορτρέτο της Ρένας Βλαχοπούλου για την σατιρική και φαντασμαγορική επιθεώρηση "Σιγά και με το μαλακό" των Γιαλαμά -Πρετεντέρη-Θίσβιου που κάνει πρεμιέρα στην σκηνή του Ακροπόλ στις 27 Οκτωβρίου του 1956. Την καλλιτεχνική δ/νση της παράστασης αναλαμβάνουν οι Βασίλης Αυλωνίτης και Ορέστης Μακρής οι οποίοι και συμπρωταγωνιστούν, μαζί επίσης με τους Γεωργία Βασιλειάδου, Νίκο Ρίζο, Γιάννη Γκιωνάκη και Σπεράντζα Βρανά.
Η αγαπημένη Ρένα δύο χρόνια μετά το ντεμπούτο της ως ηθοποιός καθώς μέχρι τότε μεσουρανούσε ως τραγουδίστρια, προκαλεί χαλασμό με τα τρία νούμερα όπου εμφανίζεται και την εξαιρετική ερμηνεία της σε γνωστές μουσικές επιτυχίες της εποχής. Ιδιαίτερα ξεχωριστή η παρουσία της με μια εκπληκτική τουαλέτα από τον κορυφαίο ενδυματολόγο Γιώργο Ανεμογιάννη όπου ταξιδεύει το κοινό με την βελούδινη και αισθαντική φωνή της και τους στίχους του ρομαντικού τραγουδιού "Το αλκοόλ και η νικοτίνη: " Στο ένα χέρι το ποτήρι στο άλλο χέρι το τσιγάρο, με μια χίμαιρα μιλάω με ένα όνειρο φλερτάρω και μισώ τον εαυτό μου που κι εκείνος με μισεί κι ίσως κάποιος να 'ρθει απόψε μα αυτός δεν είσαι εσύ. Δεν βαριέσαι ότι κι αν γίνει θα μου φτάσει για απόψε το αλκοόλ και η νικοτίνη". Το Ακροπόλ είναι απόλυτα συνδεδεμένο με την μεγάλη Ελληνίδα κωμικό η οποία θα ανέβει για πρώτη φορά στην σκηνή του το 1945 με την πρώτη επιθεώρηση που ανεβαίνει στον συγκεκριμένο χώρο με τίτλο "Μπλε και άσπρο", μια παράσταση "ορόσημο" για την μετέπειτα πορεία του ελληνικού μουσικού θεάτρου. Στο ιστορικό αυτό θέατρο πρωταγωνιστεί συνολικά τριάντα τρεις φορές με τελευταία εμφάνιση το 1991 προσφέροντας ατέλειωτες στιγμές γέλιου και χαράς σε ένα δύσκολο είδος που απαιτεί μεγάλη δεξιοτεχνία στον αυτοσχεδιασμό και την άμεση επαφή με το κοινό, στοιχεία που την χαρακτηρίζουν απόλυτα. Μέχρι το τέλος της ζωής της κάθε πέρασμα με το αυτοκίνητο έξω από τον συγκεκριμένο χώρο, της προκαλούσε πάντα έντονη συγκίνηση αναπολώντας γλυκά και τρυφερά ένα μεγάλο κομμάτι της καριέρας της και αξέχαστες καλλιτεχνικές στιγμές».
